Фарнак I

Фарнак I
стар.-грэч.: Φαρνάκης
Манета Фарнака
Цар Понта 121 — 159 да н.э.
Папярэднік	Мітрыдат III
Пераемнік	Мітрыдат IV Філапатр
Нараджэнне	III стагоддзе да н.э.
Смерць	159 да н.э.
Бацька	Мітрыдат III
Маці	Лаадыка[d]
Жонка	Ніса[d]
Дзеці	Мітрыдат V Эвергет і Ніса Кападакійская[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фарнак I (грэч. Φαρνάκης) — цар Понта, які кіраваў каля 190 да н.э. — каля 159 да н.э.

Фарнак быў сынам цара Мітрыдата III. Каля 183 да н.э. Фарнак змог захапіць горад Сінопу і вырашыў узмацніць уплыў Пантыйскага царства ў Малой Азіі, аднак супраць яго была складзена кааліцыя ў якую ўваходзілі; востраў Родас, Арыярат IV — цар Кападокіі, Прусій II — цар Віфініі, і Эўмен II — цар Пергама.

У 181 да н.э. пантыйскае войска ўварвалася ў Галатыю, але ваенныя дзеянні былі неўзабаве прыпынены з прыбыццём рымскіх дэлегатаў. Аднак першапачатковыя патрабаванні Фарнака былі адпрэчаны рымскім сенатам, пасля чаго ён вырашыў аднавіць ваенныя дзеянні. Пантыйцы не здолелі супрацьстаяць аб'яднаным сілам сваіх праціўнікаў, і ў 179 да н.э. Фарнак вырашыў заключыць мір.

Паводле мірнага дагавора, Пантыйскае царства страчвала свае заваяванні ў Галатыі і Пафлагоніі, аднак захоўвала за сабой Сінопу. Фарнак працягваў кіраваць да сярэдзіны II стагоддзя, і пасля яго смерці прастол перайшоў да яго брата — Мітрыдату IV.

У 172 ці 171 годзе да н.э. кіраўнік дзяржавы Селеўкідаў Дэметрый I Сатэр выдаў за пантыйскага цара сваю стрыечную сястру Нісу^[1][2].

Ад шлюбу з Нісай у цара было двое дзяцей: Мітрыдат V і Ніса.

• Фарнак I (англ.). — у Smith's Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.