Юраўская вуліца (Мінск)

Юраўская вуліца Мінск
Сярэдзіна Юраўскай вуліцы ў 1907 годзе, від у бок Губернатарскай.
Агульная інфармацыя
Краіна	Беларусь
Горад	Мінск
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Юраўская — былая вуліца ў Мінску. З 1920-х гадоў называлася Камуністычнай.

Траса Юраўскай пачыналася ад сучаснай вуліцы Леніна і вяла да Свіслачы (да сучасных вуліцы Янкі Купалы і аднайменнага парку), на ўсім працягу ішла паралельна сучасных Інтэрнацыянальнай і праспекта Незалежнасці, праз уваходную групу Палаца Рэспублікі на цяперашняй Кастрычніцкай плошчы.^[1]

Называлася, напэўна, ад царквы Святога Юрыя на краі ўзгорка перад схілам да Свіслачы, вядомай як уніяцкая толькі з планаў Мінска канца XVIII ст. Пры царкве былі могілкі.

Ад забудовы, якая вядома перад 2-й сусветнай вайной, захаваліся два дамы ў дварах за цяперашнім Палацам культуры прафсаюзаў (цяпер дамы пад адным нумарам па праспекце Незалежнасці, 27А).^[1]

Вуліца размяшчалася ў новай частцы горада, якая з’явілася пасля вялікага пажару, калі загадам вялікага князя ў Менску праведзена валочная памера і горад нанова спланаваны.

Вядома прынамсі з 1596 года, калі рэчыцкі староста, князь Яраш Жыжэмскі надаў менскаму кальвінскаму збору свой дом на Юраўскай вуліцы, з пляцам, гаспадарчымі пабудовамі і агародам, які цягнуўся да самай Свіслачы.

Тым часам у Менску была яшчэ адна, найстаражытнейшая вуліца Юраўская, названая ад іншай царквы Святога Юрыя на процілеглым баку горада^[1] — у Пятніцкім канцы. Тая вуліца выводзіла з горад і працягвалася дарогай на Ракаў, у адрозненне ад навейшай яе таксама звалі Ракаўскай, пазней Новафранцішканскай і Юраўска-Ракаўскай^[1]. Таксама на былым Пятніцкім канцы пазней была яшчэ і Юрава-Завальная вуліца, якая далучалася да галоўнай там Юраўска-Ракаўскай^[1].

У канцы XVII ст. пляц на самым пачатку вуліцы, на рагу з Лошыцкай, належаў менскаму падкамораму, князю Тэадору Каралю Горскаму, да кастрычніка 1680 года князь Горскі ахвяраваў пляц францысканцам для будаўніцтва касцёла і кляштара.