Сімфонія № 9 (Бетховен)

Сімфонія № 9
Кампазітар	Людвіг ван Бетховен[1]
Танальнасць	D minor[d]
Форма	музычны твор/кампазіцыя[d]
Час і месца сачынення	1824[2]
Першае выкананне	7 мая 1824[1]
Першая публікацыя	1826[2]
Прысвячэнне	Фрыдрых Вільгельм III
Інструменты
сімфанічны аркестр і хор
Часткі	I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso[d] II. Scherzo. Molto vivace – Presto[d] III. Adagio molto e cantabile[d] IV. Finale[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сімфонія № 9 Рэ мінор, Op. 125 — апошняя сімфонія Людвіга ван Бетховена (1824). Яна ўключае ў сябе частку Ode an die Freude («Оды да радасці»), паэмы Фрыдрыха Шылера, тэкст якой выконваецца салістамі і хорам у апошняй частцы. Гэта першы ўзор, калі буйны кампазітар выкарыстаў у сімфоніі чалавечы голас у адным шэрагу з інструментамі.

Чацвёртая частка сімфоніі — «Ода да радасці» — выкарыстоўваецца як Гімн Еўрасаюза (аранжыроўка Герберта фон Караян).

Упершыню сімфонія была апублікаваная з назвай, якая гучыць на нямецкай мове як Sinfonie mit Schlusschor über Schillers Ode «An die Freude» für großes Orchester, 4 Solo und 4 Chorstimmen componiert und seiner Majestät dem König von Preußen Friedrich Wilhelm III in tiefster Ehrfurcht zugeeignet von Ludwig van Beethoven, 125tes Werk; аднак, яе больш агульная, афіцыйная назва гэта Сімфонія No.. 9 у D minor, Op. 125. Таксама сімфонію называюць «Харальнай».

Дзявятая сімфонія — адзін з найбольш выдатных твораў у гісторыі сусветнай музычнай культуры. Па ідэі велічы і глыбіні яе этычнага зместу, па шыраце задумы і магутнай дынаміцы музычных вобразаў Дзявятая сімфонія пераўзыходзіць усё створанае самім жа Бетховенам.

Твор адыгрывае прыкметную ролю і ў сучасным грамадстве.

Бетховен пачаў працу над творам у 1822 годзе і праз 2 гады скончыў яго. Зрэшты, тэма другой частцы была напісана яшчэ ў 1815 годзе. Прэм’ера сімфоніі адбылася неўзабаве пасля яе завяршэння ў Вене^[3]

Драўляныя духавыя

Флейта пікала

2 флейты

2 габоя

2 кларнета (B)

2 фагота

Контрафагот (толькі ў чацвёртай частцы)

Медныя духавыя

4 валторны (D, B-basso, B, Es)

2 трубы (D, B)

3 трамбона

Ударныя

Літаўры

Трохкутнік

Талеркі

Вялікі барабан

Струнныя

I і II скрыпкі

Альты

Віяланчэлі

Кантрабасы

Вакальныя партыі

Сапрана (сола)

Кантральта (сола)

Тэнар (сола)

Барытон (сола)

Змешаны хор

1. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
2. Molto vivace
3. Adagio molto e cantabile
4. Presto (з хорам)

Увага! Музычныя фрагменты ў фармаце MIDI

• Сімфонія No. 9 частка 1^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 2^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 3^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 4^ⓘ
• Ода да радасці^ⓘ

• Праклён дзевятай сімфоніі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сімфонія № 9 (Бетховен)