Дагоберт II

Дагоберт III
Крал на Франките од Австразија
Кована монета на Дагоберт II
На престол	676-679
Претходник	Хлодовик III
Наследник	Теодорих III (Обединување на сите кралства на Франките)
Династија	Меровинзи
Татко	Сигеберт III
Мајка	Химнехилда ?

Дагоберт II, или Св. Дагоберт, (роден околу 652, починат на 23 декември 679 во Музе) е син на франкискиот крал, Сигеберт III и веројатно на Химнехилда^[1] или Имнихилда^[2]. Тој владеел со кралството на Австразија.

Во 656, Сигеберт III е убиен на барање на мајордомот Гримоалд. Хилдеберт кој можеби му бил син на Сигеберт III посвоен од страна на Гримоалд или пак син на Гримоалд посвоен од страна на Сигеберт III ја добил поддршката на мајордомот.

Гримоалд впрочем го ошишал младиот Дагоберт што пак го лишувало од неговите права за кралско наследство и го испратил во прогон. Владиката Дидон од Поатје го однел Дагоберт во некој манастир во Ирска. Гримоалд тогаш ја раширил веста дека Дагоберт е мртов а со тоа Хилдеберт можел слободно да дојде на престолот и да владее со Австразија од 656 до 662.

Приказната дека Дагоберт требал да биде убиен и да се објави за неговата смрт и дека наместо тоа тој бил протеран од земјата се чини дека е направена за да го објасни молчењето на мајката на Дагоберт, Химнехилда, додека нејзиното дете го лишувале од престолот. Таа можеби соработувала со Гримоалд кога овој сакал на престолот да го постави Хилдеберт Посвоениот; подоцна таа се надевала дека ќе ја омажи својата ќерка Билихилда за Хилдерик II за евентуалниот австразиски наследник да биде од нејзината лоза.^[3] Постои исто така и претпоставка дека Химнехилда не била мајка на Дагоберт, па затоа и го напуштила.

Дагоберт се вратил во 674 за да си го бара назад кралството на Австразија, но ги добил само регионите близу до Рона каде почнал да владее од 676, после убиството на неговиот братучед, кралот Хилдерик II во Лоњската шума во 675.

Дагоберт II на својот мајордом Пипин Хересталски му го одзел правото да управува со палатата. Тој се противел на желбата за независност што ја имале благородниците и на експанзијата на римската црква. Меровиншката престолнина била утврдена во Стенај.

Оваа политика поттикнала завера против кралот од страна на мајордомот Пипин Хересталски (или според некои историчари, од страна на мајордомот на палатата на Неустрија, Еброин). На 23 декември 679, во тек на една партија лов во шумата Вевр (близу Стенај), кралот бил убиен.

Дагоберт II е закопан во базиликата Св. Реми од Стенај. На 10 септември 872, кралот Карло II Ќелавиот го пронашол неговиот гроб, и го пренел неговото тело во Дузи каде Дагоберт мистериозно бил канонизиран од синод на владици, под името Свети Дагоберт. Карло II во Стенај изградил базилика за тука да ги чува моштите на светецот, зачувани во сандак од сребро и злато; еден дел од ваквите реликвии бил доделен на опатијата во Живињи. Патронат на светецот во римокатоличката црква се прославува на 23 декември.

Името на Дагоберт II станало познато во 20 век, кога било поврзано со една шпекулација која сакала Дагоберт II и неговите наводни наследници да го поврзе со тајната меровиншка лоза на вистински наследници кои неправедно биле симнувани од престолот од страна на каролинзите и Капетите сè до ден денешен.^[4] Централната легенда е пов рзана со француското село Рен-ле-Шато. Некоио луѓе предводени од Пјер Плантар, фалсификувале документи за да фабрикуваат доказ за постоење на наводно илјадагодишно постоење на некакво тајно друштво Сионски приорат. Едните документи, Тајните списи, биле подметнати во Националната библиотека. Другите биле објавени во шеесеттите години - Проколнатото богатство од Рен-ле-Шато’’. Во книгата имало (фалсификувани) латински документи кои наводно биле најдени од некој свештеник во 19 век. Шифрирана порака сокриена во еден од латинските документи ја откривала реченицата, "На Дагоберт II крал и на Сион е ова богатство и тој тука е починат."

Хенри Линколн, британски автор на научна фантастика ја забележал шифрираната порака во 1967, и несвесен а измамата, заедно со некои негови соработници почнал да пишува книга за тоа што може да значи оваа порака. Приказната зела силен одзив во 1982 со книгата Светата крв и светиот грал. Книгата развива хипотеза дека Исус Христос се оженил со марија Магдалена и имал дете кое подоцна се венчало во меровиншката лоза.

Подоцна е покажано дека поголемиот дел од истражувањата во Светата крв светиот грал се заснова на фалсификувани документи.^[5][6][7][8] Сепак, теоријата добила понатамошно внимание кога истата е разработена во бестселерот од 2003 Кодот на Да Винчи од авторот Ден Браун.

• Ökumenisches Heiligenlexikon: Dagobert II (in German)
• Lexikon des Mittelalters: III.429 (in German)
• BBC2: "From Merovingians to Carolingians : Dynastic Change in Frankia" Архивирано на 17 февруари 2006 г.
• Da Vinci Declassified, 2006 TLC documentary

„Дагоберт II“ на Ризницата ?

• Wallace-Hadrill, J.M. 1962. The Long-Haired Kings, and Other Studies in Frankish History, (London: Methuen & Co.)
• Ian Wood, The Merovingian Kingdoms 450-751(Longman, 1993)
• Nathalie Stalmans, La Conjuration des Fainéants, Terre de brume, 2008, ISBN 978-2-84362-389-9.

п р у Меровиншки монарси Хилдерик I (457–481) • Хлодовик I (481–511) • Хилдеберт I (511–558) • Хлодомер (511–524) • Теодорих I (511–533) • Теодеберт I (533–548) • Теодебалд (крал) (548–555) • Хлотар I Стариот (511–561) • Хариберт I (561–567) • Гунтрам (561–592) • Сигеберт I (561–575) • Хилдеберт II (575–595) • Теодеберт II (595–612) • Теодорих II (612–613) • Сигеберт II (613) • Хилперик I (561–584) • Хлотар II Велики (584–623) • Дагоберт I (623–634) • Хариберт II (629–632) • Хилперик (632) • Сигеберт III (634–656) • Хилдеберт III Посвоениот (656–661) • Хлодовик II (639–657) • Хлотар III (657–673) • Хилдерик II (662–675) • Теодорих III (675–691) • Дагоберт II (675–679) • Хлодовик IV (691–695) • Хилдеберт Праведниот (695–711) • Дагоберт III (711–715) • Хилперик II (715–721) • Хлотар IV (717–720) • Теодорих IV (721–737) • Хилдерик III (743–751)