Кондиторските производи (или слатки, во разговорниот македонски јазик „благо“) — општ назив на висококалорични и лесноусвоиви производи со висока содржина на шеќер, кои се одликуваат со пријатен вкус и арома. Основни производи од кои се подготвуваат слатките се: брашно (пченично, пченкарно, ‘ржано, овесно и др.), шеќер, мед, овошје, млеко (пресно и кисело), масло, јајца, оцет, карамел, какао, ореви, прашок за печиво, лимонска киселина, желатин, додатоци за вкус и арома.
Кондиторските производи на пекарниците, исто така познати како брашнено кондиторски производи, се состојат главно од слатки колачи, колачи и слични печива.
Сладоледните производи вклучуваат бонбони (слатки на британски англиски), захаросани ореви, чоколади, гума за џвакање, гума за меурчиња, пастили и други кондикторни производи кои се направени главно од шеќер. Во некои случаи, чоколадните кондиторски производи (конфекции направени од чоколада) се третираат како посебна категорија, како што се шеќер-верзиите на шеќерни кондиторски производи.[1] Бонбоните (САД и Канада), слатките (Велика Британија и Ирска) и лижавчиња (Австралија и Нов Зеланд) се вообичаени зборови за најчестите сорти на производи од шеќер.
Кондиторската индустрија, исто така, вклучува и специјализирани училишни школи и детални историски записи.[2] Традиционалните кондиторски производи се одвиваат во античко време и продолжиле да се јадат низ средниот век во модерната ера.
Фабриката Европа во Скопје
Во Македонија има повеќе фабрики за производство на кондиторски производи, а една од најпознатите се Европа, Свис Лион и Винчини.
Видови на кондиторски производи
Во зависност од користените состојки, слатките можат да се поделат во две основни групи - шеќерести и тестести.
суво печиво од посебен вид, подготвено од масно тесто, се состои од тенки слоеви испечени во специјални форми (преса), кои се мачкаат со различни филови - чоколаден, овошен итн.
↑Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), Џинџуџе во земјата на афионите: Антологија на македонскиот краток расказ. Скопје: Темплум, 2022, стр. 340.
↑Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), Џинџуџе во земјата на афионите: Антологија на македонскиот краток расказ. Скопје: Темплум, 2022, стр. 225.
↑Сања Михајловиќ-Костадиновска, (Бес)конечни модели на расказот. Скопје: Бегемот, 2018, стр. 23.
↑Сања Михајловиќ-Костадиновска, (Бес)конечни модели на расказот. Скопје: Бегемот, 2018, стр. 38.
↑Сања Михајловиќ-Костадиновска, (Бес)конечни модели на расказот. Скопје: Бегемот, 2018, стр. 41.