Франсуа (герцаг Анжуйскі)

Франсуа
фр.: François de France
Нараджэнне	18 сакавіка 1555 Сен-Жэрмен-ан-Ле[d], Сен-Жэрмен-ан-Ле[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	19 чэрвеня 1584(1584-06-19)[1] (29 гадоў) Шато-Цьеры[d], Шато-Цьеры[d], дэпартамент Эна, Францыя
Месца пахавання	Абацтва Сен-Дэні
Род	Валуа
Бацька	Генрых II Валуа[2]
Маці	Кацярына Медычы[2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эркюль Франсуа дэ Валуа (фр.: Hercule François de Valois; 18 сакавіка 1555, Сен-Жэрмен-ан-Ле — 19 чэрвеня 1584, Шато-Цьеры) — малодшы сын караля Францыі Генрыха II і Кацярыны Медычы, герцаг Алансонскі, Анжуйскі, Турэньскі, Брабантскі і Шато-Цьерыйскі.

На чале партыі незадаволеных адыграў важную палітычную ролю ў Францыі ў 1570-х гадах. Ён выклікаў беспарадкі пры двары свайго брата, караля Генрыха III і ўдзельнічаў у шостай і сёмай рэлігійных войнах.

У рамках вайны Нідэрландаў супраць Іспаніі, ён быў прызваны ў 1580 годзе стаць іх новым суверэнам, але гэтая аперацыя скончылася няўдачай (1583). Ён таксама быў жаніхом анлгійскай каралевы Лізаветы I з 1572 года да яго смерці, але шлюб не адбыўся.

Ён заўчасна памёр у 1584 годзе ад сухотаў. Яго смерць мела сур'ёзныя наступствы: паколькі ў караля Генрыха III не было дзяцей, менавіта Генрых Наварскі, лідар пратэстанцкай партыі, стаў спадчыннікам кароны Францыі. Гэтая сітуацыя справакавала радыкалізацыю каталіцкага лагера ў форме Лігі, пачатак восьмай рэлігійнай вайны (1585-1598), адзначанай забойствам герцага Гіза (1588), забойствам Генрыха III (1589) і ўступленне караля Навары пад імем Генрых IV на французскі прастол.