Манумент, выяўлены на цырыманіяльным участку Тэапантэкуанітлана
Тэапантэкуанітлан, аст.: Teopantecuanitla'n, ад teopan = «святое месца», tecuani = «ягуар», і tlan = суфікс тапонімаў, гэта значыць літар. «святое месца ягуараў» — археалагічны помнік ранняга і сярэдняга фармацыйнага перыяду на тэрыторыі мексіканскага штата Герэра. Знаходзіцца ў западзіне ракі Бальсас-Атаяк. Тэапантэкуанітлан ставіцца да групы альмекскіх селішчаў за межамі гістарычнага ядра альмекскай культуры, на паўднёвым узбярэжжы Мексіканскага заліва.
Тэапантэкуанітлан быў населены ў перыяд каля 1400—500 да н. э. Перыяд існавання горада археолагі звычайна падпадзяляюць на 4 стадыі. Развіццё і насельніцтва горада дасягнула піка на 2-й фазе, 1000—800 гг. да н. э.[1]. Нягледзячы на альмекскі ўплыў, мясцовая культура мела аўтахтоннае паходжанне.
Martinez Donjuan, Guadalupe (2000), «Teopantecuanitlan», in The Oxford Encyclopedia of Mesoamerican Cultures, Carraso, David, ed., Oxford University Press.
Martinez Donjuan, Guadalupe (1986), «Teopantecuanitlan», in Arqueologia y Etnohistoria del Estado de Guerrero, Roberto Cervantes-Delgado, ed., Instituto de Antropologia e Historia of Mexico, pp 55-80.
