Васіль Якаўлевіч Уласаў

Васіль Якаўлевіч Уласаў
Міністр мясцовай паліўнай прамысловасці БССР 1946 — 1954
Кіраўнік урада	Панцеляймон Панамарэнка Аляксей Кляшчоў
Папярэднік	Іван Хацько
Пераемнік	пасада скасаваная
Сакратар па паліўна-энергетычнай прамысловасці Цэнтральнага камітэта КП Беларусі 26 сакавіка 1941 — 26 жніўня 1943
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
Нараджэнне	31 снежня 1896(1896-12-31) Рослаўль, Рослаўскі павет, Смаленская губерня, Расійская імперыя
Смерць	23 лютага 1957(1957-02-23) (60 гадоў) Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі
Партыя	КПСС
Ваенная служба
Прыналежнасць	СССР
Званне
Бітвы	Грамадзянская вайна ў Расіі польска-савецкая вайна Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды

Васі́ль Я́каўлевіч Ула́саў (31 снежня 1896, г. Рослаўль Смаленскай вобласці, Расійская імперыя — 23 лютага 1957^[1], г. Мінск) — беларускі савецкі партыйны дзеяч.

Васіль Уласаў нарадзіўся 31 снежня 1896 года ў горадзе Рослаўль (зараз — Смаленская вобласць). Удзельнічаў у баях савецка-польскай вайны. Пасля яе заканчэння знаходзіўся на розных партыйных пасадах^[2]. Скончыў Свярдлоўскі камуністычны ўніверсітэт імя Леніна (1933)^[1]. У 1938 годзе сакратар Варашылаўскага райкама КП(б)Б г. Мінска^[1], з сакавіка 1941 года займаў пасаду сакратара ЦК КП(б) Беларускай ССР па паліўна-энергетычнай прамысловасці. З кастрычніка таго ж года ён удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне, быў членам Ваенных Саветаў спачатку 20-й арміі, затым 5-й ударнай арміі, яму было прысвоена званне палкоўніка інтэнданцкай службы^[3].

У 1946—1954 гадах міністр мясцовай паліўнай прамысловасці БССР, у 1954—1957 гадах намеснік міністра аўтамабільнага транспарту БССР^[1].

Член ЦК КПБ (1939—1954)^[1]. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951—1955)^[1].

Памёр 23 лютага 1957 года, пахаваны на Вайсковых могілках Мінска.

Быў узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, ордэнамі Чырвонага Сцяга, Багдана Хмяльніцкага 1-й ступені, Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступеняў, Чырвонай Зоркі і шэраг медалёў.