மகேந்திர மாணிக்கியா

மகேந்திர மாணிக்யா (Mahendra Manikya) (இ. 1714) 1712 முதல் 1714 வரை திரிபுரா இராச்சியத்தை ஆண்ட மாணிக்கிய வம்சத்தைச் சேர்ந்த அரசனாவார்.

முதலில் கணாசியாம் தாக்கூர் என்று பெயரிடப்பட்ட இவர், மகாராஜா ராம மாணிக்கியாவின் இரண்டாவது மகனாகப் பிறந்தார்.^[1] இவரது அண்ணன் இரண்டாம் ரத்ன மாணிக்கியா ஆவார். அவர் ^[2] நரேந்திர மாணிக்கியாவால் தூக்கியெறியப்பட்ட பின்னர், 1695 இல் முகலாயர்களால் மீண்டும் அரியணைக்கு வந்தார். இருப்பினும், பதிலுக்கு கணாசியாம் தற்காலிகமாக முகலாய அவைக்கு பிணைக் கைதியாக அனுப்பப்பட்டார்.^[3] ஒரு கட்டத்தில், இவரது சகோதரரால் இவருக்கு பரதாக்கூர் என்ற பட்டம் வழங்கப்பட்டது.^[4] பரதாக்கூர் என்பது சமீபத்தில் உருவாக்கப்பட்ட பதவியாகும், இதன் பொருள் "முதன்மை இளவரசர்" என்பதாகும்.^[5]

1712 ஆம் ஆண்டில், அரச சபையின் செல்வாக்கு மிக்க உறுப்பினரான முராத் பெக்கின் உதவியைப் பெற்ற கனாசியாம் தனது சகோதரருக்கு எதிராக ஒரு சதித்திட்டத்தை தொடங்கினார். பிந்தையவர் டாக்காவிற்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கு இவர் சில பயணப் படைகளையும், உள்ளூர் உயர் அதிகாரியான முகம்மது சாபியின் உதவியையும் பெற்றார்.^[6] ரத்ன மாணிக்கியா அதிகாரத்தில் இருந்து வலுக்கட்டாயமாக அகற்றப்பட்டார் . பின்னர், கனாசியாம் அரியணைக்கு உரிமை கோரினார். ஆட்சிப் பெயரை மகேந்திர மாணிக்கியா என மாற்றிக் கொண்டார். தனது முன்னோடியை முதலில் அரண்மனை அடுக்குமாடி குடியிருப்புகளுக்குள் அடைத்து வைத்து, பின்னர் விரைவில் கொல்லப்பட்டார். பிந்தைய இரண்டு முக்கிய அதிகாரிகளும் தலை துண்டிக்கப்பட்டனர்.^{[7] [8]}

இவரது ஆட்சியைப் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை என்றாலும், திரிபுராவின் வரலாற்று நூலான ராஜ்மாலா இவரை ஒரு "பக்தியில்லாத ஆட்சியாளர்" என்று மட்டுமே விவரிக்கிறது, மகேந்திரன் நிர்வாகத்தில் சில சீர்திருத்தங்களைச் செய்ததாகத் தெரிகிறது. இவரது சகோதரர்கள் இரண்டாம் தர்ம மாணிக்கியா மற்றும் முகுந்த மாணிக்கியா ஆகியோர் முறையே யுவராஜ் மற்றும் பரதாக்கூர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.^[9] தற்போதைய அசாமில் அமைந்துள்ள அகோம் இராச்சியத்துடன் உறவுகளை வலுப்படுத்தவும் இவர் முயற்சித்தார். இவர் பதவியேற்ற போது ஏற்கனவே திரிபுராவில் இருந்த அசாமிய தூதர்கள், முன்பு அரசவைக்கு வரவேற்கப்பட்டனர். மகேந்திரன் தனது சொந்த பிரதிநிதியான அரிபீம நாராயணனை அவர்களுடன் ரங்பூருக்கு அனுப்பினார். அதைத் தொடர்ந்து, மகேந்திரனுக்கும் அகோம் மன்னன் ருத்ர சிங்கனுக்கும் இடையே தொடர்ச்சியான கடிதப் பரிமாற்றங்கள், தூதர்கள் மற்றும் பரிசுகள் அனுப்பப்பட்டன.^[10]

இருப்பினும், ஆகஸ்ட் 1714 இல், திரிபுராவிற்கு மூன்றாவது தூதர்கள் அனுப்பப்பட்ட சில காலத்திலேயே ருத்ர சிங்கன் இறந்தார். அவரது வாரிசான சிவ சிங்கன் தனது தந்தையின் பழக்கங்களைத் தொடர்வதில் அதிக ஆர்வம் காட்டவில்லை. இந்த தூதர்கள் திரிபுராவிற்கு வந்த நேரத்தில், ஜனவரி 1715 இல், மகேந்திரனும் இறந்து போனார். 14 மாதங்கள் மட்டுமே ஆட்சி செய்தார்.^[10] இவருக்குப் பிறகு இவரது, துர்ஜோய் சிங், இரண்டாம் தர்ம மாணிக்கியா என்ற பெயரைப் பெற்று ஆட்சிக்கு வந்தார்.