Ганна Леапольдаўна

Ганна Леапольдаўна
руск.: А́нна Леопо́льдовна/ А́нна Ка́рловна/ Елизавета Катарина Кристина, принцесса Мекленбург-Шверинская ням.: Anna Leopoldowna/ Elisabeth Katharina Christine Herzogin zu Mecklenburg-Schwerin
рэгент 20 лістапада 1740 — 6 снежня 1741
Нараджэнне	18 снежня 1718(1718-12-18)[1][2] Ростак, Мекленбург-Шверын[d]
Смерць	19 сакавіка 1746(1746-03-19)[1] (27 гадоў) Холмагары, Архангельскі павет[d], Архангелагародская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Дабравешчанская царква Аляксандра-Неўскай лаўры
Род	Мекленбургскі дом[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Elisabeth Katharina Christine von Mecklenburg-Schwerin
Бацька	Карл Леапольд Мекленбург-Шверынскі[d]
Маці	Кацярына Іванаўна
Муж	Антон Ульрых Браўншвейгскі[3]
Дзеці	Іван VI[4], Кацярына Антонаўна[d][5], Аляксей Антонавіч[d][5], Лізавета Антонаўна[d][5] і Пётр Антонавіч[d][5]
Веравызнанне	праваслаўе
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ганна Леапольдаўна — дачка Карла Леапольда, герцага Мекленбург-Шверынскага, і Кацярыны Іаанаўны.

Нарадзілася 7 снежня 1718 г. у Ростаку. З 1739 г. жонка Антона-Ульрыха, герцага Браўншвайг-Люнебургскага. У 1733 г. прыняла праваслаўную веру. У 1740 г. па зрыньванні рэгента Бірона абвясціла сябе кіраўніцай пры немаўляці-імператары Іване VI. Пры ёй дзяржаўнымі справамі кіраваў Мініх, потым Астэрман, Галоўкін.

Адбыўся разрыў з Швецыяй (руска-шведская вайна 1741—1743 гг.), пацверджаныя артыкулы белгарадскага міру. Порта пачала прызнаваць рускіх гасудараў імператарамі. У 1741 г. саступіла кіраванне Лізавеце Пятроўне.

Дзеці — Іван (1740-64), Кацярына (пам. 1807), Лізавета (пам. 1782), Пётр (пам. 1798) і Аляксей (пам. 1787). Памерла ў зняволенні ў Холмагарах 19 сакавіка 1746 г.