மறைவான யூதம்

மறைவான யூதம் என்பவர்கள் கிபி 14-15-ஆம் நூற்றாண்டுகளில் ஸ்பெயின், போர்த்துகல் போன்ற ஐரோப்பிய நாடுகளில் வாழ்ந்த யூதர்களை துன்புறுத்துதல் மூலம் கட்டயமாக கத்தோலிக்க கிறித்துவத்திற்கு மத மாற்றம் செய்யப்பட்டனர். இவர்களை புதிய கிறிஸ்தவர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். ஆவணம் மற்றும் கிறித்துவச் சடங்குகளின் படி, யூதர்கள் கிறித்துவத்திற்கு மதம் மாறினாலும், இரகசியமாக யூத சமய வழிபாடு மற்றும் சடங்குகளை பின்பிற்றினார்கள்.^[1]^[2]^[3] இவர்களை ஸ்பெயின் நாட்டு மொழியில் இரகசிய யூதர்கள் என அழைக்கப்பட்டனர்.^[4]^[5]^[6]^[7]

ஸ்பெயினின் மறுமலர்ச்சி காலத்தின் போது, கிறிஸ்வத்திற்கு மதம் மாறாத யூதர்கள் 1391-ஆம் ஆண்டில் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். பின்னர் 1492-ஆம் ஆண்டில் ஸ்பெயின் சமயக் குற்ற விசாரணை மூலம் இரகசிய யூதர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டனர்.^[1]

இரகசிய யூதர்கள், இரகசிய முஸ்லீம்கள் மற்றும் இரகசிய இந்துக்கள் தொடர்பான கோவா சமயக் குற்றவிசாரணை 1560-ஆம் ஆண்டில் துவங்கி 1812களில் முடிவுற்றது. கோவா சமயக் குற்ற விசாரணையின் (1560–1623) இடைப்பட்டகாலத்தில் 1623 பேர், போர்த்துகேய கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் படையினரால் கொல்லப்பட்டனர். அவர்களில் இரகசிய யூதர்கள் மற்றும் இரகசிய முஸ்லீம்கள் 45% ஆகும்.^[8]^[9]

வரலாறு

விரோதப் போக்குகள், துன்புறுத்தல்கள் காரண்மாக யூதர்கள் கட்டாய கிறித்துவ மத மாற்றத்திற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, யூத மதத்தின் ஒரு பிரிவினர் (கன்சர்வோஸ்) பகிரங்கமாக யூத நம்பிக்கைகளையும் நடைமுறைகளையும் தக்க வைத்துக் கொண்டு, கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். கிறித்துவ சமய எதிர்ப்பின் இந்த வடிவம் இரகசிய யூதம் என்று அழைக்கப்பட்டது. பதினைந்தாம் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளில இரகசிய யூத சமயம், போர்த்துகல் மற்றும் ஐக்கிய அமெரிக்காவின் காலனித்துவப் பகுதிகளில் விரிவடைந்தது. இரகசிய யூதர்கள் லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் மெக்சிகோ மற்றும் வட அமெரிக்காவின் பகுதிகளான அரிசோனா, கொலராடோ, நியூ மெக்சிகோ மற்றும் டெக்சாஸ் ஆகிய பகுதிகளில் குடியேறினர்.

இரகசிய யூதர்கள் கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளிலும், சோவியத் ஒன்றியத்திலும் செல்வாக்கு செலுத்தி, 1917 ரஷ்ய புரட்சியுடன் கம்யூனிசத்தின் எழுச்சியுடன் தொடர்ந்தனர். 12 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த போர்ச்சுகலின் "பெல்மாண்டே யூதர்கள்" பல நூற்றாண்டுகளாக வலுவான இரகசியமாக யூத மரபுகளைப் பேணி வந்தனர். யூதர்கள் அகமணம் மூலம் பாரம்பரியத்தை பராமரிப்பதனர். அவர்களின் நம்பிக்கையின் அனைத்து வெளிப்புற அறிகுறிகளையும் மறைப்பதன் மூலமும் ஒரு முழு சமூகமும் இரகசியமாக பிழைத்தது. இரகசிய யூதர்களையும், அவர்களின் நடைமுறைகளும் 20-ஆம் நூற்றாண்டில் மட்டுமே கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. இரகசிய யூத மதத்தின் செஃபார்டிக் பாரம்பரியம் தனித்துவமானது. இரகசிய யூதர்களில் பலர் இன்னும் பல நூற்றாண்டுகள் பழமையான மரபுகளை தக்க வைத்துள்ளனர்.

லத்தீன் கத்தோலிக்க மற்றும் புராட்டஸ்டன்ட் குடும்பங்களில் யூத அடிப்படையிலான சடங்குகளைச் சுற்றியுள்ள இரகசியத்தை வெளிப்படுத்தும் பயம் தொடர்ந்து நீடித்ததால், இந்த புலம்பெயர்ந்த இரகசிய யூதர்கள் இருபதாம் நூற்றாண்டில் ஒரு மறைக்கப்பட்ட மத கலாச்சாரத்தை உருவாக்க வழிவகுத்தனர். காலப்போக்கில், யூத நடைமுறைகள் துண்டாக்கப்பட்டதுடன அவற்றின் மறைபொருட்கள் மறைக்கப்பட்டன. சமகால அறிஞர்கள் லத்தீன் அமெரிக்கா, மெக்ஸிகோ மற்றும் தென்மேற்கு அமெரிக்காவில் இரகசிய யூதச் சடங்குகளின் ஆதாரங்களைக் கண்டறிந்துள்ளனர். எஞ்சியிருக்கும் மரபுகளில் ஓய்வுநாள், உணவுச் சட்டங்கள், குடும்பத் தூய்மை சடங்குகள் மற்றும் சானுகா (ஹனுக்கா), பஸ்கா மற்றும் பூரிம் கொண்டாட்டங்கள் தொடர்பானவை.

யூத விடுமுறைகளைப் பொறுத்தவரை, யூதம் மற்றும் கிறிஸ்தவ மத பழக்கவழக்கங்களின் கலவையின் மூலம் சடங்கு நடைமுறையின் ஒத்திசைவான வடிவம் உருவாகியுள்ளது. இருபதாம் நூற்றாண்டில், ஒத்திசைவின் இந்த அம்சம் ஈஸ்டர் மற்றும் பூரிம் ஆகியவற்றுடன் புனித எஸ்தருக்கு பக்தியுடன் பஸ்காவை இணைக்கும் சடங்குகளில் காணப்பட்டது. இரகசிய-யூதர்களிடையே ஓய்வுநாளைக் கடைப்பிடிப்பது இயற்கையில் குறைவான ஒத்திசைவைக் கொண்டுள்ளது. யூத பாரம்பரியத்தின் படி, மெழுகுவர்த்திகள் அல்லது எண்ணெய் விளக்குகள் பொதுவாக வெள்ளிக்கிழமை இரவுகளில் எரியும். இருப்பினும் இந்த வழக்கம் பொது மக்களின் பார்வையில் இருந்து பாதுகாக்கப்பட்ட வீட்டின் உட்பகுதிகளில் செய்யப்படுகிறது.

கடந்த இரண்டு பத்தாண்டுகளாக, தற்போதைய தலைமுறை இரகசிய யூத வம்சாவளியினர் தங்கள் ஸ்பெயின் நாட்டின் யூத வேர்களை மீட்டெடுப்பதில் ஈடுபட்டுள்ளனர். பலர் யூத நம்பிக்கையை முன்னோக்குக்கு திரும்ப முயல்கின்றனர். நவீன சந்ததியினர் மத்தியில் இந்த மத போக்கு யூதர்கள் யார் யூதர்கள் மற்றும் யூதர்கள் அல்லாதவர்களாக வளர்க்கப்பட்ட தனிநபர்களின் மக்களிடையே யூத நடைமுறை மற்றும் மதத்தை வரையறுக்கிறது. குறிப்பாக, இரகசிய யூத பாரம்பரியத்தின் சர்ச்சைக்குரிய நிலப்பரப்பு மற்றும் நவீன யூத அடையாளத்திற்கான அதன் பொருளை சந்ததியினர் மற்றும் ரபினிக் அதிகாரிகள் ஆராய்வதால் மதமாற்றத்தின் கேள்வி பதற்றமான இடமாக மாறியுள்ளது.

இதனையும் காண்க

மேற்கோள்கள்

↑ ^1.0 ^1.1 Levine Melammed, Renee. "Women in Medieval Jewish Societies," in Women and Judaism: New Insights and Scholarship. Ed. Frederick E. Greenspahn. New York: New York University Press, 2009. 105–106.
↑ See David M. Gitlitz, Secrecy and Deceit: The Religion of the Crypto-Jews (Albuquerque: University of New Mexico Press, 2002).
↑ For the Portuguese conversos in Rome see James Novoa, Being the Nação in the Eternal City: New Christian Lives in Sixteenth-Century Rome (Peterborough: Baywolf Press, 2014).
↑ Tobias, HJ (1992). A History of the Jews in New Mexico. University of New Mexico Press. p. ^{[page needed]}. ISBN 978-0-8263-1390-4. கணினி நூலகம் 36645510.
↑ Alexy, T (2003). The Marrano Legacy: A Contemporary Crypto-Jewish Priest Reveals Secrets of His Double Life. University of New Mexico Press. p. ^{[page needed]}. ISBN 978-0-8263-3055-0. கணினி நூலகம் 51059087.
↑ Benbassa, Esther; Rodrique, A (2000). Sephardi Jewry: A History of the Judeo-Spanish Community, 14th-20th Centuries (Jewish Communities in the Modern World). University of Californida Press. p. ^{[page needed]}. ISBN 978-0-520-21822-2. கணினி நூலகம் 154877054.
↑ Gerber, JS (1994). Jews of Spain: A History of the Sephardic Experience. Free Press. p. ^{[page needed]}. ISBN 978-0-02-911574-9. கணினி நூலகம் 30339044.
↑ Delgado Figueira, João (1623). Listas da Inquisição de Goa (1560–1623). Lisbon: Biblioteca Nacional.
↑ de Almeida, Fortunato (1923). História da Igreja em Portugal, vol. IV. Porto: Portucalense Editora.