Ян Нікадзім Лапацінскі

Ян Нікадзім Лапацінскі
Ян Нікадзім Лапацінскі
Герб «Любіч»
31-ы староста мсціслаўскі 3 верасня 1767 — 1795
Папярэднік	Мікалай Тадэвуш Лапацінскі
Нараджэнне	15 верасня 1747(1747-09-15) Сар’я, Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Смерць	13 кастрычніка 1810(1810-10-13) (63 гады) Шаркаўшчына, Дзісенскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Шаркаўшчына
Род	Лапацінскія
Бацька	Мікалай Тадэвуш Лапацінскі
Маці	Барбара з Копцяў[d]
Жонка	Алена Вікторыя з Агінскіх[d][1][2] і Юзэфа Соф’я з Агінскіх[d][3][4]
Дзеці	Тэкля з Лапацінскіх[d], Ігнацы Лапацінскі[d] і Антаніна з Лапацінскіх[d]
Узнагароды

Ян Нікадзім Лапацінскі (15 верасня 1747, Сар’я — 13 кастрычніка 1810, Шаркаўшчына) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста мсціслаўскі (з 1767).

Прадстаўнік шляхецкага роду Лапацінскіх гербу «Любіч», сын Мікалая Тадэвуша і Барбары з Копцяў. Меў братоў Юзафа, Станіслава і Тамаша Ігнація.

Неаднаразова абіраўся паслом на соймы. У 1791 на яго загад у Лявонпалі збудавалі мураваную калону ў гонар Канстытуцыі 3 мая^[5].

Працягваў папаўняць фамільны архіў, бібліятэку і мастацкія зборы. Адкрыў у Лявонпалі ткацкую мануфактуру, майстэрні вырабу дываноў і капелюшоў, суконную фабрыку.

Займаўся гравіраваннем, малюнкам, дробнай скульптурай, быў мецэнатам мастацтва і калекцыянерам. У культурнай гісторыі адзначыўся найперш сваімі гравюрамі па медзі.

Апошні перыяд жыцця правёў у сваім маёнтку ў Шаркаўшчыне, дзе яго і пахавалі.

• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.