Еўразійскі эканамічны саюз

	Назва на афіцыйных мовах ЕАЭС: Арм.: Եվրասիական տնտեսական միություն; Каз.: Еуразиялық экономикалық одағы; Кыргыз.: Евразиялык экономикалык биримдик; Рус.: Евразийский экономический союз
	; Эмблема ЕАЭС
Карта
	; Дзяржавы — члены Еўразійскага эканамічнага саюза
Асноўная інфармацыя
Адміністрацыйныя цэнтры	Масква; Мінск
Найбуйнейшы горад	Масква
Дзяржавы-члены	5 Арменія; Беларусь; Казахстан; Кыргызстан; Расія;
Афіцыйныя мовы	5 армянская; беларуская; казахская; кыргызская; руская;
Урад
Старшыня Вышэйшага; эканамічнага савета	Нікол Пашынян
Старшыня эканамічнай; камісіі	Тыгран Саркісян
Дзяржава — старшыня ЕАЭС	Беларусь
Фарміраванне
Прапанова стварэння	1994
ЕўрАзЭС	10 кастрычніка 2000
Мытны саюз	1 студзеня 2010
Эканамічная прастора	1 студзеня 2012
Дамова аб ЕАЭС	29 мая 2014
Утварэнне ЕАЭС	1 студзеня 2015
Геаграфічнае апісанне
Тэрыторыя	1-я ў свеце; 20 260 435 км²
Насельніцтва (2019)	8-е ў свеце; 183 800 000 чал.; шчыльнасць - 9,06 чал/км²
ВУП (па ППЗ, 2018)	10-ы ў свеце; усяго: $ 5,0 трлн; ВУП/чал: $ 27 000
ВУП (намінал, 2018)	10-ы ў свеце; усяго: $ 1,8 трлн; ВУП/чал: $ 10 000
ІЧР	0,761; высокі
Валюты	5 Армянскі драм; Беларускі рубель; Казахстанскі тэнгэ; Кыргызскі сом; Расійскі рубель
Часавы пояс	UTC ад +2 да +12
Дамены верхняга ўзроўню	9 .am; .հայ; .by; .бел; .kz; .қаз; .kg; .ru; .рф
Тэлефонныя коды	4 +7; +374; +375; +996
Спасылкі
	Афіцыйны сайт ЕАЭС.

Еўразійскі эканамічны саюз (ЕАЭС) — міжнароднае інтэграцыйнае эканамічнае аб'яднанне, створанае на базе Мытнага саюза ЕўрАзЭС, які існаваў да 2014 года.

Краіны-ўдзельніцы

Дагавор аб стварэнні ЕАЭС быў падпісаны 29 мая 2014 года ў Астане прэзідэнтамі Беларусі, Казахстана і Расіі. 10 кастрычніка ў Мінску дагавор аб далучэнні да ЕАЭС падпісала Арменія, а 23 снежня ў Маскве — Кыргызстан.

Дагавор аб Еўразійскім эканамічным саюзе

Тэкст дагавора складаецца з 28 раздзелаў, 118 артыкулаў і 32 дадаткаў. У аснову дакумента пакладзена дагаворна-прававая база Мытнага саюза і Адзінай эканамічнай прасторы, дзейныя нормы якіх былі аптымізаваныя і прыведзеныя ў адпаведнасць з правіламі Сусветнай гандлёвай арганізацыі^[1].

Дагавор аб ЕАЭС складаецца з двух частак. У першай — інстытуцыйнай — выкладзеныя стратэгічныя мэты і задачы еўразійскай інтэграцыі, вызначаецца прававы статус саюза як поўнафарматнай міжнароднай арганізацыі. Сфармуляваныя асноўныя прынцыпы яго дзейнасці — супрацоўніцтва на ўзаемавыгаднай аснове для збліжэння эканомік краін-удзельніц, іх гарманічнага развіцця і ўмацавання канкурэнтаздольнасці.

Вызначана сістэма органаў саюза: Вышэйшы Еўразійскі эканамічны савет (узровень кіраўнікоў дзяржаў), Еўразійскі міжурадавы савет (узровень кіраўнікоў урадаў), Еўразійская эканамічная камісія і Суд ЕАЭС. Абгаворваецца кампетэнцыя, парадак фарміравання і працы кожнага са згаданых органаў.

Другая частка дагавора — функцыянальная. Тут рэгламентуюцца механізмы эканамічнага ўзаемадзеяння, а таксама зафіксаваныя пэўныя абавязацельствы па галіновых кірунках інтэграцыі. Сярод іх — адзіная палітыка ў галіне тарыфнага і нетарыфнага рэгулявання, транспарту і прамысловасці, каардынацыя сельскагаспадарчай палітыкі (у тым ліку ўніфікацыя патрабаванняў, звязаных з развіццём экспарту прадуктаў аграпрама).

Зафіксаваныя асноўныя прынцыпы і правілы канкурэнтнай і антыманапольнай палітыкі. Вызначаюцца захады па стварэнні агульнага фінансавага рынку і біржавой прасторы, забеспячэнні гарантаванай і эфектыўнай абароны правоў і законных інтарэсаў спажыўцоў фінансавых паслуг.

Асобным блокам замацаваныя палажэнні аб паэтапнай інтэграцыі энергетычных рынкаў і каардынацыі дзейнасці ў галіне электраэнергетыкі, газу, нафты і нафтапрадуктаў.