„Сончев близнак“ води овде. За ѕвездата која најверојатно потекнува од истата ѕвезден расадник како и Сонцето, видете HD 162826.
Оваа илустрација го споредува нешто поголемото и пожешко Сонце (лево) со релативно неактивната ѕвезда Тау Кит.
Ѕвезди од сончев тип, сончевианалози, исончевиблизнаци ― ѕвезди кои се особено слични на Сонцето. Ѕвездената класификација е хиерархија со сончеви близнаци кои најмногу личат на Сонцето, проследено со сончев аналог, а потоа сончев тип. Набљудувањата на овие ѕвезди се важни за подобро разбирање на својствата на Сонцето во однос на другите ѕвезди и животопогодноста на планетите.
По сличност со Сонцето
Дефинирањето на трите категории според нивната сличност со Сонцето ја одразува еволуцијата на техниките за астрономски набљудувања. Првично, сончевиот тип бил најблиску што можела да биде дефинирана сличноста со Сонцето. Подоцна, попрецизните техники на мерење и подобрените набљудувачници овозможиле поголема прецизност на клучните подробности како што е температурата, овозможувајќи создавање на категорија на сончев близнак, за ѕвезди кои биле особено слични на Сонцето. Подоцна сепак, постојаните подобрувања во прецизноста овозможиле создавање на категорија на сончеви близнаци за речиси совршени совпаѓања.[се бара извор]
Сличноста со Сонцето овозможува проверка на добиените количини - како што е температурата, која е изведена од индексот на боја - наспроти Сонцето, единствената ѕвезда чија температура е сигурно позната. За ѕвездите кои не се слични на Сонцето, оваа вкрстена проверка не може да биде направена.
Сончев тип
Овие ѕвезди се во голема мера слични на Сонцето. Тие се ѕвезди од главната низа со B−V боја помеѓу 0,48 и 0,80, а Сонцето има B−V боја од 0,65. Алтернативно, може да биде користина дефиниција заснована на спектарски тип, како што е F8V до K2V, што би одговарало на B−V боја од 0,50 до 1,00. Оваа дефиниција одговара на приближно 10% од ѕвездите, така што списокот на ѕвезди од сончев тип би бил доста обемен.[1]
Ѕвездите од сончевиот тип покажуваат високо поврзано однесување помеѓу нивните стапки на вртење и нивната хромосферска активност (на пр. емисија на линијата на калциум H & K) и коронската активност (на пр. емисија на рендгенски зраци).[2] Бидејќи ѕвездите од сончевиот тип се вртат надолу за време на нивната главна низа животниот век поради магнетното сопирање, овие корелации овозможуваат да бидат изведени груби години. Мамајек и Хиленбранд (2008 година)[3] ја процениле староста за 108 ѕвезди од сончевата главна низа (F8V–K2V) во рамките на 52 светлосни години (16 парсеци) од Сонцето врз основа на нивната хромосферска активност (мерена преку емисионите линии Ca, H и K).
Следната табела покажува примерок од ѕвезди од сончев тип во рок од 50 светлосни години кои речиси ги задоволуваат критериумите за сончеви близнаци (боја B−V помеѓу 0,48 и 0,80), врз основа на тековните мерења (Сонцето е наведено за споредба):
Овие ѕвезди се фотометриски слични на Сонцето и ги имаат следните квалитети:
Температура во рамките на 500 K од онаа на Сонцето (5278 до 6278 K)
Металичноста од 50-200% (± 0,3 dex) од онаа на Сонцето, што значи дека протопланетарниот диск на ѕвездата би имал слични количества прашина од која би можеле да бидат образуванит планети
Нема близок придружник (орбитален период од десет дена или помалку), бидејќи таков придружник стимулира ѕвездена активност
Сончевите близнаци кои не ги исполнуваат построгите критериуми за сончеви близнаци се, во рок од 50 светлосни години и по редослед на зголемување на растојанието (Сонцето е наведено за споредба.):
До денес не е пронајден сончев близнак што точно одговара на Сонцето.[46] Сепак, постојат некои ѕвезди кои се многу блиску до тоа да бидат идентични со Сонцето, а членовите на астрономската заедница ги сметаат за сончеви близнаци. Совпаѓачки сончев близнак би бил ѕвезда од типот G2V со 5.778 К температура на површината, да биде стара 4,6 милијарди години, со правилна металичност и 0,1% варијација на сончевата светлина.[46] Ѕвездите со возраст од 4,6 милијарди години се во најстабилна состојба. Правилната металичност, полупречникот, хемискиот состав, вртењето, магнетната активност и големината се исто така многу важни за варијациите на ниската сјајност.[47][48][49][50]
Морган-Кинановата спектрална класификација на ѕвезди. Најчестиот тип на ѕвезди во универзумот се М-џуџињата, 76%. Сонцето е ѕвезда од Г-класата (G2V) стара 4,6 милијарди години и е помасивно од 95% од сите ѕвезди. Само 7,6% се ѕвезди од Г-класата.
