Го носела традиционалното име Алдерамин, контракција на арапската фраза الذراع اليمينal-dhirā' al-yamīn, што значи „десната рака“. Во 2016 година, Меѓународниот астрономски сојуз организирал Работна група за имиња на ѕвезди (РГИЅ) за да ги каталогизира и стандардизира соодветните имиња за ѕвездите[10]. Првиот билтен на РГИЅ од јули 2016 година вклучувал табела со првите две серии на имиња одобрени од РГИЅ[11]; во кој била вклучена и Алдерамин за оваа ѕвезда.
Видливост
Со деклинација над 62 степени северно, Алфа Кефеј никогаш не се издигнува јужно од -27° географска ширина, што значи дека за поголемиот дел од Јужна Америка, Австралија, Јужна Африка и цел Нов Зеланд, ѕвездата останува под хоризонтот. Ѕвездата е околуполарна низ цела Европа, северна Азија, Канада и американските градови дури на југ до Сан Диего. Бидејќи Алфа Кефеј има привидна светлинска величина од околу 2,5, ѕвездата е најсветлата во соѕвездието и лесно може да се забележи со голо око, дури и во градовите кои имаат светлинско загадување.
Поларна ѕвезда
Алфа Кефеј се наоѓа во близина на прецесионалната патека проследена низ небесната сфера од Северниот Пол на Земјата. Тоа значи дека периодично доаѓа на 3° од тоа да биде поларна ѕвезда[12], титула што моментално ја поседува Северница. Алфа Кефеј ќе биде следната Северница во околу 7500 година од нашата ера.[13] Северниот пол на Марс покажува кон средината на линијата што ги поврзува ѕвездата и Денеб[14].
Алдерамин е бела ѕвезда од класа А, која еволуира од главната низа во подџин, веројатно на пат да стане црвен џин бидејќи нејзиното снабдување со водород е слабо. Во просек, Алдерамин има привидна величина од 2,46.[2] Во 2007 година, паралаксата на ѕвездата била измерена на 66,50 ± 0,11 дава растојание од 15 парсеци или приближно 49 светлосни години од Земјата.[7]
Интерферометријата со низата CHARA покажува дека Алдерамин има свероидна форма, нејзината екваторијална големина е 2.82 R☉ и поларниот полупречник е 2.18 R☉. Температурата на ѕвездата исто така варира, од 8.440 К во половите до 7.600 К во екваторот.[4] Поскоро, но помалку детално мерење со Прецизниот оптички интерферометар на морнарицата дава 2.71 R☉, што веројатно одговара на екваторијалниот полупречник[16]. Како и другите ѕвезди во својата класа, таа е малку променлива со опсег на светлина од 0,06 светлинска величина и е наведена како променлива ѕвезда од типот на Делта Штит.
Алдерамин има многу голема брзина на вртење од најмалку 246 км/сек., завршувајќи една целосна револуција за помалку од 12 часа, при што се смета дека толку брзиот пресврт ја инхибира диференцијацијата на хемиските елементи кои обично се гледаат кај таквите ѕвезди. За споредба, на Сонцето му треба речиси еден месец да се сврти на својата оска.[17] Позната е и по тоа што Алфа Кефеј емитува количество Х-зрачење слично на Сонцето, што заедно со други индикатори сугерира постоење на значителна магнетна активност - нешто неочекувано (иако воопшто не е невообичаено) за брз ротатор.
Етимологија и културно значење
Оваа ѕвезда, заедно со Бета Кефеј (Алфирк) и Ета Кефеј (Алкидр) биле познати како ел-Кавакиб ел-Фирк (الكواكب الفرق ), што значи „Ѕвездите на јатото“ од Улугбек.[18][19]
На кинески ,天鈎, што значи Небесна кука, се однесува на астеризам кој се состои од α Кефеј, 4 Кефеј, HD 194298, Ета Кефеј, Тета Кефеј, Xi Кефеј, 26 Кефеј, Јота Кефеј и Омикрон Кефеј.[20] Следствено, кинеското име за самата Алфа Кефеј е 天鈎五 кое на македонски значи: Петтата ѕвезда на небесната кука.[21]
Во културата
USS Alderamin (AK-116) бил товарен брод од класата кратер на морнарицата на Соединетите држави, именуван по ѕвездата.
↑ 5,05,1Mermilliod, J.-C. (1986). „Compilation of Eggen's UBV data, transformed to UBV (unpublished)“. Catalogue of Eggen's UBV Data. Bibcode:1986EgUBV........0M.
↑Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; и др. (2009). „VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007–2013)“. VizieR On-line Data Catalog: B/GCVS. Originally Published in: 2009yCat....102025S. 1. Bibcode:2009yCat....102025S.
↑Pizzolato, N.; Maggio, A.; Sciortino, S. (September 2000), „Evolution of X-ray activity of 1–3 Msun late-type stars in early post-main-sequence phases“, Astronomy and Astrophysics, 361: 614–628, Bibcode:2000A&A...361..614P
↑ 9,09,1Malagnini, M. L.; Morossi, C. (November 1990), „Accurate absolute luminosities, effective temperatures, radii, masses and surface gravities for a selected sample of field stars“, Astronomy and Astrophysics Supplement Series, 85 (3): 1015–1019, Bibcode:1990A&AS...85.1015M
↑Baines, Ellyn K.; Clark, James H., III; Schmitt, Henrique R.; Stone, Jordan M.; von Braun, Kaspar (2023). „33 New Stellar Angular Diameters from the NPOI, and Nearly 180 NPOI Diameters as an Ensemble“. The Astronomical Journal. 166 (6): 268. Bibcode:2023AJ....166..268B. doi:10.3847/1538-3881/ad08be.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
