Старажытная Эстонія
Тэрмін старажытная Эстонія ахапляе перыяд гісторыі Эстоніі аж да з’яўлення на яе тэрыторыі пісьмовасці пры заваёве крыжакамі ў час Паўночных крыжовых паходаў у XIII ст.[1]. Найболей раннія сляды наяўнасці людзей злучаны з кундскай культурай (названа па г. Хунда у Эстоніі). Найболей старым вядомым селішчам з’яўляецца Пуліскае селішча, якое размяшчалася на берагах ракі Пярну, блізу горада Сіндзі на паўднёвым захадзе Эстоніі. Яно датуецца перыядам прыкладна 9500—9600 гадоў да нашай эры[2][3]. Таксама з кундскай культурай злучана селішча Ламмсмяэ на поўначы Эстоніі, датаванае не пазней за 8500 г. да н.э.[4]. Касцяныя і каменныя вырабы кундскай культуры былі таксама выяўлены ў іншых месцах Эстоніі, а таксама ў Латвіі, на поўначы Літвы і на поўдні Фінляндыі. Для вырабу рэжучых прылад выкарыстоўваліся галоўным чынам крамень і кварц. На думку лінгвіста Пауля Арыстэ, некалькі слоў з мовы, на якой гаварылі людзі ў перыяд кундскай культуры, засталіся ў эстонскай мове. Адно з гэтых слоў kula (вёска) сведчыць, па ацэнцы Тарма Кумара, пра наяўнасць паўкачавой формы калектыўнага жыцця[5]. Зноскі
Література
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
