Гвіда Адлер

Гвіда Адлер
ням.: Guido Adler
Дата нараджэння	1 лістапада 1855(1855-11-01)[1][2][…]
Месца нараджэння	Іванчыцы[d], Q10380061?, раён Брно-прыгарад, Паўднёвамараўскі край[d], Чэхаславакія[3][4][…]
Дата смерці	15 лютага 1941(1941-02-15)[1][2][…] (85 гадоў)
Месца смерці	Вена, Трэці рэйх, Германскі рэйх[5]
Месца пахавання	Цэнтральныя могілкі ў Вене[d]
Грамадзянства	Аўстрыя  Цыслейтанія
Дзеці	Melanie Karoline Adler[d]
Род дзейнасці	музыказнавец, кампазітар, педагог, прафесар, пісьменнік, выкладчык універсітэта, настаўнік, рэдактар
Навуковая сфера	музыказнаўства
Месца працы	Венскі ўніверсітэт Карлаў універсітэт
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт
Вядомыя вучні	Egon Wellesz[d], Johanna Müller-Hermann[d], Rudolf von Ficker[d] і Josip Mantuani[d]
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гвіда Адлер (ням.: Guido Adler, 1 лістапада 1855, Іванчыцэ, Славакія — 15 лютага 1941, Вена) — аўстрыйскі музыказнавец, адзін з заснавальнікаў сучаснага музыказнаўства.

Гвіда Адлер нарадзіўся 1 лістапада 1855 года ў Маравіі ў мястэчку Айбеншуц (цяпер Іванчыцэ) у яўрэйскай сям'і. Гвіда быў адным з шасці дзяцей у сям'і ўрача. Яго бацька заўчасна памёр у 1857 годзе^[6]. Маці, разам з дзецьмі, была вымушаная пакінуць родныя мясціны.

Сям'я змагла існаваць толькі дзякуючы дапамозе адной з дабрачынных арганізацый, якая таксама спрыяла паступлення Гвіда ў Венскі ўніверсітэт, які той з поспехам скончыў.

Пазней Гвіда Адлер працаваў прафесарам тэорыі і гісторыі музыкі ў Венскім універсітэце.

У 1898 годзе Гвіда Адлер заснаваў Інстытут музыказнаўства пры Венскім універсітэце, які сам і ўзначальваў аж да 1927 года.

У 1930-я гады падвергнуўся антысеміцкім нападкам, быў выключаны з ням.: Gesellschaft der Musikfreunde, пазбаўлены ганаровага членства ў ням.: Staatstheater-und Bühnenakademie.

Гвіда Адлер памёр 15 лютага 1941 года ў сталіцы Аўстрыі горадзе Вене. Яго дачка, Мелані Караліна Адлер (Melanie Karoline Adler), была ў 1942 годзе дэпартавана ў Мінск і забітая 26 мая ў канцэнтрацыйным лагеры Малы Трасцянец.

Удзельнічаў у выданні "Квартальніка музычнай навукі" (з 1884) і серыі "Помнікі музычнага мастацтва ў Аўстрыі" (1894-1938).

Адзін з заснавальнікаў Акадэмічнага вагнераўскага таварыства (1870-я гг.) і ініцыятараў стварэння Міжнароднага таварыства музыказнаўства, з 1927 года яго ганаровы старшыня.

Асноўныя працы па метадалогіі гісторыі музыкі, тэорыі музычных стыляў, эстэтыцы.

• «Eine Studie zur Geschichte der Harmonie» (1881);
• «Die Wiederholung und Nachahmung in der Mehrstimmigkeit» (1886);
• «Ein Satz eines unbekannten Beethovemschen Klavierkoncerts» (1888).

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).