Ультрафіялетавае выпраменьванне (ад лац.: ultra — «за межамі»), скарочана УФ-выпраменьванне або ўльтрафіялет — нябачнае вокам чалавека электрамагнітнае выпраменьванне, якое займае спектральную вобласць між бачным і рэнтгенаўскім выпраменьваннямі ў межах даўжынь хваляў 10 — 380 нм. , і энергіямі ад 3 да 124 эВ. Від выпраменьвання названы з-за таго, што ўвесь спектр складаецца з электрамагнітных хваляў з частотамі, вышэйшымі за тыя, якія чалавек распазнае як фіялетавы колер.
Ультрафіялетавае святло выпраменьвае Сонца (як і іншыя зоркі), электрычныя дугі, а таксама адмысловыя прылады кшталту лямпаў чорнага святла[1]. Ультрафіялет класіфікуецца як неіанізуючае выпраменьванне, але можа каталізаваць хімічныя рэакцыі, прымушая некаторыя рэчывы свяціцца ці флюарэсцыраваць.
.jpg){kind=spacer}