Ѕвездите подолу се послични на Сонцето и ги имаат следните квалитети:[51]
Температура во рамките на 50 K од онаа на Сонцето (5728 до 5828 K)[б 1] (во рамките на 10 K од Сонцето (5768-5788 K)).
Металичност од 89–112% (± 0,05 dex ) од онаа на Сонцето, што значи дека пролидот на ѕвездата би имал речиси исто количество прашина за планетарно формирање
Нема ѕвезден придружник, бидејќи самото Сонце е осамена ѕвезда
Возраст од 1 милијарда години од онаа на Сонцето (3,6 до 5,6 Ga)
Следниве се познатите ѕвезди кои се најблиску до задоволување на критериумите за сончев близнак. Сонцето е наведено за споредба. Нагласените кутии се надвор од опсегот за сончев близнак. Ѕвездата можеби била забележана како сончев близнак во минатото, но повеќе е сончев аналог.
Некои други ѕвезди понекогаш се споменувани како кандидати за сончеви близнаци како што се: Бета Ловечки Кучиња; сепак има премногу ниски металичности (−0,21) за сончеви близнаци. 16 Лебед B понекогаш е запишуван како близнак, но е дел од троѕвезден систем и е многу стар за сончев близнак со 6,8 Ga. Двајца кандидати за сончеви сродници (слична старост, металичност (−0,113) и кинематика) се 19271435149556588 и 1966383465746413568 кои се познати од второто објавување податоци од сателитот Гаја.[84]
Според потенцијалната погодност за живеење
Друг начин за дефинирање на сончевиот близнак е како животопогодна ѕвезда - ѕвезда со квалитети за кои е верувано дека е особено гостопримлива за планетата што го одржува животот. Разгледани квалитети се променливост, маса, возраст, металичност и блиски придружници. [б 2]
Да има 0–1 ѕвезден придружник кој не е премногу широк.
Условот ѕвездата да остане на главната низа најмалку 0,5–1 Ga поставува горна граница од приближно 2,2–3,4 сончеви маси, што одговара на најжешкиот спектрален тип на A0 - B7V. Таквите ѕвезди можат да бидат 100 пати посветли како Сонцето.[87] Животот сличен на воденото мече (поради ултравиолетовиот флукс) потенцијално би можел да преживее на планети кои кружат околу ѕвезди толку жешки како B1V, со маса од 10 M☉ и температура од 25.000 К, животен век на главната низа од околу 20 милиони години.[б 3]
Непроменливоста е идеално дефинирана како променливост помала од 1%, но 3% е практична граница поради ограничувањата во достапните податоци. Загрижува и варијацијата на зрачењето во зоната погодна за живот на ѕвездата поради придружна ѕвезда со ексцентрична орбита.[48][49][50][88]
Земјовидните планети во повеќе ѕвездени системи, оние кои содржат три или повеќе ѕвезди, веројатно нема да имаат стабилни орбити на долг рок. Стабилните орбити во двојните системи имаат една од двата облици: тип S (сателит или околуѕвезден) кружи околу една од ѕвездите и тип P (планетарни или околни) орбити околу целиот двоен пар. Ексцентричните Јупитери, исто така, може да ги нарушат орбитите на планетите во зоните погодни за живот.[88]
Металичноста од најмалку 40% сончева единица ([Fe/H] = -0,4) е потребна за образување земјовидна планета слична на Земјата. Високата металичност е силно поврзана со образувањето на жешките Јупитери, но тоа не се апсолутни фактори на животот, бидејќи некои гасни џинови завршуваат орбитирајќи во самата зона погодна за живеење и потенцијално би можеле да бидат домаќини на месечини слични на Земјата.[88]
Еден пример за таква ѕвезда е HD 70642[89], G5V, на температура од 5533 К, но е многу помлада од Сонцето, стара 1,9 милијарди години.[90]
Друг таков пример би бил HIP 11915, кој има планетарен систем кој содржи планета слична на Јупитер која кружи на слично растојание што планетата Јупитер го прави во Сончевиот Систем.[91] За да бидат зајакнати сличностите, ѕвездата е од класата G5V, има температура од 5750 К, има маса и полупречник налик на Сонцето и е само 500 милиони години помлад од Сонцето. Како таква, зоната погодна за живеење би се протегала на истата област како зоната во Сончевиот Систем, околу 1 ае. Ова ќе овозможи планета слична на Земјата да постои околу 1 ае.[92]
↑Вистинските сончеви близнаци, како што е забележано од Лоуеловата набљудувачница, треба да имаат температура во рамките на ~10 K од Сонцето. Научниот институт за вселенски телескоп, Лоуеловата набљудувачница, забележа во 1996 година дека може да биде измерена температурна прецизност од ~ 10 K. Температурата од ~10 K го намалува списокот на сончеви близнаци на близу нула, така што ±50 K е користен за графиконот.[52]
↑животопогодна планета, моментално е дефинирана како област, како планета или месечина, каде што течна вода може да постои барем кратко време.[85][86]
↑Суперџинот и следната супернова и неутронска ѕвезда (поради >8 M☉ маса) најверојатно ќе го уништи животот на крајот од животот на ѕвездата од типот B1V.
