Франсіска Ларга Кабальера

Франсіска Ларга Кабальера
Франсіска Ларга Кабальера
	ісп.: Francisco Largo Caballero
старшыня Савета міністраў Іспаніі[d]
	4 верасня 1936 — 17 мая 1937
Папярэднік	Хасэ Хіраль
Пераемнік	Хуан Негрын
member of the Congress of Deputies[d]
	17 красавіка 1918 — 2 мая 1919
4-ы President of the Spanish Socialist Workers' Party[d]
	12 кастрычніка 1932 — снежань 1935
Папярэднік	Remigio Cabello[d]
Пераемнік	Ramón González Peña[d]
ваенны міністр Іспаніі[d]
	4 верасня 1936 — 17 мая 1937
Папярэднік	Хуан Эрнандэс Саравія
Пераемнік	Індалесіа Прыета[d]
Minister of Labour[d]
	14 красавіка 1931 — кастрычнік 1931
Папярэднік	Gabriel Maura Gamazo[d]
Minister of Labour and Social Welfare[d]
	кастрычнік 1931 — 12 верасня 1933
Пераемнік	Carles Pi i Sunyer[d]
councilor of the Madrid City Council[d]
	1905 — 1909
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d]
	6 ліпеня 1931 — 9 кастрычніка 1933
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d]
	7 снежня 1933 — 7 студзеня 1936
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d]
	20 лютага 1936 — 2 лютага 1939
Member of the Consultative National Assembly[d]
	10 кастрычніка 1927 — 6 лістапада 1927
Нараджэнне	15 кастрычніка 1869[…]; Мадрыд, правінцыя Мадрыд[d], Кастылья-ла-Нуэва, Іспанія[…];
Смерць	23 сакавіка 1946[…] (76 гадоў); Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[…];
Месца пахавання	Grave of Francisco Largo Caballero[d];
Партыя	Іспанская сацыялістычная працоўная партыя;
Дзейнасць	прафесійны саюз
Аўтограф
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Франсіска Ларга Кабальера (ісп.: Francisco Largo Caballero; 15 кастрычніка 1869 — 23 сакавіка 1946) — іспанскі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Біяграфія

У 1894-м уступіў у Іспанскую сацыялістычную рабочую партыю (ІСРП). У жніўні 1917 года ўваходзіў у камітэт, які кіраваў Усеагульнай палітычнай стачкай, за што быў прысуджаны да пажыццёвай катаргі. У 1918 годзе, пасля абрання ў картэсы, быў вызвалены. У 1918—1937 гадах займаў пасаду генеральнага сакратара Усеагульнага саюза працоўных (УСТ). У гады дыктатуры Прыма дэ Рывера (1923—1930) быў дзяржаўным саветнікам. У снежні 1930 года арыштаваны за ўдзел у рэвалюцыйным камітэце і падрыхтоўцы рэспубліканскага перавароту. Пасля звяржэння манархіі ў 1931—1933 гадах — міністр працы. У 1932—1935 — старшыня ІСРП. У 1934 годзе пасля кастрычніцкага паўстання быў зноў арыштаваны і знаходзіўся ў турме да 1936-га. Падчас грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў быў з верасня 1936 па май 1937 прэм’ер-міністрам і ваенным міністрам урада Народнага Фронту; заняўшы гэтыя пасады, стаў паступова пераходзіць на пазіцыі антыкамунізму. У 1937-м быў выведзены з урада і адхілены ад кіраўніцтва УСТ і ІСРП. У студзені 1939 года эміграваў у Францыю. У 1943—1945 гадах знаходзіўся ў нямецкім канцлагеры, адкуль вызвалены Чырвонай Арміяй.