ஒடிய இசைஒடிசி இசை ( Odissi music ) என்பது இந்தியப் பாரம்பரிய இசையின் ஒரு வகையாகும். இது கிழக்கு மாநிலமான ஒடிசாவிலிருந்து உருவாக்கப்பட்டது. ஜெகந்நாதரின் சேவைக்கான பாரம்பரிய சடங்கு இசை, இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. உண்மையான சங்கீத சாஸ்திரங்கள் அல்லது கட்டுரைகள், தனித்துவமான இராகங்கள், தாளங்கள் ஆகியவை ஒரு தனித்துவமான பாணியைக் கொண்டுள்ளது[1] வகைகள்ஒடிசி இசையின் பல்வேறு அம்சங்களில் ஒடிசி பிரபந்தம், சௌபதி, சந்தா, சம்பு, சௌதிசா, ஜனனா, மலாஸ்ரீ, பஜனை, சரிமானா, ஜூலா, குடுகா, கோயிலி, பொய், பொலி போன்ற பல உள்ளன. இது தோராயமாக ராகங்கா, பாபங்கா, நாட்டியங்கா மற்றும் துருபதங்கா என நான்காக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. 12 ஆம் நூற்றாண்டின் கவிஞர் ஜெயதேவர், பலராம தாரா, ஜகன்னாத தாசர், தீனகிருஷ்ண தாசர், கவி சாம்ராட் உபேந்திரா பஞ்சா, வனமாலி தாசர், கவிசுர்ஜ்ய பலதேபவராதா மற்றும் கபிகலஹம்ச கோபாலகிருஷ்ண பட்டதாசர் போன்றோர் ஒடிசி பாரம்பரியத்தின் சில சிறந்த இசையமைப்பாளர்-கவிஞர்கள் ஆவர். [2] பரத முனியின் நாட்டிய சாஸ்திரத்தின்படி, இந்திய பாரம்பரிய இசை நான்கு குறிப்பிடத்தக்க கிளைகளைக் கொண்டுள்ளது: அவந்தி, பாஞ்சாலி, ஓத்ரமகாதி மற்றும் தக்சிநாட்டியா. இவற்றில், ஓத்ரமகாதி ஒடிசி இசை வடிவில் உள்ளது. ஜெயதேவரின் காலத்தில் ஒடிசி இசை ஒரு சுயாதீனமான பாணியாக படிகமாக்கப்பட்டது. அவர் உள்ளூர் பாரம்பரியத்திற்கு தனித்துவமான இராகங்கள் மற்றும் தாளங்களுடன் பாடப்பட வேண்டிய பாடல்களை இயற்றினார். [3] இருப்பினும், ஒடிய மொழி உருவாவதற்கு முன்பே ஒடிய பாடல்கள் எழுதப்பட்டன. ஒடிசாவின் ( கலிங்க ) ஆட்சியாளரான காரவேலன் இந்த இசை மற்றும் நடனத்தை ஆதரித்தபோது, ஒடிசி இசையானது கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய வளமான பாரம்பரியத்தைக் கொண்டிருந்தது. [4] நடன வடிவம்ஒடிசாவின் பாரம்பரிய கலை வடிவங்களான மஹரி, கோட்டிபுவா, பிரகலாத நாடகம், ராதா பிரேம லிலா, பாலா, தசகாதியா, பரத லிலா, கஞ்சனி பஜனை போன்றவை ஒடிசி இசையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. ஒடிசி நடனம் என்பது ஒடிசா மாநிலத்தைச் சேர்ந்த இந்தியாவின் பாரம்பரிய நடனங்களில் ஒன்றாகும்; இது ஒடிசி இசையுடன் நிகழ்த்தப்படுகிறது. [5] உலகம் முழுவதும் ஒடிசி இசை மற்றும் ஒடிசி நடனம் மூலம் கீத கோவிந்தத்தை பிரபலப்படுத்துவதில் ரகுநாத் பாணிகிரகி அறியப்படுகிறார். குரு கோபால் சந்திர பாண்டா போன்ற அறிஞர்-இசைக்கலைஞர்களும் கீத கோவிந்தத்தின் அஷ்டபதிகளின் மெல்லிசைகளை கவிஞரின் அசல் குறிப்புகளுக்கு இணங்கவும், ஒடிசி இசையில் தற்போதுள்ள பாரம்பரிய தாள மற்றும் மெல்லிசை வடிவங்களின் அடிப்படையில் மறுகட்டமைக்க முயற்சித்துள்ளனர். [6] மன்னர்களின் ஆதரவு18 மற்றும் 19 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், ஒடிசி இசை முக்கியமாக ஒடிசாவின் சமஸ்தானங்களின் உள்ளூர் மன்னர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டது. இதில் புரியின் கஜபதி பேரரசு, பரலகேமுண்டி, மயூர்பஞ்ச் சமஸ்தானம், குமுசரா, அதகடா, அதகடா பாட்னா, திகபஹண்டி (படகேமுண்டி), கல்லிகோட், சனகெமுண்டி, சிகிடி, சுரங்கி, சுரங்கி சோன்பூர் சமஸ்தானம், கன்புர்கானா, ஜெய்போர்கானா, ஜெய்போகென்ரேல் ஆகிய பேரரசுகளின் ஆட்சியாளர்களும் அடங்குவர். பாரம்பா, நீலகிரி, நாயகர், திகிரியா, பௌத், தஸ்பல்லா, பமாண்டா (பாம்ரா), நரசிங்கபூர், அத்தமல்லிக் மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க ஒடியா மக்கள்தொகை கொண்ட இடங்கள் மற்றும் தராலா (தர்லகோட்டா) , ஜலந்தரா (ஜலந்திரகோட்டா), மஞ்சுசா (மண்டசா), திகிலி (தெக்கலி) மற்றும் சராய்கேலா (செரைகேலா). ஆட்சியாளர்கள் பெரும்பாலும் கவிஞர்-இசையமைப்பாளர்கள் மற்றும் திறமையான இசைக்கலைஞர்கள், பாடகர்கள் மற்றும் கருவி கலைஞர்களை ஆதரித்தனர். இசைக்கலைஞர்கள் அரச நீதிமன்றங்களில் நியமிக்கப்பட்டனர். மேலும், நிலம் அல்லது பிற வெகுமதிகளுடன் கௌரவிக்கப்பட்டனர். புரியின் கஜபதி கபிலேந்திர தேவன் அல்லது சிகிதியின் பிஸ்வாம்பர ராஜேந்திரதேவன் போன்ற பல மன்னர்கள் திறமையான இசைக்கலைஞர்கள் மற்றும் கவிஞர்களாக இருந்தனர். இதனையும் பார்க்கவும்சான்றுகள்
வெளி இணைப்புகள் |
Portal di Ensiklopedia Dunia
