Шыман Забела (сын Антонія)
Шыман Забела (14 лютага 1750, Чырвоны Двор — 30 жніўня 1824) — граф, дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, кашталян менскі ў 1787—1792. Сурагатар ковенскай зямлі, віцэ-брыгадзір народнай кавалерыі, генерал-лейтэнант літоўскіх войскаў, кавалер ордэна Святога Станіслава. ЖыццяпісЗ роду Забелаў герба «Тапор і Ліс», чацвёрты сын Антонія Забелы, лоўчага вялікага літоўскага, і Соф'і, дачкі мсціслаўскага кашталяна Юзафа Шчыта герба «Ястрабец» і Петранелі Валадковіч. Валодаў маёнткамі Арэхаўна, Паазёры і інш. Брат Міхала і таргавічаніна Юзафа. Скончыў Вайсковую акадэмію ў Люневілі і служыў у французскай арміі. У 1780 стаў кавалерам Ордэна Святога Станіслава. Атрымаў менскае кашталянства ад свайго дзядзькі, таксама Шымана. У 1787 разам з братам Міхалам перайшоў у войска Рэчы Паспалітай і адразу (24 чэрвеня 1788) стаў брыгадзірам 1-й брыгады народнай кавалерыі войскаў Вялікага Княства Літоўскага і генерал-маёрам, камандуючым 2-й літоўскай дывізіяй. 30 жніўня 1790 павышаны да генерал-лейтэнанта. Прысягнуў Канстытуцыі 3 мая. У 1792 змагаўся з расійскай інтэрвенцыяй. Мужна біўся, але прайграў бітву пад Берасцем. Пасля капітуляцыі караля спрабаваў партызаніць у тыле ворага, але неўзабаве падаў у адстаўку, улічваючы ягоную перавагу. Быў паслом на Гарадзенскі сойм 1793. Належаў да патрыятычнай апазіцыі. Пазней падтрымліваў кантакты з паўстанцкімі групоўкамі ў Вільні, але ў той час жа быў чальцом адноўленай таргавічанамі Пастаяннай Рады. Па выбуху паўстання ў Вільне далучыўся да яго і часова выконваў функцыю генерал-ад’ютанта генерала Якуба Ясінскага. Пасля падаўлення паўстання на Літве сышоў з публічнага жыцця. Шыман Забела ажаніўся з Барбарай Завішай герба «Задора», удавой Яна Незабытоўскага, якая ў 1791 годзе фундавала касцёл у Свіслачы. Меў трох сыноў: Антонія, Міхала і Юзафа. ЗноскіЛітаратура
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
