ਵਨਰਾਜ ਭਾਟੀਆ(ਸੰਗੀਤਕਾਰ)

Vanraj Bhatia
Bhatia in Mumbai, c. 2015
ਜਨਮ	(1927-05-31)31 ਮਈ 1927 Bombay, Bombay Presidency, British India
ਮੌਤ	5 ਮਈ 2021(2021-05-05) (ਉਮਰ 93) Mumbai, Maharashtra, India

ਵਨਰਾਜ ਭਾਟੀਆ (ਹਿੰਦੀਃ ਵਨਰਾਜ ਭਾਟੀਯਾ/vənˈrɑːj bhɑːtiɑː/-RAHJ BHAH-tiah) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਇੰਡੀਅਨ ਨਯੂ ਵੇਵ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।^[1] ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।

ਭਾਟੀਆ ਨੂੰ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਫਿਲਮ ਤਮਸ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ (1988), ਰਚਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਸੰਗੀਤ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ (1989) ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦਾ ਚੌਥਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ, ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ (2012) ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਮਈ 2021 ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।^[2]

ਕੱਛ ਦੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ ਭਾਟੀਆ ਨੇ ਬੰਬਈ ਦੇ ਨਿਊ ਏਰਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਦੇਵਧਰ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਜੋਂ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਚਾਇਕੋਵਸਕੀ ਦੇ ਪਿਆਨੋ ਕੰਸਰਟੋ ਨੰਬਰ 1 ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਪੱਛਮੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਡਾ.ਮਾਨੇਕ ਭਗਤ ਨਾਲ ਪਿਆਨੋ ਦੀ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।

ਸਾਲ 1949 ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਐਲਫਿਨਸਟੋਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਐਮ. ਏ. (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਆਨਰਜ਼) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਟੀਆ ਨੇ ਰਾਇਲ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਮਿਊਜ਼ਿਕ, ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਹਾਵਰਡ ਫਰਗੂਸਨ, ਐਲਨ ਬੁਸ਼ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਐਲਵਿਨ ਨਾਲ ਸੰਗੀਤ ਕੋਮਪੋਜ਼ ਕਰਨਾ ਸਿਖਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਰ ਮਾਈਕਲ ਕੋਸਟਾ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ (ਆਈਡੀ 1) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। 1954 ਵਿੱਚ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਗਮੇ ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਟੀਆ ਨੇ ਇੱਕ ਰੌਕੀਫੈਲਰ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ (ਆਈ. ਡੀ. 2) ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇੱਕ ਫ੍ਰੈਂਚ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਵੀ ਜਿੱਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟੋਅਰ ਡੀ ਪੈਰਿਸ ਵਿਖੇ ਨਾਦੀਆ ਬੋਲਾਂਜਰ ਨਾਲ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।

1959 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਪਰਤਣ ਉੱਤੇ, ਭਾਟੀਆ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਫ਼ਿਲਮ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ 7,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਿੰਗਲਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲਿਰਿਲ, ਗਾਰਡਨ ਵਰੇਲੀ ਅਤੇ ਡੁਲਕਸ^[3][4] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ 1960 ਤੋਂ 1965 ਤੱਕ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਸੰਗੀਤ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੀਡਰ ਵੀ ਰਹੇ।

ਭਾਟੀਆ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ ਸਕੋਰ ਸ਼ਿਆਮ ਬੇਨੇਗਲ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅੰਕੁਰ (1974) ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੇਨੇਗਲ ਦੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਕੋਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਮੰਥਨ (1976) ਦਾ ਗੀਤ "ਮੇਰੋ ਗਾਮ ਕਥਾ ਪਾਰੇ" ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਭਾਟੀਆ ਨੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਭਾਰਤੀ ਨਵੀਂ ਲਹਿਰ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੋਵਿੰਦ ਨਿਹਲਾਨੀ (ਤਮਸ, ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਟੀਆ ਨੂੰ ਸਰਬੋਤਮ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ) ਕੁੰਦਨ ਸ਼ਾਹ (ਜਾਨੇ ਭੀ ਦੋ ਯਾਰੋ) ਅਪਰਨਾ ਸੇਨ (36 ਚੌਰੰਗੀ ਲੇਨ) ਸਈਦ ਅਖ਼ਤਰ ਮਿਰਜ਼ਾ (ਮੋਹਨ ਜੋਸ਼ੀ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹੋ!

