Шчыпцы

Шчыпцы ў шырокім сэнсе, Абцугі (слясарная справа, тэхніка) , радзей Клешчы (кавальскія) — агульная назва сталярных, слясарна-мантажных, цырульных прылад, у выглядзе двух рассоўных на шарніры плоскіх або паўкруглых канцавін (губы, шчокі) з дзяржальнямі, якія выкарыстоўваюцца для сціскання, схоплівання, вышморгвання (да прыкладу, вышморгванне або выцягванне цвікоў, дроту; гарачай завіўкі валасоў; вышчыпвання валасоў на бровах).

Кавальскія абцугі вядомы з жалезнага веку: вялікія двухручныя (даўжыня 24—55 см) і малыя (даўжыня 15—25 см). Абцугі ранняга сярэдневякоўя на тэрыторыі Беларусі знойдзены пры археалагічных раскопках у Полацку, Мінску, Навагрудку, позняга — у Друі, Крычаве, Мазыры і іншых гарадах^[1].

• Вастрагубцы - асабліва завужаныя да канцоў шчыпцы для кропкавага захопу дроту, металічнай жылы, прутка, цвікоў, кавалкаў металу.
• Татуіравачныя абцугі - шчыпцы для пазначэння сельскагаспадарчых жывёл.
• Кулінарныя шчыпцы - для захопу, сервіроўкі і падачы кулінарных вырабаў
• Кухонныя - для выкарыстання пры падрыхтоўцы розных страў (да прыкладу, для колкі арэхаў)
• Касметычныя шчыпцы - для розных мэтаў, да прыкладу арганізацыя завіўкі веек.
• Абцужкі - цырульны інструмент, які выкарыстоўваецца для кладкі і завіўкі валасоў.

• Акушэрскія шчыпцы
• Абцужкі для пазногцяў

• Абцугі // Археалогія і нумізматыка Беларусі: энцыклапедыя / Беларуская Энцыклапедыя; Рэдкал.: В. В. Гетаў і інш. — Мн.: «Беларуская Энцыклапедыя» імя П. Броўкі, 1993. — 702 с. — С. 24. — ISBN 5-85700-077-7.