சோர்பத் பள்ளத்தாக்கு

சோர்பத் பள்ளத்தாக்கு (ஆங்கிலம்: Chorbat Valley) ( Urdu: وادی چھوربٹ, பால்டி : སྦལ་ཏིའི་ ) என்பது பாகிஸ்தானின் பகுதியான கில்கிட்-பால்டிஸ்தானின் காஞ்சே மாவட்டமான கப்லு வட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு பள்ளத்தாக்கு ஆகும். இது இந்தியாவின் லடாக், நுப்ரா பள்ளத்தாக்கின் தென்கிழக்கில் உள்ளது. இது சியூக் பள்ளத்தாக்கின் வடகிழக்கு பாதியில் இருந்து பாக்கித்தான் நிர்வாக காஞ்சே மாவட்டத்தின் அபாண்டன் கிராமத்திலிருந்து இந்திய நிர்வாக நுப்ரா பள்ளத்தாக்கின் போக்தாங் கிராமம் வரை நீண்டுள்ளது. பல சந்தர்ப்பங்களில் சுர்பத் கப்லு பள்ளத்தாக்குடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் இது அதன் சொந்த வேறுபாட்டைக் கொண்டுள்ளது. சில சமயங்களில் அதன் புவியியல் மற்றும் மொழியின் விசித்திரமான உச்சரிப்பு காரணமாக இது வித்தியாசமாகக் கருதப்படுகிறது. பால்டித்தானின் புவியியல் முடிவடையும் இடத்திலிருந்து கடைசி வடகிழக்கு பள்ளத்தாக்கு இதுவாகும். அங்கிருந்து லடாக் தொடங்குகிறது.

நிலவியல்

சோர்பத் என்பது சியோக் ஆற்றின் போக்கில் பால்டித்தானுக்கும் லடாக்கிற்கும் இடையிலான எல்லையில் ஒரு தெளிவற்ற பகுதி ஆகும். இது இவ்வாறு குறிக்கப்படுகிறது

பல்பித்தானுக்கும் லடாக்கிற்கும் இடையிலான பாரம்பரிய எல்லையான சோர்பத் லா கணவாய்.
பால்டித்தானில் உள்ள சோர்பத் கிராமம், இப்போது சிக்சா என்று அழைக்கப்படுகிறது.
தற்போது அதன் பாரம்பரிய தலைநகராகக் கருதப்படும் நுப்ராவில் உள்ள துர்டுக் நகரம். ^[1]

ஜம்மு-காஷ்மீர் சுதேச அரசின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில், பால்தித்தான் வசாரத்தில் (மாவட்டம்) ஒரு சோர்பத் இலகா (துணைப்பிரிவு) இருந்தது. இது சியோக் நதி பள்ளத்தாக்கில் மேற்கில் து-யூ (தாவோ ^[2] ) என்ற கிராமத்திலிருந்து கிழக்கில் சலுங்கா வரை பரவியது. ^[3]

நவீன வரலாறு

கடந்த மூன்று நூற்றாண்டுகளில், சோர்பத் பகுதி மாற்றாக கப்லு மற்றும் லடாக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தது. 1834-1840 க்கு இடையில், தோக்ரா ஆளுநர் சோராவர் சிங் லடாக் மற்றும் பால்டிஸ்தான் இரண்டையும் கைப்பற்றி அவற்றை சீக்கிய பேரரசின் ஒரு பகுதியாக மாற்றினார். அமிர்தசரஸ் உடன்படிக்கையின் கீழ், அந்தப் பகுதிகள் மகாராஜா குலாப் சிங்குக்கு மாற்றப்பட்டு, ஜம்மு-காஷ்மீர் என்ற புதிய சுதேச மாநிலத்தின் ஒரு பகுதியாக ஆங்கிலேயர்களின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் அமைக்கப்பட்டன. பால்டிஸ்தான் முதலில் 15 இலாகாக்களுடன் ஒரு வஸாரட்டாக நிர்வகிக்கப்பட்டது. சோர்பத் அவற்றில் ஒன்று. ^[3] பின்னர், லடாக் மற்றும் பால்டிஸ்தான் ஒரு கூட்டு வஸாரத்தை உருவாக்கியது, அதன் மூலதனம் லே மற்றும் ஸ்கார்டுவுக்கு இடையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆறு மாதங்களுக்கு மாற்றப்பட்டது. ^[4]

