Вольга Раманаўна

Вольга Раманаўна
Вольга Раманаўна
Нараджэнне	Чарнігаў;
Смерць	не раней за 1289
Род	Рурыкавічы
Бацька	Раман Міхайлавіч[d]
Муж	Уладзімір Васількавіч
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вольга Раманаўна (? — пасля 1289) — княгіня ўладзімірская.

Біяграфія

Вядома з Галіцка-Валынскага летапісу, як дачка чарнігаўскага князя Рамана і жонка ўладзімірскага князя Уладзіміра Васількавіча.

У 1287 годзе князь Уладзімір Васількавіч, падчас цяжка хваробы напісаў у сваёй рэзідэнцыі ў Камянцы два тастаменты, якія прынамсі часткова захаваліся ў складзе Галіцка-Валынскага летапісу. Адзін з тастаментаў тычыўся яго жонкі Вольгі, ён пакідаў ёй горад Кобрын і сяло Гарадзел (на мяжы з Польшчай), апроч гэтага запісаў «… а княгіня мая оже восхочет у чэрніч поіті поідеть, Аже не восхочет ити, а како ёй любо мне не воставши глядеті, што, хто мае чыніть по моем жывоте»^[1]. Таксама Уладзімір узяў цалаванне крыжа са свайго пераемніка луцкага князя Мсціслава Данілавіча, якому запісаў «зямлю сваю ўсю і гарады», што той не аддасць прыёмную дачку Уладзіміра — Ізяславу, замуж супраць яе волі, а толькі са згоды Вольгі.

Уладзімір Васількавіч памёр 10 снежня 1288 года, княгіня Вольга на пахаванні мужа была з Ізяславай і з сястрой мужа манашкай Аленай. Апошні раз згадана Іпацьеўскім летапісам пад сакавіком 1289 года^[1].

Некаторыя даследчыкі, грунтуючыся на асаблівасці напісання часткі Іпацьеўскага летапісу, якая атрымала назву «Аповесці пра Уладзіміра Васількавіча», лічаць яе аўтарам княгіню Вольгу. У гэтай частцы летапісу ёсць і празмернасць пачуццяў у апісанні Уладзіміра Васількавіча, бліжэйшая простая аналогія якому — панегірык растоўскаму князю Васільку, напісаны роднай цёткай Вольгі Раманаўны. Апісанне сітуацый, у якіх былі толькі князь Уладзімір Васількавіч і княгіня Вольга, падрабязнае апісанне іх вяселля, а таксама яго пахавання.

На думку гэтых даследчыкаў, апошнія частка Галіцка-Валынскага летапісу магла пісацца ў Кобрыне, куды пераехала княгіня Вольга пасля смерці мужа, бо запісы пра смерці пінскага і сцепаньскага трапілі ў летапіс менавіта таму, Сцепаньскае і Пінскае княствы размешчаны паблізу Кобрына.

Паводле мясцовага падання, неўзабаве княгіня Вольга загінула і пахавана ў месцы, якое цяпер завецца Княжай гарой паблізу вёскі Ляхчыцы.