ਭਾਟੀਆ ਨੇ ਮੈਡੀਕਲ ਡਰਾਮਾ ਲਾਈਫ਼ਲਾਈਨ, ਖੰਡਾਨ, ਯਾਤਰਾ, ਵਾਗਲੇ ਕੀ ਦੁਨੀਆ, ਬਨੇਗੀ ਅਪਨੀ ਬਾਤ ਅਤੇ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੀ 'ਦਿ ਡਿਸਕਵਰੀ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ' 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ 53-ਐਪੀਸੋਡ ਭਾਰਤ ਏਕ ਖੋਜ ਵਰਗੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਸ਼ੋਅ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਈ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵੀ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਟੂਡੇ ਲੇਬਲ ਉੱਤੇ ਅਧਿਆਤਮਕ ਸੰਗੀਤ ਦੀਆਂ ਐਲਬਮਾਂ ਵੀ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਐਕਸਪੋ '70, ਓਸਾਕਾ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ 1972, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਰਗੇ ਵਪਾਰਕ ਮੇਲਿਆਂ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਭਾਟੀਆ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਹਨ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਸੀ ਵਿੱਚ ਫੈਨਟਾਸੀਆ ਅਤੇ ਫਿਊਗ, ਸਟਰਿੰਗਜ਼ ਲਈ ਸਿਨਫੋਨੀਆ ਕੰਸਰਟੈਂਟ ਅਤੇ ਗੀਤ ਚੱਕਰ ਸਿਕਸ ਸੀਜ਼ਨ। ਉਸ ਦੀ ਰੀਵੀਰੀ ਰੀਵਰ 2019 ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਯੋ-ਯੋ ਮਾ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਗਿਰੀਸ਼ ਕਰਨਾਡ ਦੇ ਇਸੇ ਨਾਮ ਦੇ ਨਾਟਕ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਉਸ ਦੇ ਓਪੇਰਾ ਅਗਨੀ ਵਰਸ਼ਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਕੰਮ, 2012 ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸੋਪ੍ਰਾਨੋ ਜੂਡਿਥ ਕੈਲੌਕ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।

ਭਾਟੀਆ ਦਾ 7 ਮਈ, 2021 ਨੂੰ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੁਢਾਪੇ ਕਾਰਨ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ।

• ਰਾਗ ਬਹਾਰ ਵਿੱਚ ਟੋਕਾਟਾ ਨੰਬਰ 1 (ਅੰ. 1950)
• ਸੋਨਾਟਾ (1952)
• ਇੰਟਰੋਡਕਸ਼ਨ ਏਂਡ ਰੇਟ੍ਰੋਗ੍ਰੇਡ (1959)
• ਫੈਂਟਸੀ ਏਂਡ ਫਿਊਗ ਇਨ c(1999)
• "ਅਗਨੀ ਵਰਸ਼ਾ" ਉੱਤੇ ਰੈਪਸੋਡੀ (2007)
• ਗੁਜਰਾਤੀ ਨਰਸਰੀ (2010)

  ਕਲੈਰੀਨੇਟ, ਸੈਲੋ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਤਿੱਕੜੀ (ਲਗਭਗ 1950 ਦਾ ਦਹਾਕਾ)

ਬੰਸਰੀ, ਹਾਰਪ, ਵਾਇਓਲਾ ਅਤੇ ਦੋ ਸੈਲੋ ਲਈ ਕੁਇੰਟੇਟ (ਲਗਭਗ 1950 ਦਾ ਦਹਾਕਾ)
ਬਾਸੂਨ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਡਾਇਵਰਟੀਮੈਂਟੋ (1951)
ਵਾਇਲਨ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਸੋਨਾਟਾ (1954)
ਭਾਰਤੀ ਨਰਸਰੀ: ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਟੁਕੜੇ ਚਾਰ ਹੱਥਾਂ (1956)
ਵਾਇਲਨ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਸੋਨਾਟੀਨਾ (1956)
ਬੰਸਰੀ, ਓਬੋ, ਦੋ ਕਲੈਰੀਨੇਟ ਅਤੇ ਬਾਸੂਨ ਲਈ ਡਾਇਵਰਟੀਮੈਂਟੋ ਪਾਸਟੋਰਲ (1957)
ਸੰਗੀਤ ਰਾਤ: ਸੋਲੋ ਫਲੂਟ ਲਈ ਰਾਤ ਦਾ ਸੰਗੀਤ (1964)
ਸੈਲੋ ਅਤੇ ਹਾਰਪਸੀਕੋਰਡ ਲਈ ਚੱਕਰੀ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ (1965)
ਤਿਆਰ ਪਿਆਨੋ ਅਤੇ ਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ ਲਈ ਕੈਲੀਡੋਸਕੋਪ (1965)
ਵਾਇਓਲਾਨ, ਵਾਇਓਲਾ, ਵਾਇਓਲਾ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਕੈਲੀਡੋਸਕੋਪ (2002)
ਸੈਲੋ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਰੈਵੇਰੀ (2014)
ਬਸੰਤ: ਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ ਲਈ ਇੱਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ (2018)

  ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਧੂਨ (ਲਗਭਗ 1950 ਦਾ ਦਹਾਕਾ)

ਸੋਪ੍ਰਾਨੋ, ਵਾਇਲਨ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਕਿੰਗੂਰੀ-ਵਾਲੀ (1960)
ਟ੍ਰਿਪਲ ਕੋਰਸ ਲਈ ਰੁਦਰਾਨਮ (1973)
ਗੈਰ-ਸੰਗੀਤ ਕੋਰਸ ਲਈ ਜੈਸਲਮੇਰ (1977)
ਗੈਰ-ਸੰਗੀਤ ਕੋਰਸ ਲਈ ਵਾਸਾਂਸੀ ਜੀਰਨਾਨੀ (1981)
ਗੈਰ-ਸੰਗੀਤ ਕੋਰਸ ਲਈ ਛੇ ਸੀਜ਼ਨ (1989)
ਤੰਤਰ: ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਧਿਆਨ (1994)
ਡਬਲ ਕੋਰਸ ਲਈ ਪਾਰਦਰਸ਼ਤਾ (2002)
ਡਬਲ ਕੋਰਸ ਲਈ ਰਿਗਵੇਦ ਭਜਨ (2003)
ਸੋਪ੍ਰਾਨੋ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਲਈ ਛੇ ਸੀਜ਼ਨ (2009)

Ā

• ਆਰਕੈਸਟਰਾ ਲਈ ਗੀਤ ਗੋਵਿੰਦ (1954)
• ਪਿਆਨੋ ਅਤੇ ਤਾਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਸਮਾਰੋਹ (1955)
• ਸਟਰਿੰਗਜ਼ ਲਈ ਸਿਨਫੋਨੀਆ ਕੰਸਰਟੈਂਟ (2001)

• ਅਗਨੀ ਵਰਸ਼ਾ (2017)

• ਦ ਹਾਊਸਹੋਲਡਰ (1963) – ਸਿਰਫ਼ ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸਕੋਰ
• ਅੰਕੁਰ (1974)
• ਨਿਸ਼ਾਂਤ (1975)
• ਏਕ ਦਾਲ ਮਿੱਠੀ (ਲਗਭਗ 1976, ਰਿਲੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ)
• ਮੰਥਣ (1976)
• ਭੂਮਿਕਾ (1977)
• ਅਨੁਗ੍ਰਹਮ/ਕੋਂਡੂਰਾਂ(1978)
• ਜਨੂਨ(1979)
• 36 ਚੌਰੰਘੀ ਲੇਨ(1981)
• ਕਲਯੁਗ(1981)
• ਸਜ਼ਾ-ਏ-ਮੌਤ (1981)
• ਜੋ ਪੀੜ ਪਰਾਈ ਜਾਣੇ ਰੇ (1982)
• ਜਾਨੇ ਭੀ ਦੋ ਯਾਰੋ (1983)
• ਮੰਡੀ(1983)
• ਹਿਪ ਹਿਪ ਹੁੱਰੇ(1984)
• ਮੋਹਨ ਜੋਸ਼ੀ ਹਾਜ਼ਿਰਹੋ (1984)
• ਤਰੰਗ
• ਖਾਮੋਸ਼ (1985)
• ਮੇੱਸੀ ਸਾਹਿਬ (1985)
• ਸੁਰਖੀਆਂ(1985)
• ਤ੍ਰਿਕਾਲ(1985)
• ਮਜ਼ਹਬ(1986,1996 ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ)
• ਮੋਹਰੇ (1987)
• ਪੇਸਟੋਨਜੀ (1987)
• ਸੁਸਮਨ(1987)
• ਪਰਸੀ(1989)
• ਅਜੂਬਾ (1991,ਸਿਰਫ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਅੰਤ੍ਰ੍ਨਾਦ(1991)
• ਜਜ਼ੀਰੇ (1991)
• ਕਸਬਾ (1991)
• ਪਿਤਾ (1991)
• ਬੇਖ਼ੁਦੀ (1992,ਸਿਰਫ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਬੇਟਾ (1992,ਸਿਰਫ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਚਮਤਕਾਰ (1992,ਸਿਰਫ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਰਮਾਇਨ: ਦ ਲੇਜੇਂਡ ਓਫ ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ (1992)
• ਸੂਰਜ ਕ ਸਾਤਵਾਂ ਘੋੜਾ (1992)
• ਡਾਮਿਨੀ (1993,ਸਿਰਫ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਸਰਦਾਰ (1993)
• ਦ੍ਰੋਹ ਕਾਲ (1994)
• ਮੱਮੋ (1994)
• ਬਾਂਗਰਵਾੜੀ (1995)
• ਨਸੀਮ (1995)
• ਬੰਦਿਸ਼ (1996,ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਘਾਤਕ (1996,ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਕਥਾ ਦੋਨ ਗਨਪਾਤ੍ਰਾਓਂਚੀਂ (1996 ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਸਰਦਾਰੀ ਬੇਗ਼ਮ (1996)
• ਦ ਮੇਕਿੰਗ ਓਫ ਮਹਾਤਮਾ (1996)
• ਜਯ ਗੰਗਾ (1996)
• ਚਾਰ ਅਧਯਾਏ (1997)
• ਹਿਮਾਲਿਆ ਪੁਤਰਾ (1997 ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਪਰਦੇਸ (1997 ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਚਾਈਨਾ ਗੇਟ (1998 ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਸਮਰ (1999)
• ਧਾੜ (2000, 2018 ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ)
• ਹਰੀ-ਭਰੀ (2000)
• ਚਮੇਲੀ (2003 ਸਿਰਫ਼ ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਏਸਕੇਪ ਫਰਾਮ ਤਾਲਿਬਾਨ (2003 ਸਿਰਫ਼ ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਰੂਲਸ: (2003 ਪਿਆਰ ਕਾ ਸੁਪਰਹਿੱਟ ਫਾਰਮੂਲਾ ਸਿਰਫ਼ ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸੰਗੀਤ)
• ਕਹਾਂ ਸੇ ਆਏ ਬਦਰਵਾ:(2017)
• ਫਾਰਗੌਟਨ ਸ਼ਾਵਰਸ (2005,ਭਾਗਿਆ ਨਾ ਜਾਣ ਕੋਈ (2017) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ)
• ਹੱਲਾ ਬੋਲ (2008) – ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਗੀਤ

