Уладзімір Міхайлавіч Рунцэвіч

Уладзімір Рунцэвіч (нар. 28 лютага 1953, в. Дайнава, Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці) — беларускі паэт.

Скончыў Салігорскі горны тэхнікум (1973). Працаваў 38 гадоў рабочым на Пухавіцкім ільнозаводзе.

Неаднаразовы ўдзельнік «Талькаўскага фэсту»^[1].

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 2015 года, народнага клуба паэтаў і кампазітараў «Жывіца» ДУ «Мінскі абласны цэнтр народнай творчасці».

Першы верш быў напісаны 10 траўня 1971 года, а дэбютная публікацыя адбылася ў Пухавіцкай раённай газеце «Сцяг працы» ў ліпені 1980 года. З гэтага часу пачалося прафесійнае станаўленне як паэта. Пастаянна друкуецца ў раённай газеце і рэспубліканскай перыёдыцы. Вершы гучалі на Першым нацыянальным канале радыё, а таксама на радыёстанцыях «Сталіца», «Культура».

У 1997 годзе быў выдадзены першы паэтычны зборнік «Голас чалавека на зямлі». На аўтарскі верш ансамбль «Свята» выконвае песню «Гасціннасць». Некалькі песень на вершы напісаныя самадзейнымі кампазітарамі.

• «Птушкі дзяцінства» (2006)^[2]
• «Шчасце»
• «Эрас: лірыка кахання»
• «Пасля сябе пакіну дабрыню» (2017)

• Уладзімір Міхайлавіч Рунцэвіч на сайце «Нацыянальная лiтаратурная прэмiя» Архівавана 8 кастрычніка 2019.
• Уладзімір Міхайлавіч Рунцэвіч на сайце «Сугалоссе» Архівавана 11 кастрычніка 2019.