Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі

Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі
Дата нараджэння	14 лютага 1915(1915-02-14)
Месца нараджэння	вёска Цімкавічы, Капыльскі раён, Мінская вобласць
Дата смерці	17 кастрычніка 1988(1988-10-17) (73 гады)
Месца смерці	Масква
Месца пахавання	Нікола-Архангельскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	авіяцыя
Гады службы	1936—1970 (з перарывам)
Званне
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Уладзімір Аляксандравіч Наржымскі (1915—1988) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Уладзімір Наржымскі нарадзіўся 14 лютага 1915 года ў вёсцы Цімкавічы (цяпер Капыльскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Пасля заканчэння дзесяці класаў школы працаваў на Маскоўскім механічным заводзе. У 1935 годзе Наржымскі скончыў Ульянаўскую лётна-тэхнічную школу. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. У 1940 годзе ён паўторна быў прызваны ў армію. У 1941 годзе Наржымскі скончыў Ейскае ваенна-марское авіяцыйнае вучылішча. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны^[1].

Да жніўня 1944 года гвардыі капітан Уладзімір Наржымскі быў намеснікам камандзіра эскадрыллі 11-га гвардзейскага знішчальнага авіяпалка 2-й гвардзейскай мінна-тарпеднай авіядывізіі ВПС Чарнаморскага флоту. Да таго часу ён здзейсніў 339 баявых вылетаў, прыняў удзел у 35 паветраных баях, збіўшы 13 варожых самалётаў асабіста і яшчэ 5 — у складзе групы^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 6 сакавіка 1945 года за «мужнасць і гераізм, праяўленыя ў паветраных баях з нямецкімі захопнікамі» гвардыі капітан Уладзімір Наржымскі быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4036^[1].

Пасля заканчэння вайны Наржымскі працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1951 года ён скончыў Ваенна-паветраную акадэмію. З 1958 года — працаваў выкладчыкам спачатку ў гэтай акадэміі, затым у Цэнтральным аэраклубе СССР, Ваенна-палітычнай акадэміі  (руск.) (бел.. Кандыдат ваенных навук, дацэнт. У 1970 годзе ў званні палкоўніка Наржымскі быў звольнены ў запас. Жыў у Маскве, працаваў у Вышэйшай камсамольскай школе  (руск.) (бел.. Памёр 17 кастрычніка 1988 года, пахаваны на Мікола-Архангельскіх могілках  (руск.) (бел. Масквы^[1].

Быў таксама узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, трыма ордэнамі Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў^[1].

У гонар Наржымскага ўсталяваны яго бюст у Севастопалі^[1].

• Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
• Вотинцев А. С., Фёдоров Г. Н. В небе Ульяновска. — Саратов., 1984.
• Герои боёв за Крым. — Симферополь: Таврия, 1972.
• Герои огненных лет. Книга 2. М.: Московский рабочий, 1946.