Ураўненне Бернулі

Ураўненне Бернулі — ураўненне, што звязвае скорасць і ціск у патоку несціскальнай ідэальнай вадкасці пры ўстойлівым цячэнні. Выражае закон захавання энергіі для адзінкі аб’ёму рухомай вадкасці.

Мае выгляд:

${\displaystyle {\frac {\rho v^{2}}{2}}+\rho gh+p={\text{const}}.}$

Тут

${\displaystyle \rho }$ — шчыльнасць вадкасці;

${\displaystyle v}$ — скорасць патока;

${\displaystyle h}$ — вышыня;

${\displaystyle p}$ — ціск;

${\displaystyle g}$ — паскарэнне свабоднага падзення.

Выведзена Д. Бернулі ў 1738 годзе. Абагульненае ўраўненне Бернулі выкарыстоўваецца ў гідраўліцы пры разліках цячэння вадкасцяў і газаў у трубаправодах; у машынабудаванні — пры разліках кампрэсараў, турбін і інш.

• Бернулі ўраўненне // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).