Кобалт(II) флуорид

Кобалт(II) флуорид
	Назив според МСЧПХ Кобалт(II) флуорид
	Други називи Кобалт дифлуорид
Назнаки
CAS-бр.	10026-17-2
ChemSpider	23205
EC-број	233-061-9
	InChI InChI=1S/Co.2FH/h;21H/q+2;;/p-2 ; Клуч: YCYBZKSMUPTWEE-UHFFFAOYSA-L ; InChI=1/Co.2FH/h;21H/q+2;;/p-2; Клуч: YCYBZKSMUPTWEE-NUQVWONBAL ;
3Д-модел (Jmol)	Слика
PubChem	24820
RTECS-бр.	GG0770000
	SMILES F[Co]F ;
UNII	9KI67810UR
Својства
Хемиска формула
Моларна маса	0 g mol−1
Изглед	Црвена кристална супстанца
Густина	4.46 g/cm3 (анхидрид) ; 2.22 g/cm3 (тетрахидрид)
Точка на топење
Точка на вриење
Растворливост во вода	1.4 g/100 mL (25 °C)
Растворливост	растворливо во HF ; нерастворливо во алкохол, диетил етер, бензен
Магнетна чувствителност (χ)	+9490.0·10−6 cm3/mol
Структура
Кристална структура	тетрагонал (анхидрид) ; орторомбичен (тетрахидрат)
Опасност
NFPA 704	3 0 0
	Смртоносна доза или концентрација:
LD50 (средна доза)	oral (rat): 150 mg/kg
Слични супстанци
Други анјони	Кобалт(II) оксид, Кобалт(II) хлорид
Други катјони	Железо(II) флуорид, Никел(II) флуорид
Дополнителни податоци
	(што е ова?) (провери); Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
	Наводи

Кобалт(II) флуорид — хемиско соединение со формулата (CoF₂). Тоа е розово кристално цврсто соединение^[1]^[2] кое е антиферомагнетно на ниски температури(T_N=37.7 K)^[3] Формулата е дадена и за црвениот тетрагонален кристал, (CoF₂), и тетрахидратниот црвен ортогонален кристал, (CoF₂·4H₂O). CoF₂ кој се користи во полиња чувствителни на кислород, имено производство на метали. Во ниски концентрации, има употреба во јавно здравје. CoF₂е слабо растворлив во вода. Соединението може да се раствори во топла неорганска киселина и ќе се распадне во врела вода. Сепак, хидратот е растворлив во вода, особено дихидратните CoF₂·2H₂ O и трихидратните CoF₂·3H₂O форми на ова соединение. Хидратот исто така ќе се распадне со топлина.

Како и некои други метални дифлуориди, CoF₂ кристализира во структурата на рутил, која има октаедрални коцентри и рамни флуориди.^[4]

Подготовка

Кобалт (II) флуорид може да се подготви од безводен кобалт (II) хлорид или кобалт (II) оксид во проток на флуороводород:

CoCl₂ + 2HF → CoF₂ + 2HCl

CoO + 2HF → CoF₂ + H₂O

Се произведува во реакција на кобалт (III) флуорид со вода.

Тетрахидратниот кобалт (II) флуорид се формира со растворање на кобалт(II) во флуороводородна киселина. Безводниот флуорид може да се извлече од него со дехидрација. Друга синтеза може да се случи на повисоки температури. Се покажало дека на 500 °C флуорот ќе се комбинира со кобалт и ќе произведе мешавина од CoF₂ и CoF₃.^[5]

Примена

Кобалт(II) флуоридот може да се користи како катализатор за добивање легури од метали. Се користи и за оптичко таложење, од што огромно го подобрува оптичкиот квалитет. Кобалт(II) флуоридот е достапен во повеќето количини во состав со ултра висока чистота. Композициите со висока чистота ги подобруваат оптичките квалитети и неговата корисност како стандард.

Анализи

За да се анализира ова соединение, кобалт(II) флуорид може да се раствори во азотна киселина. Растворот потоа се разредува со вода до соодветна концентрација за AA или ICP спектрофотометрија за кобалтот. Мала количина сол може да се раствори во ладна вода и да се анализира за флуориден јон со флуоридна јонска селективна електрода или јонска хроматографија.

Хемиски својства

CoF₂ е слаба Луисова киселина. Комплексите на кобалт (II) обично се октаедрални или тетраедрални. Како вид со 19 електрони, тој е добар редукционен агенс, прилично оксидирачки во соединение од 18 електрони. Кобалт(II) флуоридот може да се редуцира со водород на 300 °C.

Наводи

↑ Pradyot Patnaik (2002), Handbook of Inorganic Chemicals, McGraw-Hill Professional, ISBN 978-0-07-049439-8
↑ Pashkevich, D. S.; Radchenko S. M.; Mukhortov, D. A., „Article title Heat Exchange between Cobalt(II) Fluoride Powder and the Wall of Rotating Cylinder“ (PDF), Russian Journal of Applied Chemistry, Consultants Bureau, ISSN 1070-4272, Архивирано од изворникот (PDF) на 2004-09-29, Посетено на 2007-03-07
↑ Ashcroft/Mermin: Solid State Physics (Tab. 33.2)
↑ Stout, J. W.; Reed, Stanley A. (1954). „The Crystal Structure of MnF₂, FeF₂, CoF₂, NiF₂ and ZnF₂“. J. Am. Chem. Soc. 76 (21): 5279–5281. doi:10.1021/ja01650a005.
↑ J.C. Bailar (1973), Comprehensive Inorganic Chemistry, Pergoamon