Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі

Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі
Дата нараджэння	1859
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1920
Месца смерці	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР
Альма-матар	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Месца працы	Імператарская Акадэмія мастацтваў Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства
Член у	Маскоўскае архітэктурнае таварыства[d]
Працаваў у гарадах	Масква і Самара
Уплыў на	Канстанцін Сцяпанавіч Мельнікаў
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі (руск.: Фома Осипович Богданович-Дворжецкий, польск.: Tomasz Bohdanowicz-Dworzecki; 1859, Віцебск — 1920, Масква) — архітэктар і выкладчык беларускага паходжання, які дзейнічаў за часамі Расійскай імперыі ў Маскве. Акадэмік Імператарскай Акадэміі мастацтваў.

З роду Дваржэцкіх (Дварэцкіх)-Багдановічаў, нарадзіўся ў Віцебску. У 1879—1885 гадах вучыўся ў Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу. У 1882 годзе атрымаў узнагароды Акадэміі мастацтваў: вялікую і малую срэбныя медалі^[1]. У 1883 годзе скончыў курс навук Акадэміі мастацтваў. У 1884 годзе ўзнагароджаны залатым медалём за праграму «Праект мужчынскага манастыра» і ў 1885 годзе вялікім залатым медалём за праграму «Вялікакняжацкі палац у сталіцы». У 1885 годзе атрымаў званне класнага мастака архітэктуры 1-й ступені^[2], у тым жа годзе быў адпраўлены за граніцу Расійскай імперыі як пенсіянер Акадэміі мастацтваў. Быў у Венецыі да 1890 года^[3][4].

Акадэмік архітэктуры з 1890 года, з 1892 года ад’юнкт-прафесар Акадэміі мастацтваў (звыш штату)^[2]. З 1893 года выкладаў у Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства. Настаўнік архітэктара Канстанціна Мельнікава. З 1899 года быў сябрам Архітэктурна-тэхнічнай рады Будаўнічага адзела Маскоўскай гарадской управы^[5][6]. Уваходзіў у склад Конкурснага сходу Строганаўскага вучылішча^[7], быў захавальнікам мастацка-прамысловага музея пры вучылішчы^[8]. Сябра Маскоўскага архітэктурнага таварыства. Жыў ва ўва ўласнай гарадской сядзібе на Малым Уласьеўскім завулку, 8^[9].

У 1901 годзе ўзнагароджаны ордэнам Святога Станіслава 3-й ступені^[10].

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года ўваходзіў у склад Тэхнічнай рады Будаўнічага аддзела Савета раённых дум Масквы, кіраваў VI і VII раёнамі^[11].

• Віндаўскі (Рыжскі) вакзал (назіранне за будаўніцтвам, паводле праекта Станіслава Бржазоўскага). Рыжская плошча, 2 (1897—1902)
• Помнік Аляксандру II (удзел у будаўніцтве, паводле праекта Аляксандра Памяранцава)^[12]. Прэчысценская набярэжная (1900—1912, знесены ў 1918)
• Дом бясплатных кватэр імя Бахрушыных для ўдоў і сірот (сумесна з Карлам Гіпіусам). Сафійская набярэжная, 28 (1902)
• Каталіцкі Архікафедральны сабор Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Дзевы Марыі. Малая Грузінская вуліца, 27/13 (1911)^[13]
• Уласная гарадская сядзіба. Малы Уласьеўскі завулак, 8

• Праект біржы Адэсы (сумесна з Аляксеем Трамбіцкім, 1896)^[14]
• Каталіцкі касцёл Сэрца Ісуса. Самара (1902—1906)^[15]

• Зодчие Москвы времени эклектики, модерна и неоклассицизма (1830-е — 1917 годы): илл. биогр. словарь / Гос. науч.-исслед. музей архитектуры им. А.В.Щусева и др. — М.: КРАБиК, 1998. — С. 35. — 320 с. — ISBN 5-900395-17-0.
• Строитель. — СПб., 1897, 1—2, с. 58—67
• Кондаков C. Н. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764–1914. — СПб.: Товарищество Р. Голике и А. Вильборг, 1915. — Т. 2. — С. 296.

	Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі на Вікісховішчы