Галаграфічны прынцып

Тэорыя струн

Тэорыя суперструн Тэорыя Тэорыя струн Суперструны Тэорыя базонных струн М-тэорыя Гетэратычная струна Палявая тэорыя струн Галаграфічны прынцып Асноўныя паняцці Квантавая струна · Брана Прастора Калабі — Яу Алгебра Каца-Мудзі Брана E8 група Лі Блізкія тэмы Суперсіметрыя Супергравітацыя Квантавая гравітацыя Вядомыя вучоныя Грын · Грос · Каку · Малдасена · Палякоў · Шварц · Саскінд · Венецыяна · Уітэн

Галаграфічны прынцып — гіпотэза, прапанаваная ў 1993 г. знакамітым нідэрландскім фізікам-тэарэтыкам Г. ’т Хоафтам (Gerard' t Hooft).

Тэорыя нагадвае платонаўскую алегорыю пячоры і складаецца з двух асноўных сцвярджэнняў:

• Уся інфармацыя, якая змяшчаецца ў нейкай вобласці прасторы, можа быць прадстаўлена як «галаграма» — тэорыя, якая «жыве» на мяжы гэтай вобласці.
• Тэорыя на межах доследнай вобласці прасторы павінна ўтрымліваць, самае большае, адну ступень свабоды на планкаўскую плошчу.

Напрыклад, калі разглядаць універсітэцкае кафэ-кандытарскую, то галаграфічны прынцып сцвярджае, што ўся фізіка, прысутная ў гэтым кафэ, вызначаецца фізікай на яго сценках.

Крыніцай гэтай гіпотэзы служыць так званая AdS/CFT-адпаведнасць^[en], якая адназначна паказвае матэматычную эквівалентнасць квантавай тэорыі поля ў анты-дэ-сітэравай прасторы-часе^[en] размернасці 3+1 і канформнай тэорыі поля^[en] ў прасторы-часе размернасці 2+1.

• Галарух

• Иван Люков. Голографическая Вселенная (руск.). Частный корреспондент (5 сентября 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 27 лістапада 2010.
• Владимир Харитонов. Семь тайн космоса (руск.). Частный корреспондент (27 ноября 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 27 лістапада 2010.
• Хуан Малдасена. Иллюзия гравитации
• Николай Никитин. Шум Крэйга Хогана