Біяцін

Біяцін
Агульныя
Хім. формула	C₁₀H₁₆N₂O₃S
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	58-85-5
PubChem	171548
Рэг. нумар EINECS	200-399-3
SMILES	C1C2C(C(S1)CCCCC(=O)O)NC(=O)N2
ChemSpider	149962

Біяцін^[1], таксама кафермент R, часам называюць вітамін Н^[2], вітамін B₇ — водарастваральны вітамін групы В. Малекула біяціну складаецца з тэтрагідраімідазольнага і тэтрагідратыяфенавага кольцаў, у тэтрагідратыяфенавым кольцы адзін з атамаў вадароду замешчаны на валерыянавую кіслату. Біяцін з’яўляецца кафактарам у метабалізме тлустых кіслот, лейцыну і ў працэсе глюканеагенезу.

Біяцін утварае ігольчастыя крышталі з тэмпературай плаўлення 232°. У папярочным сячэнні крышталь мае форму ромбу, вострыя куты якога роўныя 55°. Даўжыня восяў: а—5,25 Ǻ, b—10,35 Ǻ, з— 21,00 Ǻ. Шчыльнасць крышталяў 1,41. Малекулярная вага біяціну на аснове хімічнай формулы роўная 244.3106 г/моль. На аснове рэнтгенаскапічнага аналізу 245±6.

Біяцін добра раствараецца ў вадзе і спірце, цяжка раствараецца ў эфіры, вуглевадародах парафінавага шэрагу і некалькі лепш у цыклагексане, бензоле, галагеніраваных вуглевадародах, спіртах і кетонах (ацэтон). Біяцін устойлівы да ўздзеяння ўльтрафіялетавых і рэнтгенавых прамянёў. Ён разбураецца пад уплывам перакісу вадароду, салянай кіслаты, з’едлівых шчолачаў, фармальдэгіду і сярністага газу. Ён не змяняецца пад уздзеяннем малекулярнага кіслароду, сернай кіслаты, гідраксіламіну. Ва ўльтрафіялетавых праменях для біяціну не выяўлена спецыфічнага паглынання.^[3]

Уваходзіць у склад ферментаў, якія рэгулююць бялковы і тлушчавы баланс, мае высокую актыўнасць. Удзельнічае ў сінтэзе глюкакіназы — ферменту, які рэгулюе абмен вугляводаў.

З’яўляецца каферментам розных ферментаў, у тым ліку і транскарбаксілаз. Удзельнічае ў сінтэзе пурынавых нуклеатыдаў. З’яўляецца крыніцай серы, якая прымае ўдзел у сінтэзе калагена. З удзелам біяціну працякаюць рэакцыі актывавання і пераносу СА₂^[4].

Расійскімі рэкамендацыямі ўстаноўлена фізіялагічная патрэба ў біяціне для дарослых — 50 мкг/суткі. Для дзяцей — ад 10 да 50 мкг/суткі ў залежнасці ад узросту. Верхні дапушчальны ўзровень спажывання не ўстаноўлены.^[5]

• генетычныя захворванні (Biotinidase deficiency — не больш за 5 выпадкаў на 100 тысяч чалавек^[7]);
• прымяненне антыбіётыкаў і сульфаніламідных прэпаратаў прыгнятае здаровую мікрафлору кішэчніка, якая сінтэзуе біяцін;
• злоўжыванне дыетамі, якія абмяжоўваюць нармальнае харчаванне;
• парушэнні стрававання, абумоўленыя атрафіяй слізістай абалонкі страўніка і тонкага кішэчніка (сіндром мальабсорбцыі пасля рэзекцыі тонкага кішэчніка);
• рэгулярнае ўжыванне сахарына, які негатыўна ўплывае на ўсмоктванне і метабалізм біяціну, а таксама прыгнятае мікрафлору кішэчніка, якая сінтэзуе біяцін;
• ужыванне сырых яек, бялок якіх змяшчае глікапратэід авідын і ўзаемадзейнічае з біяцінам;
• ужыванне прадуктаў, якія змяшчаюць сярністыя злучэнні ў якасці кансервантаў (E221—E228) (сярністы ангідрыд, які ўтвараецца пры награванні такіх прадуктаў, а таксама пры кантакце з паветрам, разбурае біяцін);
• злоўжыванне алкаголем (алкагольныя напоі перашкаджаюць нармальнаму засваенню біяціну).

Пры недахопе біяціну назіраюцца:

• пашкоджанні скуры рук і ног
• сухасць і нездаровае адценне скуры
• бледны гладкі язык
• дрымотнасць, дэпрэсія
• хваравітасць і слабасць цягліц
• гіпатанія
• высокі ўзровень халестэрыну і цукру ў крыві, які вядзе да развіцця гіперглікеміі
• малакроўе
• страта апетыту і млоснасць
• пагаршэнне стану валасоў
• запавольваецца рост.

У малых колькасцях біяцін змяшчаецца ва ўсіх прадуктах, але больш за ўсё гэты вітамін змяшчаецца ў печані, нырках, дражджах, бабовых (соя, арахіс), квяцістай капусце, арэхах.^[8] У меншай ступені — у таматах, шпінаце, яйках (не сырых), грыбах.

З ежай паступае дастатковая для арганізму колькасць біяціну^[9].

Здаровая мікрафлора кішэчніка сінтэзуе значныя колькасці біяціну.^[10][11]

Біяцін у жывым арганізме канцэнтруецца ў печані, нырках.