ਆ – ਸਿਰਫ਼ ਬੈਕਗ੍ਰਾਊਂਡ ਸਕੋਰ

  ਖਾਨਦਾਨ (1985) ਕਥਾ ਸਾਗਰ (1986) –ਕੁਝ ਐਪੀਸੋਡ ਯਾਤਰਾ (1986) ਤਮਸ (1987)

ਭਾਰਤ ਏਕ ਖੋਜ (1988)

ਨਕਾਬ (1988)

ਵਾਗਲੇ ਕੀ ਦੁਨੀਆ (1988)

ਲਾਈਫਲਾਈਨ (1991)

ਬੈਂਗਨ ਰਾਜਾ (ਸੀ. 1990)

ਬਾਈਬਲ ਕੀ ਕਹਾਣੀਆਂ (1993) – ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਐਪੀਸੋਡ

ਬਣੇਗੀ ਅਪਨੀ ਬਾਤ (1994)

ਸੰਕ੍ਰਾਂਤੀ (1997)

  ਇੱਕ ਖਾਸ ਬਚਪਨ (1962) ਇੱਕ ਮੋਮਬੱਤੀ ਜਗਾਉਣ ਲਈ (1964) ਏਲੋਰਾ ਵਿਖੇ ਕੈਲਾਸ਼ (1965) ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ (1966) ਲਗੂਨ ਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰ ਤੱਕ (1966) ਆਨੰਦ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਘਰ (1967) ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਖੇਤਰ (ਲਗਭਗ 1968) ਭਾਰਤੀ ਨੌਜਵਾਨ: ਇੱਕ ਖੋਜ (1968) ਪਾਣੀ (1968) ਰਚਨਾਤਮਕ ਕਲਾਕਾਰ: ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸ਼ੇਰ-ਗਿਲ (1969) 1002 ਈ. ਖਜੂਰਾਹੋ (1973) ਏਸ਼ੀਆ '72 (1974) ਸਰੋਜਨੀ ਨਾਇਡੂ (1975) ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ (1975) ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਪਰਿਵਾਰ (1976) ਨਿਰਣਿਆ (1979) ਛੋਹ (1979) ਬੰਬੇ: ਦਾਅ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ (1981) ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣਾ (1983) ਟਾਟਾ ਸਟੀਲ: ਭਾਰਤੀ ਸਟੀਲ ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਸੱਤਰ-ਪੰਜ ਸਾਲ (1983) ਨਹਿਰੂ (1984) – ਅਲੈਕਸੀ ਕੋਜ਼ਲੋਵ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਗਏ ਕੁਝ ਭਾਗ ਮੌਲੀ ਦੀ ਇੱਛਾ (1985) ਚਾਕਲੇਟ ਕਹਾਣੀ (1986) ਨੇਚਰ ਸਿੰਫਨੀ (1990) ਦਿ ਲਵ ਵੀ ਗਿਵ ਫਾਰ ਨਥਿੰਗ (1992) ਪ੍ਰਭੂਪਦ: ਏ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਇਨ ਪ੍ਰੈਪਰੇਸ਼ਨ (1996) ਪੂਰਵ ਉੱਤਰਾ: ਪਾਸਟ ਫਾਰਵਰਡ (1997)