இந்தியா-பாகிஸ்தான் மோதல்கள்

1947 ஆம் ஆண்டில், இந்தியா மற்றும் பாக்கித்தான் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, பாக்கித்தான் ஜம்மு-காஷ்மீர் மீது பழங்குடிப் படையெடுப்பைத் தொடங்கியது, இது ஜம்மு-காஷ்மீர் மகாராஜாவை இந்தியாவில் சேர தூண்டியது. வடக்கே கில்கிட் ஏஜென்சி கிளர்ந்தெழுந்து மகாராஜாவின் நிர்வாகத்தை தூக்கியெறிந்தது. கில்கிட் சாரணர்கள் மற்றும் ஜம்மு-காஷ்மீர் மாநிலப் படைகளின் முஸ்லீம் உறுப்பினர்கள் கர்னல் அஸ்லம் கானின் கட்டளையின் கீழ் தங்களை ஒழுங்கமைத்து, லடாக் வஸாரத் மீது படையெடுப்பைத் தொடங்கினர். ஜூலை-ஆகஸ்ட் 1948 க்குள், கில்கிட் சாரணர்கள் கார்கில், ஸ்கார்டு மற்றும் சோஜி லா கணவாயை லடாக்கை காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்குடன் இணைத்து லேவின் அருகே சென்றனர்.

வளங்கள்

பள்ளத்தாக்கின் இயற்கை வளங்களில் விவசாயம், தோட்டக்கலை வளங்கள், சியோக் நதி, மலைகள் மற்றும் சிகரங்கள் ஆகியவை அடங்கும். குளிர்காலத்தில் வெப்பநிலை மைனஸ் 10 க்கு செல்லும். இதன் காரணமாக பள்ளத்தாக்கின் விவசாயம் கோடைகாலத்தை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்டது. பயிர்களில் சில பீன்ஸ், மக்காச்சோளம் மற்றும் பிற உணவுப் பயிர்கள் அடங்கும், இருப்பினும் சமூகங்கள் இயற்கையை கட்டுப்படுத்தும் காரணிகளால் அதாவது கடுமையான குளிர் காரணமாக விவசாயத்துடன் குறைவாகவே சோதனை செய்தன.

சோர்பத் பள்ளத்தாக்கு பாக்கித்தானில் 13 க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்களையும், இந்தியாவில் 5 கிராமங்களையும் கொண்டுள்ளது. பாக்கித்தானில், தவாவ், மார்ச்சா, குவாசு, கசனாபாத், பார்த்துக், பியுன், சிக்சா, கலான், சுக்மோசு, சோவர், தொங்மசு, சியாரி, & பிரானு ஆகிய கிராமங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் அவை துத்தாங், தியாக்சி, துர்டுக், சலுங்கா மற்றும் பியோக்டன் ஆகிய கிராமங்கள் உள்ளன. ^[5] ^[6]

சுற்றியுள்ளவை

மலைகள் மற்றும் அதனைச் சுற்றியுள்ள இடங்களில் பொதுவாக காடுகள் இல்லை. இருப்பினும் சில புதர்கள் மற்றும் மூலிகைகள் கிடைக்கின்றன, அவை பொதுவாக உள்ளூர் சமூகங்களால் மருத்துவ மூலிகைகளாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. உப்புநீரில் மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட காடுகளும் உள்ளன. இது முழு மாவட்டத்திலும் உள்ள மிகப்பெரிய காடு ஆகும்.

பள்ளத்தாக்குக்கு அருகில் உள்ள சியோக் நதி இப்பகுதியின் முக்கியமான வளங்களில் ஒன்றாகும், இது முழு நிலத்திற்கும் நீர்ப்பாசனம் செய்கிறது. இருப்பினும் அதே நதி எப்போதாவது அதன் கணிக்க முடியாத வெள்ளத்தின் மூலம் கோடையில் அழிவை உருவாக்குகிறது.

இந்திய ஊடுருவல்

1972 ஆம் ஆண்டில், சிம்லா ஒப்பந்தம் கையெழுத்திட்ட சிறிது நேரத்திலேயே, இந்திய துருப்புக்கள் சோர்பத் லா பகுதியில் கட்டுப்பாட்டுக் கோட்டை (கட்டுப்பாடு) தாண்டி சுமார் 4 சதுர மைல் பாக்கித்தான் பிரதேசத்தை கைப்பற்றியதாக பாக்கித்தான் வட்டாரங்கள் குற்றம் சாட்டுகின்றன. ^[7] 1988 ஆம் ஆண்டில், இந்தியா மீண்டும் கட்டுப்பாட்டுக் கோட்டைக் கடந்து, கமர் பகுதியில் நான்கு பாக்கித்தான் நிலையங்களைக் கைப்பற்றியது. 1992 ஆம் ஆண்டில், இந்திய துருப்புக்கள் கன்சல்வானுக்கு அருகே "அன்ஸ்பரி அம்சத்தை" கைப்பற்றினர், ஆனால் பாக்கித்தானுடனான இராணுவ நடவடிக்கைகளின் பணிப்பாளர் நாயகம் (டிஜிஎம்ஓ) நிலை பேச்சுவார்த்தைகளைத் தொடர்ந்து அது திரும்பப் பெறப்பட்டது. இருப்பினும், 1999 கார்கில் போருக்குப் பிறகு, இந்தியா மீண்டும் அதைக் கைப்பற்றியது.