Церје
Церје — село во Општина Пустец во Област Горица, Албанија. Селото припаѓа во географската област Мала Преспа. Географија и местоположбаЦерје е село во областа Мала Преспа, која денес е под Албанија. Атарот на селото граничи со атарите на следните села: од север со Зрновско, и со територијата на Република Грција, во тој склоп со селата Граждено, и некогашното село Орово, од југ со Ракицко и Мачуришта, на запад со селото Ѕвезда.[1] ТопонимијаОва е список на позначајните топоними во Церје и неговата околина:[2] Бого Поле, Ваковското, Влашка Вода, Гини Вода, Гробиштата, Гумејнца, Дабјето, Зеленото, Иван, Илија, Јанкулоите, Кленче, Кончината, Крај, Лазоите, Крушите, Орлои Ливади, Пијојте, Преслапката, Репреи Круши, Ридишта, Тодорица, Трлиштата, Тумејнца, Церје. ИсторијаЦерје е старо повеќевековно село, за селото се вели дека ја има преместено својата местоположба, за претходна местоположба на селото се спомнува месноста Ридиштата, која се наоѓа 0,3 км источно од денешната. Се вели дека тогаш селото целосно се раселило, а потоа пак било населено со население кое дошло од околните села (Орово, Граждено, Нивици, Зрновско и други) Во ова село е роден Божин Спасов кој учествувал во Македонското востание. Пред почетокот на Втората светска војна, во 1939 година, селото останало во Кралството Албанија кое почнало да биде управувано под Италија, со што селото се нашло во зафатот од Грчко-италијанската војна (1940-1941). Церјани биле мобилизирани во албанската војска, а имало и загинати. По капитулацијата на Италија во 1943 година, Церје било слободна територија на НОАД Албанија. Во почетокот на 1943 година, борците на одредот „Даме Груев“ основале НОК, а во април 1944 година, на пат за Дебрца, низ селото поминале и борците на Првата македонско-косовска ударна бригада. Во текот на оваа војна како борци на албанската НОАБ се вклучиле 4 борци.[1] СтопанствоДемографија1900 година според Васил К’нчов селото броело 120 православни Македонци.[3][4]
РодовиЦерје е чисто македонско православно село, во него живеат следните македонски родови: Гочевци, Гујовци, Доневци, Журковци (доселени од Пустец), Лазаровци (доселени од Орово), Наумовци, Спировци, Спирковци, Штерјовци (доселени од Нивици), Ридовци, Танасковци (Сотировци), Трповци (доселени од Граждено), Трајковци и Цветковци.[1] Општествени установиКултурни и природни знаменитостиРедовни настаниЛичности
Култура и спортИселеништвоНаводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia