Вольга Вітальеўна Алейнікава

Вольга Вітальеўна Алейнікава
Вольга Вітальеўна Алейнікава
Дата нараджэння	10 лістапада 1951 (73 гады)
Месца нараджэння	Ленінград, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	урач, вучоная
Навуковая сфера	гемабластозы[d]
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (2000)
Навуковае званне	прафесар[d] (2003); член-карэспандэнт НАН Беларусі (2009); прафесар;
Альма-матар	педыятрычны факультэт БДМУ (1975);
Прэміі
Узнагароды	прэмія Ота Гана[d] (1992) ; Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Грамата Патрыяршага экзарха ўсяе Беларусі[d]

Вольга Вітальеўна Алейнікава (нар. 10 лістапада 1951, Ленінград) — беларускі педыятр-анкагематолаг, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2009), доктар медыцынскіх навук (2000), прафесар (2003), выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь (1999), Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2014).

Біяграфія

Нарадзілася 10 лістапада 1951 года ў Ленінградзе ў сям’і служачых. У 1969 годзе скончыла сярэднюю школу № 64 г. Мінска. У 1975 годзе скончыла педыятрычны факультэт Мінскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута, у 1976 годзе — інтэрнатуру па спецыяльнасці педыятрыя. У 1976—1996 гадах працавала ў 1-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска педыятрам, з 1978 года — педыятрам-гематолагам, з лістапада 1986 года — загадчыцай дзіцячага гематалагічнага аддзялення, з 1992 года — намеснікам галоўнага ўрача па дзіцячай анкагематалогіі.

З 2 чэрвеня 1996 года па 1 ліпеня 2019 года^[1] — дырэктар дзяржаўнай установы «Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і імуналогіі». У цяперашні час - галоўны навуковы супрацоўнік дадзенага Цэнтра ^[2].

У 1998 годзе ёй прысвоена вышэйшая кваліфікацыйная катэгорыя па спецыяльнасці ўрач-педыятр, а ў 2001 годзе — вышэйшая катэгорыя па арганізацыі аховы здароўя.

Навуковая дзейнасць

У 1989 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Гарманальны статус, утрыманне калію ў міелакарыяцытах у дзяцей з вострым лімфабласным лейкозам», у снежні 1999 года — доктарскую дысертацыю на тэму «Новыя тэхналогіі ў лячэнні вострых лейкозаў у дзяцей» (у НДІ дзіцячай гематалогіі МЗ РФ, Масква). Доктарская дысертацыя з’явілася вынікам шматгадовай працы па ўкараненні новых высокаэфектыўных тэхналогій дыягностыкі і лячэння анкагематалагічных захворванняў у дзяцей у Беларусі, мела шырокі міжнародны рэзананс і паслужыла асновай для стварэння сучасных пратаколаў лячэння, у тым ліку і сумесна з НДІ дзіцячай гематалогіі Міністэрства аховы здароўя Расійская Федэрацыі і Усерасійскага анкалагічнага навуковага цэнтра РАМН.

У 2004—2011 гадах — старшыня вучонага медыцынскага савета Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь. У 2003 годзе прысвоена навуковае званне прафесар па спецыяльнасці «клінічная медыцына». З 2006 года — член экспертнага савета ВАК па спецыяльнасці «анкалогія (медыцынскія навукі)». У 2009 годзе выбрана членам-карэспандэнтам Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі^[3].

З’яўляецца членам навуковых таварыстваў:

Міжнароднае таварыства дзіцячых анколагаў (SIOP),
Еўрапейскае грамадства дзіцячых гематолагаў і імунолагаў (ESPHI),
Еўрапейскае грамадства трансплантолагаў касцявога мозгу (EBMT).

З’яўляецца членам рэдкалегіі часопісаў:

«Cellular Therapy and Transplantation» (CTT) (Расія-Германія),
«Пытанні гематалогіі / анкалогіі і імуналогіі ў педыятрыі» (Расія),
«Анкагематалогія» (Масква),
«Дзіцячая анкалогія» (Расійская АМН),
«Анкалагічны часопіс» (Беларусь),
«Весці Нацыянальнай Акадэміі Навук Беларусі»,
«Педыятрыя і дзіцячая хірургія» (Казахстан).
«Онкопедиатрия» (Расія)
«Гематалогія і трансфузіялогія. Усходняя Еўропа» (галоўны рэдактар, Беларусь-Украіна-Расія).

Найбольш значныя вынікі дзейнасці: стварэнне беларускай школы дзіцячай анкалогіі/гематалогіі; стварэнне сістэмы папуляцыйнай рэгістрацыі дзіцячага рака, інтэграванай у міжнародную сетку; арганізацыя высокаэфектыўнай службы дзіцячай анкалогіі і гематалогіі, якая дазволіла дасягнуць вынікаў сусветнага ўзроўню ў лячэнні злаякасных новаўтварэнняў у дзяцей.

Падрыхтавала 12 кандыдатаў медыцынскіх навук і 3 доктара медыцынскіх навук, апублікавана больш за 500 друкаваных работ, у тым ліку 6 манаграфій, атрымана 6 патэнтаў.

Педагагічная дзейнасць

У 2002 годзе абрана прафесарам кафедры клінічнай гематалогіі і трансфузіялогіі па курсе дзіцячай гематалогіі БелМАПА. З 2005 па 2011 — загадчык кафедры дзіцячай анкалогіі і гематалогіі БелМАПА.^[4]

Узнагароды і дасягненні

Міжнародная прэмія Ота Гана (1992) — за ўклад у лячэнне дзяцей, пацярпелых ад аварыі на Чарнобыльскай АЭС;
Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (1997) — за ўвядзенне ў строй Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтра дзіцячай анкалогіі і гематалогіі;
Знак «Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь» (1999)
Ганаровы знак «За заслугі перад Аўстрыйскай Рэспублікай» (2004) — за развіццё анкалагічнай дапамогі дзецям;
Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (2006) — за асабісты ўклад у арганізацыю і развіццё службы дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і транспланталогіі ў Рэспубліцы Беларусь і значныя поспехі, дасягнутыя ў лячэнні злаякасных новаўтварэнняў у дзяцей;
Медаль «За працоўныя заслугі» (2009)^[5] — за значны асабісты ўклад у арганізацыю і развіццё службы дзіцячай анкалогіі, гематалогіі і транспланталогіі, развіццё навуковых даследаванняў па распрацоўцы новых эфектыўных метадаў лячэння дзіцячага рака, значныя поспехі ў лячэнні злаякасных новаўтварэнняў у дзяцей;
грамата Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі (2011);
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2014).
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2020, у аўтарскім калектыве) за цыкл прац «Новыя метады дыягностыкі і лячэння анкалагічных захворванняў у дарослых і дзяцей»^[6].

У 2008 годзе калектыву Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтра дзіцячай анкалогіі і гематалогіі, узначаленаму В.В. Алейнікавай, была прысуджана прэмія «За духоўнае адраджэнне» за актыўную падзвіжніцкую дзейнасць у гуманітарнай галіне.