  ਤੀਨ ਤਕੇ ਕਾ ਸਵੈਂਗ (1970), ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਫ੍ਰਿਟਜ਼ ਬੇਨੇਵਿਟਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਏ ਮੈਨਜ਼ ਏ ਮੈਨ (1971), ਅਮਾਲ ਅੱਲਾਨਾ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਦ ਕਾਕੇਸ਼ੀਅਨ ਚਾਕ ਸਰਕਲ (1972), ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਫ੍ਰਿਟਜ਼ ਬੇਨੇਵਿਟਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਨਿਸ਼ੀਥ (1972), ਸ਼ਾਂਤਾ ਗਾਂਧੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਤੁਗਲਕ (1972), ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਅੰਧਾ ਯੁਗ (1974), ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਸਨ-ਏਟ-ਲੂਮੀਅਰ: ਦ ਨਹਿਰੂ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਐਂਡ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ (1976), ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਔਰਤ ਭਾਲੀ ਰਾਮਕਲੀ (1984), ਅਮਾਲ ਅੱਲਾਨਾ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਓਥੇਲੋ (1991), ਅਲਿਕ ਪਦਮਸੀ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਸਾਈਰਾਨੋ ਡੀ ਬਰਗੇਰੈਕ[11] (1995), ਜਤਿੰਦਰ ਵਰਮਾ ਦੁਆਰਾਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਮਾਈ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਸਮਰ (2005), ਸਬੈਰਾ ਸ਼ੇਖ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ

  ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਾਗਰ – "ਸਪ੍ਰਿੰਗ ਇਜ਼ ਕਮਿੰਗ"/"ਆਲ ਨਾਈਟ ਐਂਡ ਡੇ" (1976) ਹਾਇ! ਹੋ! (1986) ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਫਾਰ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ (1993) ਸਿਨੇਮਾ ਸਿਨੇਮਾ (1995) – ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਗੀਤ ਦ ਐਲੀਮੈਂਟਸ: ਅਰਥ (1995) ਦ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ, ਭਾਗ 1 ਅਤੇ 2 (1996) ਅਨੰਤ: ਦ ਐਂਡਲੇਸ (2001), ਦ ਸਪਿਰਿਟ ਆਫ਼ ਦ ਉਪਨਿਸ਼ਦ (2007) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਇਆ ਰਿਤਿਕਾ ਸਾਹਨੀ – ਰਿਤਿਕਾ (2001) ਇੰਡੀਆ ਅਨਲਿਮਟਿਡ: ਦ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਵਰਲਡ ਆਫ਼ ਆਰਟਿਸਟਸ (2000), ਵੈਸ਼ਣਵ ਜਨ ਤੋ (2005) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਇਆ – ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਗੀਤ ਤਿਰੰਗਾ ਤੇਰਾ ਆਂਚਲ (2005)

• ਲਿਲੀ ਬੋਲਾਂਜਰ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਫੰਡ (1957) ^[5]
• ਬੰਗਾਲ ਫ਼ਿਲਮ ਜਰਨਲਿਸਟ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਅਵਾਰਡ ਫਾਰ ਮਿਊਜ਼ਿਕਃ ਮੰਥਨ (1976) ਭੂਮਿਕਾ (1977)
• ਸਰਬੋਤਮ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ/ਗੀਤ ਲਈ ਸੁਰ ਸਿੰਗਾਰ ਸੰਸਦ ਅਵਾਰਡ (1986,1987)
• ਤਮਸ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ (1988)
• ਰਚਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਸੰਗੀਤ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ (1989)
• ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਜ ਪੁਰਸਕਾਰ (1990)
• ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ (2012)