«Jump They Say» er ein song av den engelske musikaren David Bowie frå albumet hans Black Tie White Noise frå 1993. Songen vart gjeven ut som den første singelen frå albumet i mars 1993. Bowie turnerte ikkje etter Black Tie White Noise-albumet, men songen vart framført på Outside-turneen i 1995-96 og gjeven ut på konsertalbumet No Trendy Réchauffé (Live Birmingham 95) (2020).
Bakgrunn og stil
Songen omhandla kjenslene til Bowie for den schizofrene halvbroren hans, Terry, som tok sjølvmord den 16. januar 1985 då han hoppa øre eit tog på Coulsdon South jernbanestasjon, etter å ha vore innlagt på Cane Hill Hospital.[2][3] Teksten fortel om ein mann pressa til fullstendig desperasjon av presset som vert lagt på han. Bowie har òg snakka om sine eigne kjensler om å hoppe inn i det ukjende metafysisk sett. Musikalsk førte påverknaden til Nile Rodgers til ein funk-aktig stil, sjølv om songen òg syner innverknad frå samtidig jazz, med ein solo frå avant-jazz-trompetisten Lester Bowie.
Marknadsføring
Som den første singelen frå albumet vart «Jump They Say» kraftig marknadsført av det nye selskapet til Bowie, Savage Records (via Arista Records i Europa). Ein påfallande musikkvideo vart laga av Mark Romanek, som synte Bowie som ein forretningsmann som vert paranoid av kollegaene sine, som tilsynelatande utfører eksperiment på han og tvinger han til å hoppe frå taket av bygningen til selskapet. Videoen var kraftig påverka av Jean-Luc Godard-filmen Alphaville frå 1965, i tillegg til Chris Marker-filmen La jetée og Orson Welles-filmen The Trial - begge frå 1962. Den uniformerte kvinna som overvaker Bowie gjennom teleskop er ein hyllest til flyvertinna på Pan-Am-romflyet i Stanley Kubrick-filmen 2001: A Space Odyssey frå 1968. Videoen vart hylla av Entertainment Weekly etter Bowie døydde i 2016 og sa «Bowie er ein glimrande skodespelar, og denne videoen er kanskje den beste skodespelarprestasjonen hans i ein musikkvideo.»[4]
Sjølv om songen ikkje var den første Bowie gav ut etter Tin Machine, vart han marknadsført som eit comeback og nådde niandeplassen i Storbritannia, den einaste Topp 10-singelen hans mellom «Absolute Beginners» i 1986 og «Where Are We Now?» i 2013.
Mottaking
Quentin Harrison frå Albumism skreiv at «den romantiske energien» frå ekteskapet til Bowie med Iman «sette eit hopp i det soniske trinnet på nokre av dei mørkarane songane på albumet», som «Jump They Say». Han la til at songen lyrisk sett «engasjerer seg i dei personlege konfliktane som betyr noko for Bowie.»[5]Stephen Thomas Erlewine frå AllMusic skreiv om «det paranoide virvaret» i songen, og omtalte han som eit av «augneblikka» på albumet, som «er det første på lang tid som kjennest som klassisk Bowie».[6]Larry Flick frå Billboard skreiv, «Å kikke inn i det første soloalbumet til Bowie på eit eon er ein kinetisk pop/funk-kamp. Den makelause stemma vaklar over ein gjeng med urolege gitarar, vridande rytmar og skakande horn. Det nye samarbeidet med Let's Dance-produsenten Nile Rodgers har potensial til å møte liknande topp 40-suksess, sjølv om innovative parti med remiksar allereie er i ferd med å bli ein klubbfavoritt her og i utlandet. Ein hjarteleg velkommen tilbakekomst.»[7] Alan Jones frå Music Week skildra albumet som «Eit typisk teatralsk tilbakeblikk på glansdagane hans.» Han la til «Klubbgjengarar vil glede seg over Brothers In Rhythm/Leftfield-miksane som dreg han til dansegolvet.»[8] James Hamilton frå magasinet RM nemnte «den dronande adenoidale vokalen hans».[9]Reading Evening Post sa at songen er «overraskande god».[10]
Leftfield 12" vocal mix vart gjeven ut på den britiske utgåva av singelen «Little Wonder» i januar 1997 som kom i begrensa opplag.
«JAE-E edit» (kalla «alternate mix») vart gjeven ut som bonusspor på CD-utgåva av Black Tie White Noise.
På bonusplata som følgde 2003-utgåva av Black Tie White Noise, er det med tre remiksar av «Jump They Say»: «Rock Mix», «Brothers in Rhythm 12" Remix» og «Dub Oddity».
↑O'Leary, Chris (12. februar 2019). Ashes to Ashes: The Songs of David Bowie, 1976-2016. Storbritannia: Repeater Books (Watkins Media). ISBN9781912248308.
↑Pegg, Nicholas. The Complete David Bowie. s. 120.
