Транквілізатары

Транквіліза́тары^[1], анксіалітыкі (ад лац.: tranquillo — супакойваю) — лекавыя сродкі, група псіхатропных сродкаў, якія ўплываюць на тармажэнне ў цэнтральнай нервовай сістэме.

Транквілізатары памяншаюць пачуццё трывогі, страху, піхаэмацыянальнага напружання, зніжаюць тонус шкілетнай мускулатуры, уздзейнічаюць на шэраг функцый вегетатыўнай нервовай сістэмы і інш. Яны валодаюць седатыўным, снатворным, процісутаргавым дзеяннем.

Па хімічнаму складу транквілізатары належаць да розных класаў злучэнняў. Найбольш часта ўжываюцца хімічныя злучэнні, вытворныя бензадыязепіну^[1].

Выкарыстоўваюцца транквілізатары пры неўрозах і неўрозападобных станах, сутаргах, эпілепсіі, артэрыяльнай гіпертэнзіі, стэнакардыі і іншых захворваннях. Валодаюць пабочнымі эфектамі, выклікаюць слабасць, санлівасць, зніжэнне канцэнтрацыі ўвагі, псіхічную і фізічную залежнасць.

Крыніцы

↑ ^а ^б БелЭн 2002.

Літаратура

Семяненя І. М. Транквіліза́тары // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 505. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Транквилиза́торы / Авруцкий Г. А. // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 146. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
Нейролептики, транквилизаторы, седативные средства: учебное пособие для самостоятельной работы студентов(недаступная спасылка) / сост.: Л. А. Усов, Г. З. Суфианова, Л. Н. Минакина; ГОУ ВПО ИГМУ Росздрава — Иркутск, 2010. — 49 с. (руск.)
Клиническая фармакология : национальное руководство / под ред. Ю. Б. Белоусова, В. Г. Кукеса, В. К. Лепахина, В. И. Петрова — Москва : ГЭОТАР-Медиа, 2014. — 976 с. — ISBN 978-5-9704-0916-9. (руск.)