Андрэй Аляксандравіч Булінскі

Андрэй Аляксандравіч Булінскі
Дата нараджэння	11 студзеня 1909(1909-01-11)
Месца нараджэння	Варонеж, Варонежская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 студзеня 1984(1984-01-25) (75 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Адукацыя	Нацыянальны ўніверсітэт Узбекістана
Месца працы	Беларусьфільм
Прафесія	кінааператар, кінематаграфіст
Кірунак	сацыялістычны рэалізм
Прэміі
Узнагароды	Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1964)
IMDb	ID 0119927

Андрэ́й Алякса́ндравіч Булі́нскі (11 студзеня 1909, Варонеж — 25 студзеня 1984, Мінск) — беларускі савецкі кінааператар. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1964). Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1949)^[1].

Патомны дваранін. Пасля заканчэння сярэдняй школы ў 1926 годзе паступіў у Сярэднеазіяцкі дзяржаўны ўніверсітэт^[1]. Гады вучобы ва ўніверсітэце, дзе А. Булінскі быў старшынёй фотакіно секцыі Таварыства сяброў савецкага кіно і яе адзіным аператарам-хранікёрам, вызначылі яго далейшы лёс.

У 1931 годзе А. Булінскі быў запрошаны на кінафабрыку «Шарко Юлдус» (цяперашні Узбекфильм  (руск.) (бел.), і першы яго фільм «Аазіс ў пясках», зняты ў незвычайна цяжкіх умовах ракі Амудар’і, атрымаў самую высокую ацэнку і абышоў шматлікія экраны краіны, пабываў за мяжой. Гэта першы узбекскі гукавы фільм.

У 1936 годзе ў Ленінградзе была знята карціна «Дзяўчына спяшаецца на спатканне».

За стварэнне музычнай камедыі «Далёкая нявеста» — першай пасляваеннай мастацкай карціны, якая з’явілася несумненным поспехам туркменскай кінематаграфіі — А. Булінскаму была прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР^[1].

У якасці аператара пастаноўшчыка А. Булінскі ўдзельнічаў у стварэнні многіх мастацкіх фільмаў кінастудыі «Беларусьфільм» (1935-38 і з 1950)^[1]: «Дзеці партызана» (1954), «Першыя выпрабаванні» (1961), «Масква-Генуя» (1964). «Тысяча вокнаў» (1968), «Доўгія вёрсты вайны  (руск.) (бел.» (1975) і інш

Як таленавіты рэжысёр-пастаноўшчык ён выступіў у тэлевізійнай мастацкай стужцы «Збянтэжанасць (Хатка на Волзе)» (1970).

Для выяўленчай манеры Булінскага характэрны мажорная танальнасць у перадачы атмасферы дзеяння, выразнасць партрэту, паэтычнасць пейзажаў^[1].

Мастак бездакорнага густу, тонкага адчування кінематаграфічнай прыгажосці і выразнасці А. Булінскі ўнёс вялікі ўклад у развіццё савецкага кінамастацтва. Ён удастоены высокіх званняў заслужанага дзеяча мастацтваў БССР, лаўрэата дзяржаўных прэмій СССР і БССР, шматлікіх урадавых узнагарод.

А. Булінскі быў жанаты з Р. І. Гладунко, дачка — Булінская Надзея Андрэеўна, унук Госцеў Піліп Юр’евіч.

Памёр 25 студзеня 1984 года.

• 1931 — Аазіс ў пясках
• 1932 — Ташкент — горад брудны
• 1933 — Калодзеж смерці
• 1936 — Дзяўчына спяшаецца на спатканне
• 1936 — Дняпро ў агні
• 1940 — Весялей нас няма
• 1947 — Дарога без сну
• 1948 — Далёкая нявеста
• 1952 — Белая Вежа
• 1954 — Дзеці партызана
• 1955 — Зялёныя агні
• 1957 — Нашы суседзі
• 1960 — 1961 — Першыя выпрабаванні
• 1964 — Масква - Генуя
• 1967 — Тысяча вокнаў
• 1973 — Вялікае супрацьстаянне
• 1975 — Доўгія вёрсты вайны

Зняў дакументальныя і навукова-папулярныя фільмы: «Савецкая Беларусь», «Белавежская пушча» (абодва — 1951), «Белая Вежа» (1952, саўмесна З І. Пікманам  (руск.) (бел.), «Выяўленчае мастацтва БССР» (1956), «Спартыўная гімнастыка» (1964) і інш.

• 1970 — Збянтэжанасць

• Сталінская прэмія другой ступені (1949) — за фільм «Далёкая нявеста» (1948)
• Дзяржаўная прэмія Беларускай ССР (1967) — за фільм «Масква — Генуя» (1964)
• Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1964)

• Булінскі Андрэй Аляксандравіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 134. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Кинословарь в 2-х томах. — М.: «Советская энциклопедия», 1966—1970.
• «Кино». Энциклопедический словарь. — М.: «Советская энциклопедия», 1987.
• Приглашение на творческий вечер А. Булинского правлением союза кинематографисов БССР 1980-го года.