Яўген Іванавіч Хвалей

Яўген Іванавіч Хвалей (1 студзеня 1947, в. Белькаўшчына, Стаўбцоўскі раён, Мінская вобласць) — беларускі паэт, крытык, публіцыст.

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і.

Пасля заканчэння Мікалаеўшчынскай сярэдняй школы (1965) працаваў будаўніком, у рэдакцыі стаўбцоўскай раённай газеты «Прамень». Скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1971). Настаўнічаў, працаваў у выдавецтве «Народная асвета», Мінскім абласным Доме народнай творчасці, на Беларускім радыё і тэлебачанні.

У 1985-? гг. — старшы рэдактар выдавецтва «Юнацтва».

Першыя вершы надрукаваў у 1963 г. (раённая газета «Прамень»).

У перыядычным друку выступае і як крытык. Укладальнік зборнікаў «Вершы» Якуба Коласа (1987), «Гары, агонь Кастрычніка» (1987), «Бацька наш Нёман» (2001) і інш.

• «Ярына» (1979) — калектыўны паэтычны зборнік «Нашчадкі»
• «Прычасце» (1983)
• «Зялёны прамень аеру» (1987)
• «Насціны гасціны» (1989) — вершаванай казкі для дзяцей
• «Даруй, каханая…» (выд. «Чатыры чвэрці», 2023) — раман, апавяданні і эсэ^[1]

• Член Саюза пісьменнікаў Беларусі
• Лаўрэат літаратурнай прэміі «Залаты Купідон» (2012)

• Яўген Іванавіч Хвалей // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.

• Біяграфія Яўгена Хвалея Архівавана 1 кастрычніка 2020. // vershy.ru