Мето Јовановски (писател)

Мето Јовановски (26 октомври 1928 во Брајчино — 23 декември 2016 во Скопје) — македонски раскажувач и романописец и прв претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права, а потоа негов почесен претседател.^[1]

Бил претседател на македонскиот ПЕН Центар. На 9 ноември 2006 година заедно со Слаѓана Тасева ја основал невладината организација за борба против корупцијата „Транспарентност - нулта корупција“. Исто така, бил дел од уредничките тимови на списанијата „Современост“ и „Хоризонт“.

Јовановски најчесто обработува теми и мотиви од обновата и изградбата на Македонија во периодот по Втората светска војна, а понекогаш и од НОБ. Раскажува реалистично и мошне живо.^[2]

Јовановски е автор на збирките раскази:

• „Јадреш“, 1956
• „Мени на мојата месечина“, 1959
• „Првите човекови умирања“, 1971
• „Патот до осамата“, 1978
• „Крстопат кон спокојот“, 1987
• „Љубовта на Грифонот“, 2005.

На романите:

• „Хајка на пеперутки“, 1957
• „Слана во цутот на бадемите“, 1965
• „Земја и тегоба“, 1968
• „Сведоци“, 1970
• „Будалетинки“, 1973
• „Орловата долина“, 1979
• „Крлежи“, 1984 и
• „Балканска книга на умрените или Ослободување преку зборување“, 1992.

На книгите за деца:

• „Љуман арамијата“, 1954 и
• „Војвода над војводите“, 1980.

Автор е и на патописот „Клучевите на Манхатан“, 1983, а има напишано и радио и тв-драми. Составувач е на антологијата „Една друга Америка“, 1978 и на лексиконите „Кој е кој, што е што“, 1963 и „Мал литературен лексикон“, 1971.^[3] Негови дела, особено расказите, се објавени на повеќе светски јазици. Преведува од англиски и руски јазик.

Мето Јовановски бил погребан во неговото родно село Брајчино.^[1]

• Кон збирката раскази „Љубовта на Грифонот“ Архивирано на 29 септември 2007 г.