Имеличар
.jpg)   Имеличарот или имелов дрозд (науч. Turdus viscivorus) е птица од семејството дроздови (Turdidae). Распространета е низ отворените шуми и култувирани земјишта во цела Европа и голем дел од Азија. Многу птици од северните краишта се преселници кои при преселбата формираат мали јата. Во Македонија оваа птица е постојан жител и ја има преку целата година. ТаксономијаВидот за првпат е опишан од Карл Лине во неговата Systema naturae во 1758 под сегашното научно име.[2] Името на птицата потекнува од имелата, паразитското растение (и на англиски - „mistletoe“, и на латински - „viscivorus“ значи имела), чии бобинки птицата многу ги сака.[3][4][5] Се предлагаат 8 подвида, но засега се прифатени само 3:[6]
ОписИмеличарот е најдолем дрозд во Европа, подолем од сличниот дрозд пејач, па и од обичниот кос. Долг е 25-30 см, има распон на крилјата 42-50 см и тежи од 93 до 176 грама.[7] Половите се слични, со бледо сивкавокафеави грбови и со елегантни округли точки на долните делови на кремава основа. Овој дрозд е многу поголем, посветол и со подолга опашка од дроздот пејач, со кој ја делат истата животна средина. ПоведениеЖивеалиштето на имеличарот е разновидно, но мора да има барем малку дрвја, значи, шумите, плантажите, живите огради и градските паркови. На југ и исток се населува кај четинарските дрвја, односно на линијата на растење на смреките. Во Северна Африка достигнува до 600 метри надморска височина, а на планините во Европа и до 1.700 метри. [6] Отворените простори како што се земјоделските земјишта, мочуриштата и тревните ридови, ги користи зиме.[6] Има докази дека птицата го менувала своето живеалиште, од исклучиво иглолисни шуми, се населувала прво во плантажите,а потоа и во градските паркови. Ова се случило во Германија во 1920-тите години.[8] Како и другите дроздови и овој вид е сештојад, јаде инсекти, црви, мали влекачи, семиња и бобинки. Тој ја брани грмушката со бобинки зимно време од другите птици. Негово омилено јадење се бобинките од имелата. Прави уредно гнездо во облик на чашка, обрабено со трева, кое го сместува на дрво и каде несе неколку јајца. Мажјакот ја пее својата гласна мелодична песна качен на дрво, кров или друго високо место за перчење, често дури кога времето е лошо или навечер, а започнува релативно рано напролет. Неговото народно име е „предвесник на бура“. Песната му е потешка и поедноставна верзија на пеењето на обичниот кос, а кога е вознемирен испушта звук што потсетува на митралез или штракалка за фудбалски натпревар. СтатусИмеличарот е широко распространет низ Европа и Азија, со европска популација од 9 до 22.2 милиони единки и вкупна околу 12.2-44.4 милиони.[1] Видот нагло се раширил во низините и крајбрежјата во текот на XVIII и XIX век. Според класификацијата на Црвениот список, ова е вид со најмала загриженост.[1] Наводи
Надворешни врски
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