↑Baliunas, S. L.; Donahue, R. A.; Soon, J. H.; Horne, J. H.; Frazer, J.; Woodard-Eklund, L.; Bradford, M.; Rao, L. M.; Wilson, O. C. (1 јануари 1995). „Chromospheric variations in main-sequence stars“. Astrophysical Journal, Part 1. 438 (1) – преку ntrs.nasa.gov.
↑Boyajian, Tabetha S.; и др. (August 2008). „Angular Diameters of the G Subdwarf µ Cassiopeiae A and the K Dwarfs s Draconis and HR 511 from Interferometric Measurements with the CHARA Array“. The Astrophysical Journal. 683 (1): 424–432. arXiv:0804.2719. Bibcode:2008ApJ...683..424B. doi:10.1086/589554. S2CID8886682.
↑Soderblom, David R.; King, Jeremy R. (1998). „Solar-Type Stars: Basic Information on Their Classification and Characterization“. Во Jeffrey C. Hall (уред.). Solar Analogs: Characteristics and Optimum Candidates. The Second Annual Lowell Observatory Fall Workshop – October 5–7, 1997. Lowell Observatory. стр. 41–60. Bibcode:1998saco.conf...41S.
↑ 57,057,157,257,357,4Porto de Mello, G. F.; da Silva, R.; da Silva, L.; de Nader, R. V. (март 2014). „A photometric and spectroscopic survey of solar twin stars within 50 parsecs of the Sun; I. Atmospheric parameters and color similarity to the Sun“. Astronomy and Astrophysics. 563: A52. arXiv:1312.7571. Bibcode:2014A&A...563A..52P. doi:10.1051/0004-6361/201322277. S2CID119111150. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
↑Takeda, Yoichi; Tajitsu, Akito (2009). „High-Dispersion Spectroscopic Study of Solar Twins: HIP 56948, HIP 79672, and HIP 100963“. Publications of the Astronomical Society of Japan. 61 (3): 471–478. arXiv:0901.2509. Bibcode:2009PASJ...61..471T. doi:10.1093/pasj/61.3.471.
Lockwood, George Wesley; Skiff, Brian A.; Radick, Richard R. (1997). „The Photometric Variability of Sun-like Stars: Observations and Results, 1984—1995“. The Astrophysical Journal. 485 (2): 789–811. Bibcode:1997ApJ...485..789L. doi:10.1086/304453.
Porto de Mello, Gustavo Frederico; da Silva, Ronaldo; da Silva, Licio (2000). „A Survey of Solar Twin Stars within 50 Parsecs of the Sun“. Bioastronomy 99: A New Era in the Search for Life. 213: 73. Bibcode:2000ASPC..213...73P.
Turnbull, Margaret C.; Tarter, Jill C. (2003). „Target Selection for SETI. II. Tycho-2 Dwarfs, Old Open Clusters, and the Nearest 100 Stars“. The Astrophysical Journal Supplement Series. 149 (2): 423–436. Bibcode:2003ApJS..149..423T. doi:10.1086/379320.
Hall, Jeffrey C.; Lockwood, George Wesley (2004). „The Chromospheric Activity and Variability of Cycling and Flat Activity Solar-Analog Stars“. The Astrophysical Journal. 614 (2): 942–946. Bibcode:2004ApJ...614..942H. doi:10.1086/423926.
do Nascimento Jr., Jose Dias; Castro, Matthieu Sebastien; Meléndez, Jorge; Bazot, Michaël; Théado, Sylvie; Porto de Mello, Gustavo Frederico; De Medeiros, José Renan (2009). „Age and mass of solar twins constrained by lithium abundance“. Astronomy and Astrophysics. 501 (1): 687–694. arXiv:0904.3580. Bibcode:2009A&A...501..687D. doi:10.1051/0004-6361/200911935.