இம்மொழி ஆப்கானிஸ்தானில் தாரி[6] என்றும் தாஜிகிஸ்தானில் தாஜிக்[7] என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. ஆனால், ஈரானிலும் ஏனைய நாடுகளிலும் இம்மொழி 'பார்சி' என்று அழைக்கப்படுகிறது. தாஜிகிஸ்தானில் இதனை உருசிய மொழி போன்று திரிபடைந்த சிரிலிய வரிவடிவத்தில் எழுதப்பட்டபோதிலும், ஆப்கானிஸ்தான்,ஈரான் மற்றும் ஏனைய நாடுகளில் அரபு மொழி எழுத்துக்களிலிருந்து திரிபடைந்த வரிவடிவத்தைப் பயன்படுத்தி வலமிருந்து இடமாகவே பாரசீக மொழி எழுதப்படுகிறது. பாரசீகத்தை இஸ்லாமியப் படைகள் வெற்றி கொண்டு, கிட்டத்தட்ட 150 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் பாரசீக மொழியானது அரபு வரிவடிவத்தில் எழுதப்பட்டது. அதற்கு முன்னர், இன்றைய ஈரானின் பண்டைய மொழிகளான 'பஹ்லவி' மற்றும் அவெசுதா ஆகிய மொழிகளின் வரிவடிவங்களிலேயே அது எழுதப்பட்டு வந்தது.
முகலாயப் பேரரசர்களின் காலத்தில் பேரரசின் ஆட்சி மொழியாகப் பாரசீக மொழியே அங்கீகரிக்கப்பட்டிருந்தது. முகலாயப் பேரரசர் ஔரங்கசீப் தொகுத்தெழுதிய பதாவா ஆலம்கீரி என்ற, ஹனஃபி சட்டத் துறையைச் சார்ந்த இஸ்லாமிய சட்ட நூலும் பாரசீக மொழியிலேயே எழுதப்பட்டுள்ளது.
பாரசீக மொழி - பெயர் வருவழி
பாரசீக மொழி என்பது மத்திய பாரசீகத்தின் ஒரு தொடர்ச்சி ஆகும். இது சாசானியப் பேரரசின், அதிகாரப்பூர்வ மத மற்றும் இலக்கிய மொழி ஆகும். இது பழைய பாரசீகத்தின், தொடர்ச்சியான அகாமனிசியப் பேரரசின் மொழி ஆகும்.[8][9] இதன் இலக்கணம் இம்மொழிக்கு ஒப்பான சமகாலப் பயன்பாட்டிலிருந்த பல ஐரோப்பிய மொழிகளை ஒத்திருந்தது.[10]
தற்போது ஃபர்ஸ் (Fars) என்றழைக்கப்படும் அகாமனிசியப் பேரரசின், பெர்ஸிஸ் (Persis) மாகாணத்தின் தலைநகரான பாரசீகத்தில் வாழும் மக்கள் பேசும் மொழி "பாரசீக (Farsi) மொழி" எனவும்,[11] அம்மொழியைப் பேசும் மக்கள் "பெர்சபோன்கள் (Persophones)" எனவும்,[12] ஆழைக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கது.
பாரசீக மொழி - பரவல்
மேற்கு ஆசியா, மத்திய ஆசியா, மற்றும் தென் ஆசியா போன்ற பகுதிகளில் வெவ்வேறு பேரரசுகளில், பல நூற்றாண்டுகளாக, பாரசீக மொழி ஒரு மதிப்புமிக்க மொழியாகவும், கலாச்சார மொழியாகவும், பரவி இருந்தது.[13]
ஈரான், ஆப்கானிஸ்தான், தஜிகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளில் வாழும் மக்களும் மற்றும் உலகம் முழுவதும் வாழும் சுமார் 110 மில்லியன் மக்களும் பாரசீக மொழியைத் தங்கள் தாய்மொழியாகவும், அதிகாரப்பூர்வ மொழியாகவும் கொண்டுள்ளனர்.
மேற்கத்திய பாரசீக மொழி, பார்ஸி (پارسی pārsi) அல்லது ஃபார்ஸி (فارسی fārsi) அல்லது ஸபான்-எ-ஃபார்ஸி (زبان فارسیzabān-e fārsi) எனும் பாரசீக மொழியானது, 20 ஆம் நூற்றாண்டின் சமீபம் வரை, பாரசீக நாட்டவரால், தாய்மொழியாகப் பேசப்பட்டு வந்ததது. பாரசீக மொழி பெருமளவில் பரவலாகப் பயன்பாட்டில் இருப்பினும்,[21][22][23] ஈரானில் பயன்படுத்தப்படும் பாரசீக மொழி ஃபார்ஸி வகையைச் சார்ந்தது என்று சில மொழியியல் ஆசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.[24][25]
கிழக்கு பாரசீக மொழி, டாரி பாரசீகம் (دری darī) அல்லது ஃபர்ஸி-ஏ-டாரி (فارسی دری fārsi-ye dari) கிழக்கு பாரசீகப் பகுதிகளிலதிக அளவுப் பயன்பாட்டில் உள்ளது. இதற்கு இணையான வேறு பெயர் ஃபர்ஸி (Fārsi) என்பதாகும். இருபதாம் நூற்றாண்டில் இதன் பெயர் மருவி, ஆப்கானிஸ்தானில் பேசப்படும் பாரசீக மொழி என்றானது. அப்பொழுது இது ஆப்கானிஸ்தானின் அதிகாரப்பூர்வ மொழிகளில் ஒன்றாகும். இது ஆங்கிலத்தில் 'ஆப்கானின் பாரசீக மொழி' என்று அழைக்கப்படுகிறது.[26]
டஜிகி மொழி, (тоҷикӣ, تاجیکی tojikī) அல்லது (ஸபோன்-ஐ-டோஜிகி забони тоҷикӣ / فارسی تاجیکی zabon-i tojiki) என்றழைக்கப்படும் டஜிகி மொழியானது, தாஜிகிஸ்தான், உஸ்பெகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளில் தற்பொழுதும் பயன்பாட்டில் உள்ள பாரசீக மொழியாகும்.
பாரசீக நாஸ்டாலிக்கின் (Nasta'līq) விகித விதிகளுக்கு உதாரணம்.[ 1 ]அலி அக்பர் டெஹ்கோடாவின் (Ali-Akbar Dehkhoda) எளிதாக ஓடும் போக்குடைய தனிப்பட்ட கையெழுத்தில் எழுதப்பட்ட குர்ஆனிய பாரசீக எழுத்துபஹ்லவி (Pahlavi) எழுத்துகளில் பாரசீகச் சொல்
நவீன ஈரானிய, பாரசீக மற்றும் தாரி உரைகளின் பெரும்பகுதி அரபு எழுத்துக்களால் எழுதப்பட்டுள்ளன. தாஜிகி மொழியானது, பாரசீக மொழியின் வட்டாரப் பேச்சுமொழியாகவும், கிளைமொழியாகவும் கருதப்படுகிறது. இம்மொழி, உருஷ்ய மொழிகளையும், மத்திய ஆசியாவின் துருக்கிய மொழிகளையும்,[34][35] தன் வசமாக்கித் தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருக்கிறது. தாஜிகிஸ்தான் நாட்டில் இம்மொழி, சிரிலிக் எழுத்துக்களால் எழுதப்படுகிறது.
உசாத்துணை
↑ 1.01.11.2Samadi, Habibeh (2012). Martin Ball, David Crystal, Paul Fletcher (ed.). Assessing Grammar: The Languages of Lars. Multilingual Matters. p. 169. ISBN978-1-84769-637-3. {{cite book}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (help)CS1 maint: multiple names: editors list (link)
↑ 3.03.13.23.33.4Windfuhr, Gernot: The Iranian Languages, Routledge 2009, p. 418.
