Антоній (Мельнікаў)

Антоній
Антоній
	Мітрапаліт Ленінградскі і Наўгародскі ; старшыня рэдакцыйнай калегіі зборніка «Багаслоўскія працы» ; пастаянны член Свяшчэннага Сінода ; Рускай Праваслаўнай Царквы
32-і Мітрапаліт Ленінградскі і Наўгародскі
	29 верасня 1978 года — 29 мая 1986 года
Царква	Руская праваслаўная царква
Папярэднік	мітрапаліт Нікадзім (Ротаў)
Пераемнік	мітрапаліт Алексій (Рыдзігер)
Мітрапаліт Мінскі і Беларускі ; да 8 верасня 1975 Архіепіскап
	25 мая 1965 — 29 верасня 1978
Часовы кіраўнік Адэскай епархіяй
	5 лютага 1965 — 25 мая 1965
епіскап Белгарад-Днястроўскі
	31 мая 1964 — 25 мая 1965
Адукацыя	Маскоўская духоўная акадэмія;
Навуковая ступень	доктар багаслоўя[d] (1981)
Дзейнасць	гісторык, калекцыянер, праваслаўны святар
Нараджэнне	19 лютага 1924; Масква, Маскоўская губерня, РСФСР, СССР;
Смерць	29 мая 1986 (62 гады); Ленінград, РСФСР, СССР;
Пахаванне	Мікольскія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры[d];
Прыняцце свяшчэннага сану	22 ліпеня 1950 года
Прыняцце манаства	ліпень 1950 года
Ордэн Святога роўнаапостальнага вялікага князя Уладзіміра I ступені, РПЦ	Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага I ступені
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладыка Антоній (у свеце Анатоль Сяргеевіч Мельнікаў; 19 лютага 1924 — 29 мая 1986) — епіскап Рускай Царквы; Мітрапаліт Мінскі і Беларускі да 8 верасня 1975 г., архіепіскап (25 мая 1965 — 29 верасня 1978 г.), з 29 верасня 1978 мітрапаліт Ленінградскі і Наўгародскі, пастаянны член Святога Сінода, багаслоў.

Біяграфія

Адукацыя, пачатак ўзыходжання

Нарадзіўся 19 лютага 1924 у Маскве.

У 1944, пасля заканчэння сярэдняй школы, паступіў у Праваслаўны Багаслоўскі інстытут, ператвораны ў 1946 у Маскоўскую Духоўную Акадэмію.

У 1950 скончыў Акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя, у ліпені гэтага ж года ўступіў у лік браціі Свята-Троіцкай Сергіевай Лаўры і быў пастрыжаны ў манаства з імем Антоній (у гонар прап. Антонія Рымляніна).

18 ліпеня 1950 пасвечаны ў іерадыяканы; 22 ліпеня — іераманахі Патрыярхам Алексіем I; вызначаны выкладчыкам, а затым інспектарам Адэскай духоўнай семінарыі.

У 1952 прызначаны інспектарам Саратаўскай духоўнай семінарыі і выконваючым абавязкі сакратара Саратаўскага Епархіяльнага кіравання.

У 1956 узведзены ў сан архімандрыта і прызначаны рэктарам Мінскай духоўнай семінарыі і намеснікам Жыровіцкага Успенскага манастыра. З 1959 ўлады мэтанакіравана зрывалі набор у семінарыю, і да пачатку 1963/1964 навучальнага года яна засталася без выхаванцаў.

Увосень 1963 вызначаны рэктарам Адэскай духоўнай семінарыі з прызначэннем яго намеснікам Успенскага манастыра ў Адэсе.