உத்திராதி மடம்

உத்திராதி மடம் (Uttaradi Math) என்பது மத்துவாச்சாரியரிடமிருந்து, பத்மநாப தீர்த்தர், ஜெயதீர்த்தர் மற்றும் அவர்களின் சீடர்கள் வழியாக வந்த முதன்மையான துவைத வேதாந்த மடங்களில் ஒன்றாகும். ^[1] இது மத்வ பிராமணர்களிடையே ஒரு முக்கியமான நிறுவனமாகும். மேலும் இது வைணவர்களிடையே ஆழமாக மதிக்கப்படுகிறது. ^[2] இது, தென்னிந்தியாவில் உள்ள செயற்கைக்கோள் நிறுவனங்கள் மூலம் மத்வ பாரம்பரியம் மற்றும் துறவற நடவடிக்கைகளை வரலாற்று ரீதியாக ஒருங்கிணைத்து, சமசுகிருத இலக்கியங்களை பாதுகாத்து, துவைதப் படிப்பைத் தொடர்ந்த முக்கிய இந்து துறவற நிறுவனங்களில் ஒன்றாகும். இந்த மடம் ஒரு நூலகமாகவும் வரலாற்று சமசுகிருத கையெழுத்துப் பிரதிகளின் மூலமாகவும் இருந்து வருகிறது. ^[3] மற்ற இந்து மடங்களுடன் சேர்ந்து வேதங்களைப் பாதுகாத்தல், மாணவர்கள் மற்றும் பாடல்களுக்கு நிதியளித்தல், சமசுகிருத உதவித்தொகை மற்றும் ஆண்டு மத்துவ ஜெயந்தியைக் கொண்டாடுவதில் தீவிரமாக செயல்பட்டு வருகிறது. தற்போதைய பீடாதிபதி ஆச்சார்ய சத்யாத்மா தீர்த்தர் என்பவராவார். மற்ற மத்வ மடங்களுடன் ஒப்பிடும்போது தென்னிந்தியாவில் உத்தராதி மடத்திற்கு பெரும் பின்தொடர்வுகள் உள்ளன. ^[4] ^[5] மகாராட்டிராவின் தேசஸ்தா மத்துவர்களில் பெரும்பாலோரும்,பீகாரில் உள்ள கயவால் பிராமணர்களின் ஒட்டுமொத்த சமூகமும் இந்த மடத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள். ^[6] ^[6]

சமசுகிருத அறிஞர் சுரேந்திரநாத் தாசுகுப்தாவின் கூற்றுப்படி, இம்மடம் இரண்டு முறை பிரிக்கப்பட்டது. மற்றவை வியாசராஜ மடம் மற்றும் இராகவேந்திர மடம் . ^[7] இந்த மடம், வியாசராஜ மடத்துடனும், இராகவேந்திர மடதுடனுடனும் சேர்ந்து, துவைத வேதாந்தத்தின் மூன்று பிரதான நிறுவனங்களாகக் கருதப்படுகின்றன. அவை கூட்டாக மடத்துராயா என்று குறிப்பிடப்படுகின்றன. ^[6] மடத்தின் தலைவர்களும் பண்டிதர்களும் பல நூற்றாண்டுகளாக மத்துவருக்குப் பிந்தைய துவைத வேதாந்தத்தின் கொள்கைகளை கட்டியமைத்தனர். ^[8]

சொற்பிறப்பியல்

பாரம்பரியத்தின் படி, "உத்தராதி" என்பது "சம்சாரக் கடலில் இருந்து நம்மைக் காப்பாற்றும் விஷ்ணுவின் " செயலைக் குறிக்கிறது. மேலும் "மடம்" என்பது ஆன்மீக ஆய்வுகளுக்கான "ஒரு நிறுவனமாக " அல்லது கோவிலைக் குறிக்கிறது. ^[9] இது விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் விஷ்ணுவின் 494 வது பெயராகும். சமசுகிருத அறிஞர் சர்மா கருத்து தெரிவிக்கையில், "உத்தராதி மடம் ஒரு பிராந்திய பதவியைக் கொண்டுள்ளது. ஏனெனில் அதன் தலைமையகம் வடகன்னட மாவட்ட கர்நாடகர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளது". ^[6]

மேலும் காண்க

துவைத வேதாந்தம்

குறிப்புகள்

↑ The Quarterly Journal of the Mythic Society (Bangalore)., Volume 83. The Society (Mythic Society). 1992. p. 133. In addition to the eight Mathas at Udupi, Acharya Madhwa had also founded the Uttaradi Matha with Padmanabha and Jayateertha being its Peethadhipatis in succession.
↑ Sons of Sarasvati: Late Exemplars of the Indian Intellectual Tradition. SUNY Press. p. 211.
↑ Library movement and library development in Karnataka. B.R. Publishing Corporation. 2008. p. 102.
↑ Vaisnavism. Motilal Banarsidass Publishers. p. 132.
↑ The Oxford India Hinduism Reader. Oxford University Press. 2009. The Desastha or Kannada-Marathi Madhvas have a few mathas, of which the Uttaradimatha is the largest.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 Sharma 2000.
↑ Steven Rosen (30 November 1994). Vaisnavism. Motilal Banarsidass Publishers. p. 132. ISBN 9788120812352.
↑ B. N. Hebbar. Viśiṣṭādvaita and Dvaita: A Systematic and Comparative Study of the Two Schools of Vedānta with Special Reference to Some Doctrinal Controversies. Bharatiya Granth Niketan. p. 29. ISBN 9788189211011.
↑ Monier Monier-Williams (1923). A Sanskrit–English Dictionary. Oxford University Press. p. 730.

நூலியல்

Sharma, B. N. Krishnamurti (2000). A History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature, Vol 1. 3rd Edition. Motilal Banarsidass (2008 Reprint). ISBN 978-8120815759. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
Rao, Vasudeva (2002). Living Traditions in Contemporary Contexts: The Madhva Matha of Udupi. Orient Blackswan. ISBN 978-8125022978. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
Sharma, B. N. Krishnamurti (1962). Philosophy of Śrī Madhvācārya. Motilal Banarsidass (2014 Reprint). ISBN 978-8120800687. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
Karnataka Sate Gazetteer: Bijapur District (Bagalkot District Included), Karnataka Gazetteer Department, 2006 {{citation}}: Invalid |ref=harv (help)
Glasenapp, Helmuth von (1992). Madhva's Philosophy of the Viṣṇu Faith. Dvaita Vedanta Studies and Research Foundation. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
O. P. Bhatnnagar (1964). Studies in social history: modern India. University of Allahabad. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)