Эпілепсія
Эпілепсія (грэч. έπιληψία ад έπιλαμβάνω — нападаю) — псіхічнае захворванне з хранічным цячэннем, якое характарызуецца прыступамі засмучэнняў свядомасці, што ў асноўным суправаджаюцца агульнымі курчамі. Эпілептычны прыпадак пачынаецца раптоўна, часам у хворага ўзнікае прадчуванне яго (так званая эпілептычная аўра), галаўны боль, раздражняльнасць і да таго падобнае. Адрозніваюць генуінную падучую хваробу (прыроджаная, праўдзівая, або эпілептычнага хвароба) і сімптаматычную (выкліканыя захворваннямі галаўнога мозгу — пухлінамі, траўмамі, хранічным алкагалізмам, інфекцыйнымі захворваннямі і інш.) Пры эпілепсіі парушаецца дзейнасць нервовай сістэмы, змяняецца псіхіка, зніжаюцца разумовыя здольнасці. Гэтак званы вялікі эпілептычны прыпадак суправаджаецца курчамі ўсёй мускулатуры, могуць спыніцца дыханне (твар становіцца сінім, з рота выцякае пена), наступіць міжвольныя мачавыпусканне і дэфекацыя. Пасля прыпадку хворы засынае. Пры г. зв. малым прыпадку (доўжыцца некалькі секунд) засмучаецца свядомасць, але курчаў няма - напрыклад, абсанс. Існуюць таксама іншыя формы эпілепсіі. Лячэнне эпілепсіі з’яўляецца строга індывідуальным, комплексным. ЗноскіСпасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia