Антаніна Абрэмбская-Яблонская
Антанíна Абрэмбская-Яблонская (часам Абрэмбска-Яблоньска, польск.: Antonina Obrębska-Jabłońska; 12 студзеня 1901, вёска Пчэльня, Падолле, Украіна — 19 лістапада 1994, Варшава, Польшча[4]) — польская мовазнаўца, паланіст, славіст, прафесар, заснавальніца польскай беларусістыкі. БіяграфіяНарадзілася ва Украіне. Бацька Антон, маці Марыя з Галайскіх. Брат Юзаф Абрэмбскі (1905—1967) стаў вядомым польскім этнасацыёлагам і даследчыкам Палесся[5]. Мела сястру Марыю. Школьную адукацыю пачала атрымліваць у Кіеве ў 1908 годзе. У дзяцінстве нейкі час правяла пад Слонімам. Вучылася ў Варшаўскім універсітэце з 1919 года. Потым перавялася ў Ягелонскі ўніверсітэт, які скончыла ў 1925 годзе, атрымаўшы ступень доктара філасофіі за сваю дысертацыю па тэме «Гісторыя мужчынскага роду ў польскай мове»[6]. Настаўнікам у навуцы быў Казімір Ніч. У 1925—1934 гадах працавала ў Ягелонскім універсітэце. З 1933 да пенсіі ў 1971 працавала ў Варшаўскім універсітэце. У 1933 годзе Антаніна Абрэмбская пабралася шлюбам з Вітальдам Яблонскім, пазней выдатным сінолагам і прафесарам Варшаўскага ўніверсітэта[7]. У 1954 годзе стала надзвычайным, а ў 1962 годзе звычайным прафесарам Варшаўскага ўніверсітэта. У 1950 годзе арганізавала ва ўніверсітэце курс вывучэння рускай мовы, у 1953—57 гг. кіравала секцыяй украінскай i беларускай філалогіі ў Польска-савецкім інстытуце, a пасля яго рэарганізацыі — да 1968 — аддзелам беларускай мовы ў Інстытуце славяназнаўства Польскай акадэміі навук. У 1956 годзе заснавала кафедру беларускай філалогіі (з 2005 года кафедра беларусістыкі) ў Варшаўскім універсітэце, якую ўзначальвала да пенсіі ў 1971 годзе. ![]() Перапісвалася з Янкам Саламевічам, Мікалаем Бірылам, Міхаілам Суднікам, Юзэфай Мацкевіч і з іншымі беларускімі вучонымі, з жонкай Браніслава Тарашкевіча Нінай. Памерла ў 1994 годзе ў Варшаве. Пахаваная на вайсковых могілках Павонзкі. ДзейнасцьАнтаніна Абрэмбская-Яблонская пераклала «Слова пра паход Ігараў» на польскую мову (1954). З супрацоўнікамі падрыхтавала да друку беларускі пераклад Міцкевічава «Пана Тадэвуша», зроблены Тарашкевічам ў 1920-30-я гады, ёй належыць грунтоўны ўступны артыкул з моўным каментарыем і высокай ацэнкай перакладу (1984). Яе цікавілі пытанні беларуска-польска-літоўскага пагранічча, гісторыі мовы і анамастыкі. Па яе ініцыятыве распачата вывучэнне ўсходнеславянскіх гаворак Беласточчыны, што дало магчымасць прыступіць да выдання дыялектнага атласа гэтага рэгіёна (Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny). Пад яе кіраўніцтвам былі апрацаваны i выдадзены з каментарыямі i слоўнікам тры тамы рукапісных фальклорных матэрыялаў М. Федароўскага «Люд беларускі» (т. 5—7, 1958—69). Працавала ў рэдакцыях навуковых часопісаў «Język Polski», «Slavia Orientalis», «Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej», «Acta Baltico-Slavica». Была арганізатарам i да 1977 г. старшынёй мовазнаўчай камісіі Беластоцкага навуковага таварыства. У выдавецкай серыі таварыства выйшаў зборнік «Дыялектныя тэксты з Беласточчыны з моўным каментарыем» (1972; пад рэдакцыяй i з прадмовай Абрэмбскай-Яблонскай), дзе побач з польскімі, украінскімі, літоўскімі i рускімі стараверскімі гаворкамі асноўнае месца займаюць беларускія. Антаніна Абрэмбская-Яблонская прымала ўдзел у стварэнні «Слоўніка паўночна-заходніх гаворак Беларусі і яе пагранічча». Надзвычай важным укладам ва ўмацаванне беларуска-польскіх моўных сувязей стала публікацыя першага «Падручнага польска-беларускага слоўніка» пад рэдакцыяй прафесара Антаніны Абрэмбскай-Яблонскай і акадэміка Мікалая Бірылы (1962)[8]. Выбраныя працы
На беларускай мове:
Вып. 2. — 1972.
Крыніцы
Літаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia