揚州十日記![]() 『揚州十日記』(ようしゅうじゅうじつき、拼音:Yáng zhōu shí rì jì)とは、明末清初時代に王秀楚が著作した稗史(はいし、小説風の歴史書[1])で、『明季稗史初編』のひとつである[2]。 概要著作者の王秀楚は当時揚州に在住していた無名の一市民であると推定され、この著作は1645年(順治2年)の清軍と明軍による揚州攻防とその後の清軍による略奪・殺戮行為を、自身の見聞を中心に描いたものである[3]。清軍による虐待行為の描写を含んでいるため、清朝支配下では禁書となり公には刊行されなかったが、写本などの形で秘密裏に流通した。1808年(文化5年 / 嘉慶13年)以前に日本にも将来している[3]。 1911年の辛亥革命以前には清朝を打倒し漢民族を復興させるという「滅満興漢」のスローガンとともに、清朝への敵愾心を掻き立てるためのバイブルともなった[4][5]。 内容1645年(順治2年)、清のヌルハチの十五男の豫親王ドド(多鐸)の軍が、揚州で史可法指揮下の明の残軍を陥落させた。 陥落後、清軍は旧暦4月25日から5月5日まで大規模な略奪と殺戮を行い、死者数は80万となった、といわれている。 寺院で火葬された遺体は約80万体となった。 原文に以下の様にある。 初二日、傳府道州縣已置官吏、執安民牌遍諭百姓、毋得驚懼。又諭各寺院僧人焚化積屍;而寺院中藏匿婦女亦復不少、亦有驚餓死者、査焚屍簿載其數、前後約計八十萬餘、其落井投河、閉戸自焚、及深入自縊者不與焉。 参考文献
外部リンク
脚注関連項目 |
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve
Portal di Ensiklopedia Dunia