↑Pilkington, Hilary; Yemelianova, Galina (2004). Islam in Post-Soviet Russia. Taylor & Francis. p. 27. ISBN978-0-203-21769-6. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help): "Among other indigenous peoples of Iranian origin were the Tats, the Talishes and the Kurds"
↑Asta Olesen, "Islam and Politics in Afghanistan, Volume 3", Psychology Press, 1995. pg 205: "There began a general promotion of the Pashto language at the expense of Fārsi – previously dominant at the educational and administrative level – and the term 'Dari' for the Afghan version of Persian came into common use, being officially adopted in 1958"
↑Ulrich Ammon, Norbert Dittmar, Klaus J. Mattheier, Peter Trudgill, "Sociolinguistics Hsk 3/3 Series Volume 3 of Sociolinguistics: An International Handbook of the Science of Language and Society", Walter de Gruyter, 2006. 2nd edition. pg 1912. Excerpt: "Middle Persian, also called Pahlavi is a direct continuation of old Persian, and was used as the written official language of the country." "However, after the Moslem conquest and the collapse of the Sasanian Empire - Sassanids, the Middle Persian Pahlavi language was gradually replaced by Dari, a variety of Middle Persian, with considerable loan elements from Arabic and Parthian."
↑Skjærvø, Prods Oktor (2006). Encyclopedia Iranica, "Iran, vi. Iranian languages and scripts, "new Persian, is "the descendant of Middle Persian" and has since been "official language of Iranian states for centuries", whereas for other non-Persian Iranian languages "close genetic relationships are difficult to establish" between their different (Middle and Modern) stages. Modern Yaḡnōbi belongs to the same dialect group as Sogdian, but is not a direct descendant; Bactrian may be closely related to modern Yidḡa and Munji (Munjāni); and Wakhi language (Wāḵi) belongs with Khotanese."
↑Richard Davis, "Persian" in Josef W. Meri, Jere L. Bacharach, "Medieval Islamic Civilization", Taylor & Francis, 2006. pp. 602–603. "The grammar of New Persian is similar to many contemporary European languages."Similarly, the core vocabulary of Persian continued to be derived from Pahlavi.
↑Lazard, Gilbert 1975, "The Rise of the New Persian Language" in Frye, R. N., The Cambridge History of Iran, Vol. 4, pp. 595–632, Cambridge: Cambridge University Press. "The language known as New Persian, which usually is called at this period (early Islamic times) by the name of Dari or Farsi-Dari, can be classified linguistically as a continuation of Middle Persian, the official religious and literary language of Sassanian Iran, itself a continuation of Old Persian, the language of the Achaemenids. Unlike the other languages and dialects, ancient and modern, of the Iranian group such as Avestan, Parthian language, Sogdian language, Kurdish languages, Balochi language, Pashto, etc., Old Persian, Middle Persian and New Persian represent one and the same language at three states of its history. It had its origin in Fars Province (the true Persian country from the historical point of view) and is differentiated by dialectical features, still easily recognizable from the dialect prevailing in north-western and eastern Iran."
↑Lazard, Gilbert, "Pahlavi, Pârsi, dari: Les langues d'Iran d'apès Ibn al-Muqaffa" in R.N. Frye, Iran and Islam. In Memory of the late Vladimir Minorsky, Edinburgh University Press, 1971.
↑Classe, Olive (2000). Encyclopedia of literary translation into English. Taylor & Francis. p. 1057. ISBN1-884964-36-2. Since the Arab conquest of the country in 7th century AD, many loan words have entered the language (which from this time has been written with a slightly modified version of the Arabic script) and the literature has been heavily influenced by the conventions of Arabic literature.
↑Ann K. S. Lambton, Persian grammar, Cambridge University Press 1953. "The Arabic words incorporated into the Persian language have become Persianized".
