Харабровічы (Дзятлаўскі раён)

Харабровічы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Дзятлаўскі
Сельсавет	Войневіцкі
Каардынаты	53°15′17″ пн. ш. 25°21′53″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	▼10 чал. (2019);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1563
Паштовыя індэксы	231483
Аўтамабільны код	4
	Харабровічы на Вікісховішчы

Харабро́вічы^[1] (трансліт.: Charabrovičy, руск.: Хоробровичи) — вёска ў Дзятлаўскім раёне Гродзенскай вобласці, каля ракі Хітрая. Уваходзіць у склад Войневіцкага сельсавета.

Гісторыя

Ранняя гісторыя

Вядомая прынамсі з XVII стагоддзя, у 1670 годзе належала падкаморыю слонімскаму Гераніму Пясецкаму^[2]. Уваходзіла ў склад Слонімскага павета Новагародскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У XVIII стагоддзі адносілася да маёнтка Дзераўная, была ўніяцкая царква^[3].

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай 1795 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі. У Слонімскім павеце Літоўскай, потым Гродзенскай губерні.

У час паўстання 1863 года каля Харабровічаў адбываліся баі паўстанцаў з расійскай арміяй, удзельнічаў атрад Ісідара Лукашэвіча^[4].

З другой паловы XIX стагоддзя ў Казлоўскай воласці Слонімскага павета, уласнасць Адамковіча^[5] (Адамовіча?^[6]), цэнтр маёнтка. У 1882 годзе праз даўгі маёнтак куплены Белазерскімі^[7]. У XIX стагоддзі былі аднайменныя вёска і маёнтак. Маёнтак месціўся там, дзе цяпер сажалка ў Войневічах, быў млын, захаваліся рэшткі пабудоў^[8]. Да маёнтка таксама адносіліся хутары Талевічы і Руда^[5]. На поўдзень ад вёскі месцілася ўрочышча Ціхаўшчызна, на захад ад якой на рацэ Хітрай каля засценка Пад’ялаўка (Пад’елава) быў вадзяны млын^[8].

Найноўшы час

За часамі Першай сусветнай вайны ў верасні 1915 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, тэрыторыя занята Чырвонай арміяй у студзені 1919 года. З 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны, з сакавіка 1919 года тэрыторыя пад акупацыяй Польшчы (Брэсцкая акруга ГУУЗ). У другой палове ліпеня 1920 года тэрыторыю заняла Чырвоная армія, з верасня ізноў пад уладай Польшчы.

Паводле Рыжскага мірнага дагавора 1921 года тэрыторыя юрыдычна адышла да Польшчы, у беларускай гістарыяграфіі землі вядомы як Заходняя Беларусь. З 1921 года вёска і фальварак у складзе Польскай Рэспублікі, Навагрудскага ваяводства, Слонімскага павета, гміны Казлоўшчына (Казлаўшчызна), сельская грамада Петрашулевічы^[9]. У 1928 годзе жыхары Харабровічаў ахвяроўвалі 4 злотыя на карысць галаўной управы Таварыства беларускай школы для беларускіх гімназій^[10]. Маёнткам Харабровічы ў 1930-х гадах валодала зямянка Гелена Баркоўская^[11].

У выніку паходу Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь з верасня 1939 года тэрыторыя занята Чырвонай Арміяй, з лістапада ў складзе Беларускай ССР. З пачатку ліпеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.