Яўген Сцяпанавіч Рамановіч

Яўген Сцяпанавіч Рамановіч
Яўген Сцяпанавіч Рамановіч
	; Паштовая марка Беларусі, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Я. С. Рамановіча
Дата нараджэння	21 сакавіка 1905
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	25 лютага 1979 (73 гады)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Месца пахавання	Паўночныя могілкі;
Грамадзянства
Адукацыя	БДУ;
Прафесія	драматург, перакладчык, пісьменнік, акцёр
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы;
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў;
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яўген Сцяпанавіч Рамановіч (21 студзеня 1905, Мінск — 25 лютага 1979, там жа) — беларускі драматург, празаік, перакладчык, тэатральны дзеяч, тэатразнавец. Заслужаны артыст БССР (1944).

Біяграфія

У 1922—1924 навучаўся ў Беларускім дзяржаўным універсітэце. Адначасова з вучобай пачаў працаваць акцёрам (1922—1931) ў Мінскім гарадскім тэатры (пасля 1-й Беларускі тэатр, а цяпер Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы), якому прысвяціў больш за 25 гадоў.

У 1931—1948 г. — загадчык літаратурнай часткі тэатра.

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1934 года.

Памёр 25 лютага 1979 года ў Мінску. Пахаваны на Паўночных могілках Мінска^[1].

Драматургія

Я. С. Рамановіч — аўтар п'ес:

«Кантракт, альбо Усё добра будзе» (1924)
«Вір» (1926)
«Крывая аблона» (1929),
«Наклонная плоскость» (1929)
«Мост» (1929)
«Камни на дороге» (1931)
«Полещуки» (1944)
«Товарищ Андрей» (1944)

П'есы Раманавіча, прысвечаныя фарміраванню характару ў працэсе сацыялістычнай стваральнай працы, перавыхаванню старой інтэлігенцыі, якая становіцца ў шэрагі будаўнікоў новага жыцця, барацьбе беларускіх партызан супраць фашысцкіх акупантаў, ішлі на сцэнах тэатраў РСФСР і УССР.

Лібрэта

Я. Рамановічу належаць оперныя і балетныя лібрэта:

опер «У пушчах Палесся» (1939), «Дзяўчына з Палесся» («Алеся») (разам з П. Броўкам, 1953)
балетаў «Падстаўная нявеста» (1958) і «Мара» (1961).

Займаўся даследаваннямі гісторыі беларускага тэатра.

Выбраная бібліяграфія

Аўтар кніг пра Тэатр імя Янкі Купалы — «Першы тэатр» (1946), пра творчасць Барыса Платонава — «Народны артыст СССР Б. В. Платонаў» (1954), «Людзі і маскі» (1977), артыкулаў пра тэатральнае мастацтва БССР. У 1974 годзе выдаў зборнік успамінаў пра беларускіх пісьменнікаў «Знаёмыя сілуэты».

Пераклаў на беларускую мову п'есы класікаў Максіма Горкага, Льва Талстога, Аляксандра Астроўскага, Канстанціна Транёва (руск.) (бел., Аляксандра Афінагенава (руск.) (бел., Аляксандра Карнейчука (руск.) (бел..