Васіль Аляксеевіч Нябензя

Васіль Аляксеевіч Нябензя
Васіль Аляксеевіч Нябензя
	руск.: Василий Алексеевич Небензя
пастаянны прадстаўнік Расійскай Федэрацыі пра Арганізацыі Аб’яднаных Нацый[d]
	з 27 ліпеня 2017
Нараджэнне	26 лютага 1962 (63 гады); Валгаград, Валгаградская вобласць, РСФСР, СССР;
Бацька	Аляксей Нябензя[d]
Адукацыя	Маскоўскі дзяржаўны інстытут міжнародных адносін;
Месца працы	Арганізацыя Аб’яднаных Нацый;
Узнагароды	; ;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Васіль Аляксеевіч Нябензя (руск.: Василий Алексеевич Небензя; нар. 26 лютага 1962, Валгаград, РСФСР, СССР) — савецкі і расійскі дыпламат. Пастаянны прадстаўнік Расійскай Федэрацыі пры арганізацыі Аб’яднаных Нацый і ў Савеце бяспекі ААН з 27 ліпеня 2017 года^[1]. Надзвычайны і паўнамоцны пасол (2014).

Намеснік міністра замежных спраў Расійскай Федэрацыі (1 чэрвеня 2013 — 27 ліпеня 2017).

Біяграфія

Раннія гады

Нарадзіўся 26 лютага 1962 года ў Валгаградзе. Бацькі:

Бацька — Аляксей Андрэевіч Нябензя (1923 — 25 сакавіка 1995), ураджэнец вёскі Новакрасіна Камышынскага павета Саратаўскай губерні (сёння — Руднянскага раёна Валгаградскай вобласці), удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, член КПСС з 1944 года, з 1946 года — на камсамольскай працы, з 1950-х гадоў у Сталінградзе, працаваў першым сакратаром камітэта камсамола Сталінградскай вобласці, у 1958 годзе абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата эканамічных навук на тэму «Сабекошт калгаснай прадукцыі і шляхі яе зніжэння»^[2]. З 1960 года на партыйнай працы — загадчык аддзела прапаганды і агітацыі Сталінградскага (з 1961 года — Валгаградскага) абласнога камітэта КПСС, затым да 1973 года — другі сакратар абкама. З 1973 года ў Маскве — намеснік старшыні Дзяржкаміздата СССР, старшыня Савета па дзіцячай літаратуры, заслужаны работнік культуры РСФСР^[3]. Аўтар публікацый па даведачнай літаратуры, а таксама па методыцы і арганізацыі статыстычнага ўліку твораў друку. Пахаваны разам з жонкай на Кунцаўскіх могілках (участак 11) у Маскве^[4]^[5].
Маці — Антаніна Цімафееўна Нябензя (16 сакавіка 1923 — 23 красавіка 2008).

Кар’ера

Васіль Нябензя скончыў МДІМА МЗС СССР ў 1983 годзе, з таго ж года — на дыпламатычнай працы.

З 1988 па 1990 год — аташэ Пасольства СССР ў Тайландзе.

З 1990 па 1991 год — трэці сакратар упраўлення міжнародных эканамічных адносін МЗС СССР.

З 1991 год па 1992 год — другі сакратар упраўлення міжнародных арганізацый МЗС СССР, затым — МЗС Расіі.

З 1993 год па 1996 год — загадчык аддзела Дэпартамента міжнародных арганізацый МЗС Расіі.

З 1996 па 2000 год — саветнік, старшы саветнік Пастаяннага прадстаўніцтва Расіі пры ААН у Нью-Ёрку.

З 2000 па 2006 год — начальнік аддзела, намеснік дырэктара Дэпартамента міжнародных арганізацый МЗС Расіі.

З лістапада 2006 па лістапад 2011 года — намеснік пастаяннага прадстаўніка пры СГА ў Жэневе.

З 2011 па 2012 год — намеснік Пастаяннага прадстаўніка Расіі пры аддзяленні ААН і іншых міжнародных арганізацыях у Жэневе.

З сакавіка 2012 года па чэрвень 2013 года — дырэктар Дэпартамента па гуманітарным супрацоўніцтве і правах чалавека МЗС Расіі.

З 1 чэрвеня 2013 год па 26 ліпеня 2017 года — намеснік міністра замежных спраў Расійскай Федэрацыі^[6].

Пасол у ААН

21 красавіка 2017 года Міністэрства замежных спраў Расіі прапанавала кандыдатуру Васіля Нябензі на пасаду Пастаяннага прадстаўніка Расійскай Федэрацыі пры арганізацыі Аб’яднаных Нацый. 25 мая 2017 года кандыдатура ўхвалена профільным камітэтам Дзяржаўнай Думы, 29 мая 2017 года — профільным камітэтам Савета Федэрацыі. Прызначаны на пасаду пастаяннага прадстаўніка Расійскай Федэрацыі пры арганізацыі Аб’яднаных Нацый і ў Савеце Бяспекі ААН Указам Прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна 27 ліпеня 2017 года^[1].

Скандал на пасяджэнні Савета Бяспекі ААН

Абмеркаванне харчовага крызісу на пасяджэнні Савета Бяспекі ААН 6 чэрвеня 2022 года суправаджалася скандалам. Старшыня Еўрапейскага савета назваў прычынай крызісу расійскае ўварванне ва Украіну; Шарль Мішэль заявіў, што Расія выкарыстоўвае пастаўкі харчавання як зброю, што прыводзіць да збяднення насельніцтва краін, якія развіваюцца. В. А. Нябензя абвінаваціў Ш. Мішэля ў хлусні і пакінуў пасяджэнне^[7].

Сям’я

Жонка — Людміла Русланаўна Касінцава (нар. 1962)
Сын — Сергій (нар. 1994).

Узнагароды

Ордэн Дружбы^[8].
Ганаровая грамата МЗС Расіі.
Медаль ордэна «За заслугі перад Айчынай» II ступені (26 лістапада 2011) — за вялікі ўклад у рэалізацыю знешнепалітычнага курсу Расійскай Федэрацыі і шматгадовую добрасумленную працу^[9].
Медаль «За ўклад у стварэнне Еўразійскага эканамічнага саюза» 2 ступені (Вышэйшы савет Еўразійскага эканамічнага саюза, 13 мая 2015 года) — за ўклад у стварэнне Еўразійскага эканамічнага саюза^[10].
Ганаровая грамата Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі (30 чэрвеня 2019) — за вялікі ўклад у рэалізацыю знешнепалітычнага курсу Расійскай Федэрацыі^[11].
Ордэн Пашаны (19 мая 2020) — за вялікі ўклад у рэалізацыю знешнепалітычнага курсу Расійскай Федэрацыі і шматгадовую добрасумленную дыпламатычную службу^[12].
Ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені (21 лютага 2022) — за вялікі ўклад у рэалізацыю знешнепалітычнага курсу Расійскай Федэрацыі і шматгадовую добрасумленную дыпламатычную службу^[13].