Сноўка (прыток Ушы)

Сноўка
Сноўка
Характарыстыка
Даўжыня	20 км
Вадацёк
Выток
• Месцазнаходжанне	каля вёскі Малаеды
• Каардынаты	53°08′40,80″ пн. ш. 26°28′18,20″ у. д.HGЯO
Вусце	Уша
• Месцазнаходжанне	на ўсход ад вёскі Еськавічы
• Вышыня	162 м
• Каардынаты	53°13′57,10″ пн. ш. 26°32′20″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Уша → Нёман → Балтыйскае мора
Краіна	Беларусь;
Рэгіён	Мінская вобласць
Раён	Нясвіжскі раён
	;
	; выток вусце
	— выток, — вусце
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сно́ўка^[2] — рака ў Нясвіжскім раёне Мінскай вобласці Беларусі, левы прыток ракі Уша (басейн ракі Нёман).

Даўжыня Сноўкі 20 кіламетраў. Пачынаецца каля вёскі Малаеды, упадае ва Ушу за 900 метраў на ўсход ад вёскі Еськавічы. Рэчышча каналізаванае. Каля вёсак Каменка, Высокая Ліпа і Тарэйкі створаны сажалкі.

Назва

Назва старабалцкага паходжання. Пярвейшая назоўная форма — Сноў, што і адлюстравалася ў тапоніме Сноў.

Прамыя гідранімічныя адпаведнікі — назвы буйной дзесенскай ракі Сноў^[ru], малой ракі Сноўка (< Сноў) у басейне Прыпяці, Сноведзь на Павоччы.

Ад індаеўрапейскага *(s)nā- / *(s)nāu- / (s)neu- «цячы». Ад яго з дапамогай пашыральніка -l- гідронім Нальша на Павоччы^[3], літоўская Nalija^[4]. З дапамогай пашыральніка -t- назва рэк Нача, пруская *Nātangā^[5]^[6], літоўскія водныя назвы Nota, Notė, Notija, Notera^[7].

Назва ракі Сноў значыць «Плыткая (рака)».

Старабалцкае *Snāvas «цячэнне» (< індаеўрапейскае *sna-ṷo-s) захавалася на сёння толькі ў гідраніміі. Фанетычна падобная структура ў старабалцкага *Drāvas (таксама захавалася толькі ў гідраніміі), ад індаеўрапейскага *dreu- «бегчы, імкнуцца»^[4], ад якога рачныя назвы тыпу Адроў, Сухадроўка.

Крыніцы

↑ Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Минская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2009. — С. 24, 30. — 60 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-985-508-174-7. (руск.)
↑ БелЭн 2002.
↑ Г. П. Смолицкая. Гидронимия бассейна Оки. Москва, 1976. С. 195, 228.
↑ ^а ^б Vanagas A. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. Vilnius, 1981. С. 223.
↑ V. Mažiulis. Prūsų kalbos etimologijos žodynas. Vilnius, 2013. C. 649.
↑ J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 971—972.
↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 231—232.

Літаратура

Сноўка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 71. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Минская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2009. — С. 24, 30. — 60 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-985-508-174-7. (руск.)